De naam Bas Bron is bij muziekliefhebbers inmiddels even bekend als zijn vele synoniemen: Bastian, Majoor Vlosshart De Neger des Heils, Fatima Yamaha en dan rapt hij ook nog in de Spaarndammerbuurtkliek onder de naam Dubbel B. En dan is er nog Seymour Bits, wat weer een artiestennaam is voor Seymour Jackson. Deze fictieve computerprogrammeur heeft zijn saaie baan aan de wilgen gehangen en heeft, op een boot langs de kust van zijn geboorteland Zanzibar, een elektroplaat gemaakt. Een ingewikkeld maar creatief verhaal, wat je eigenlijk ook kunt zeggen van het eerste Bits-album The Booty Pop Phantom. Volgens Bron zijn er verschillende redenen om zichzelf steeds weer een nieuwe naam aan te meten. “Soms is het leuk dat je echt een totaal ander ding kan doen, door je in te leven in een personage dat je verzonnen hebt, die dan weer muziek maakt. Dat is dan weer inspirerend. Of je zit vast aan een contract, waardoor je eigenlijk geen muziek uit kan brengen. Ik ben dan niet het soort artiest die zeven jaar op een houtje gaat zitten bijten voor het hele ‘legal’ gedeelte opgelost is. Dan verzin ik wat anders en maak ik gewoon weer een plaat.” Ook het hoge werktempo dat de producer er in de studio op nahoudt heeft er mee te maken: “Ik werk vrij snel en ik maak veel muziek af in korte tijd. Gemiddeld ben ik ongeveer twee en een halve dag bezig met een heel nummer. Maar er gaan ook heel wat dagen aan vooraf dat ik wat maak en dat aan het eind van de dag weggooi.” Nu is de naam Seymour Bits voor deejays al niet meer zo nieuw: Bron bracht twee jaar geleden al de eerste EP onder die naam uit. “Het conceptje van Seymour Bits is vlak na de EP met de eerste vier tracks al verzonnen. Om de plaat af te maken heb ik me wel echt ingeleefd in de sound en een manier van tekst schrijven. Dat heb ik geprobeerd aan te houden voor de hele plaat.” Bron speelt op The Booty Pop Phantom met een duidelijke tegenstrijdigheid. Seymour Jackson is een stereotype nerd en fan van alles wat elektronisch is, die tegelijkertijd dát doet wat veel nerds niet doen: zich uitleven op de dansvloer. “Er zit een bepaalde ‘nerdyheid’ in het feit dat het toch best gefreakt elektronisch is en vrij extreem in het elektrogehalte, maar dat het ook wel seksueel getinte popliedjes zijn, die rechtstreeks de luisteraar aanspreken. Het zit er alle twee in en dat moet kunnen, denk ik.” Het album is, ondanks het aangenomen alter ego en de strakke stijl, toch snel te herkennen als een Bas Bron-plaat. De producer ziet dat zelf niet zo: “Ik heb altijd heel erg het gevoel dat ik een hele plaat in een sound maak, terwijl de meeste mensen gewoon alles wat ik maak hetzelfde vinden klinken. Als het voor mij maar te onderscheiden is dan vind ik het wel prima.” Bron hoopt dat The Booty Pop Phantom het beter doet in het buitenland dan andere projecten, maar hij blijft bescheiden: 20.000 stuks zou haalbaar moeten zijn. Overigens is Seymour Bits als live-act, waarbij Bron zich verkleed als kapitein met een gigantisch anker rond zijn nek, al vrij bekend in het buitenland. “Op basis van de eerste 12-inches heb ik al veel optredens gedaan door heel Europa. In Engeland is Seymour Bits goed ontvangen en daar heb ik ook veel leuke shows gedaan. Alleen die ene keer dat we een veel te klein podium hadden gekregen, was wat minder geslaagd. Maar ook dat werd nog een gezellige avond.” Voor de toekomst van Seymour Bits lijkt Bron ook al een uitgedacht plan te hebben: “Ik denk dat Seymour Jackson toch wat meer persoonlijke nummers over zijn eigen leven wil schrijven en dat hij ervoor kiest om zijn volgende plaat onder zijn eigen naam uit te brengen. Dat wordt dus waarschijnlijk een Seymour Jackson-LP.” Om het huidige album aan de man te brengen, zou Bron natuurlijk een sticker op de hoes kunnen plakken: ‘Van de producer van Watskeburt!’ Goed idee? “Nee, dat zou ik echt nooit doen,” lacht hij. “Op dat soort momenten ben ik blij dat ik mijn eigen label heb, dan kun je dat soort dingen mooi vetoën.”