"We hebben veel oohh's en lalalala's in onze nummers, dus ik snap wel dat het beeld bestaat dat er niet veel achter zit," vertelt Teun Hieltjes. Hij is gitarist van Go Back To The Zoo, de band die na het overlijden van The Pax in 2008 is opgericht samen met broer Cas (zang), Lars Kroon (bas) en Bram Kniest (drums). Na iets meer dan een jaar tekenen ze bij Universal en ook scoren ze met Electric een Megahit bij 3FM. Precies zoals ze hadden gehoopt. Er is geen haast, maar zoals Teun zegt: "Als we ons hart in metselen hadden gelegd, dan hadden we ook graag binnen één in plaats van 20 jaar een mooi huis gemetseld."

Het idee van Go Back To The Zoo als een oppervlakkige band is niet uit de lucht gegrepen. Ze zijn vier goed geklede jongens die hitgevoelige Britpop met een sixties gevoel maken. Ze zijn een meisjesband: tijdens optredens hebben de meisjes in de zaal de overhand. Cas: "Het is jammer dat mensen ons oppervlakkig vinden, want we hebben wel degelijk iets vertellen."

Go Back To The Zoo zegt dat ze zich hierdoor weleens onbegrepen voelen. Toch lijkt het ze er ook om te doen. Vraag je ze naar hun eigen favoriete muzikanten, dan noemen ze dezelfde frivole lalala bands als The Libertines en Franz Ferdinand. "Dat is omdat je bij hen in eerste instantie ook denkt dat ze oppervlakkig zijn, maar hun teksten gaan veel over klassieke literatuur", legt Lars uit.

Cas: "Ulysses van Franz Ferdinand is zo'n lalala liedje, waar veel meer achter zit dan je in eerste instantie denkt."
Lars: “Pete Doherty lijkt een stomme junk maar door goed naar zijn tektsen te luisteren, ben ik me gaan beseffen dat hij zich zo verweven voelt met de personages uit Oscar Wildes verhalen dat hij ernaar probeert te leven, tot in het extreme."

Die tegenstelling tussen conventionele popstructuren en inhoudelijke, op literatuur geënte teksten zit ook in Go Back To The Zoo. De vier jongens vormen nog net geen leesclub, maar ze praten buiten de oefenruimte graag met elkaar over literatuur. Cas tipte tijdens één van die gesprekken J.D Salingers Catcher In the Rye aan Lars. Beide raakten zo onder de indruk van het boek dat het nummer Smoking On The Balcony vol zit met verwijzingen ernaar. Het catchy Electric lijkt ogenschijnlijk een liefdesverklaring van man aan vrouw, maar vertelt in wezen over de problematische relatie tussen Lancelot en Guinevere.

Lars: "Wanneer je je eigen teksten schrijft, ben je zo bezig met taal en woorden dat je automatisch refereert aan de literatuur die je op dat moment bezighoudt. Ook leer je een hoop door literatuur met popmuziek te combineren."
Cas: "Eigenlijk gebeurt er geen reet in Catcher In The Rye, maar de sfeer die er in zit is geweldig. De hoofdpersonage vertrekt naar de grote stad en omschrijft zijn indrukken. Tijdens het schrijven van Smoking On The Balcony merk je dat er overeenkomsten zijn. Dat nummer gaat over onze verhuizing van Nijmegen naar Amsterdam, het inslaan van een nieuwe weg. Het gevoel van Catcher In The Rye ben ik op mijn eigen leven gaan betrekken, zelfs het taalgebruik kent gelijkenissen."
Lars: "Het zou natuurlijk fantastisch zijn als mensen begrijpen wat we willen vertellen. Maar op de eerste plaats willen we een goed liedje schrijven. Dat is het vetst. Als je dan niet meteen begrijpt dat Electric over ridders en hofcultuur gaat, maakt dat niet zo heel veel uit." (lacht)

Toch is Go Back To The Zoo meer gaan nadenken over hoe de band overkomt. Eerder maakte Cas tegenover 3VOOR12 de opmerking dat de band over zes jaar stopt, omdat ze niet willen eindigen als een Bono met gekleurde glazen. Dat zal hij niet snel meer zeggen. "Ik heb er veel gezeik mee gekregen, vooral van mensen boven de 27. Hoewel het meer als een grap bedoeld was, is het een opmerking die gaat over de essentie van popmuziek. Het is gericht op nieuw, jong en wie nu weer de  hotste band is."

Verjonging hoeft volgens hen niet samen te gaan met vernieuwing en originaliteit. Dat begrip is allang afgeschreven, zeggen ze. In elk geval al tientallen jaren geleden door de wetenschap, de kring waar ze zelf ook in verkeren. Alleen Bram studeert niet meer, de rest zit nog op de universiteit.

Cas: "Op de universiteit speelt het besef dat originaliteit niet haalbaar is, alles is zo doordrongen van postmoderniteit, dat we ons bijna niet voor kunnen stellen dat anderen daar niet zo over denken."
Bram: "Toch is het een menselijke drang om origineel, anders te willen zijn."
Teun: "Het streven naar anders zijn is net zo afgezaagd. Het zijn zij met allemaal dezelfde riem door de broek die in een afgezonderd groepje op het schoolplein lopen."
Cas: "Toch wordt vaak over ons gezegd dat we originaliteit missen. Zij die beoordelen over muziek letten op een paar dingen; originaliteit, bij welk genre je past en hoe je eruit ziet. En zo komt het dat wij als oppervlakkig worden gezien."
Teun: "Op Youtube staat een reactie onder Electric, dat het een te simpele tekst heeft."
Bram: "Waarschijnlijk begreep die persoon niet meer dan de woorden Tudududu." (lacht)
Cas: "Dat is ook het moeilijke, dat je van domheid wordt beticht door mensen die zelf te dom zijn om iets door te hebben. Dat vind ik gewoon super irritant."
Teun: "Cas, van die uitspraak ga je weer spijt krijgen. Ik zie de kop al 'Mensen zijn te dom om Go Back To The Zoo te begrijpen'.”