Jacco van Lanen (Mana) loopt niet in zeven sloten tegelijk

Manager Stuurbaard Bakkebaard en Taxi To The Ocean in Ziel & Zaligheid

Jacco van Lanen kwam pas laat met muziek in aanraking. Op zijn zestiende viste hij een oud cassettebandje van The Cure achter het bed vandaan en vond het ‘tof’. Hij komt uit een onderwijzersgeslacht en wilde zelf eigenlijk ook dat vak in. En zo gaf van Lanen zeven jaar les aan moeilijk opvoedbare kinderen. Maar de overstap naar de muziekindustrie bleek een kleine. Deze week was Van Lanen te gast in Ziel & Zaligheid.

Manager Stuurbaard Bakkebaard en Taxi To The Ocean in Ziel & Zaligheid

“Het is toch mooi als je de hele dag in de buurt bent van artiesten? Dat is heel bijzonder”, dacht Jacco van Lanen. En dus werd hij manager. Inmiddels heeft hij bands als Stuurbaard Bakkebaard en Taxi To The Ocean onder zijn hoede en vult hij zijn dagen met bellen en mailen. “Ik heb het er leuk druk mee. Mijn taak is dat iedereen moet weten dat er een album van mijn artiesten verschijnt. Vervolgens koppel ik allemaal mensen aan elkaar.” Bang om ten onder te gaan in de wereld van de seks, drugs en rock is Van Lanen niet: “Mijn ouders weten wel dat ik niet in zeven sloten tegelijk loop.” Hoewel hij met zijn werk voor zijn eenmanszaak Mana momenteel zijn dagen vult, wilde hij niet altijd de muziek in. Hij kwam er sowieso pas op zijn zestiende achter dat muziek erg leuk kon zijn. “Ik vond achter mijn bed een cassettebandje terug dat ik veel eerder op straat had gevonden. Daar stond The Cure op. Ineens vond ik het te gek.” Van Lanen groeide op in een ‘onderwijzersfamilie’ in Barneveld. Zijn familie was ‘import’ en zo was er bij Jacco weinig begrip als er op zondag niet gevoetbald mocht worden in het streng religieuze dorp. Terwijl dat juist was wat hij de hele dag wilde doen. “Ik heb weinig met Barneveld en ging al snel naar een oecumenische school in Ede. Op mijn achttiende ging ik het huis uit om in Utrecht te studeren.” Van Lanen stortte zich in het nachtleven en ging les geven op een school voor moeilijk opvoedbare kinderen. In zijn vrije tijd organiseerde hij popprijzen en boekte hij bands voor Ekko en Tivoli. Langzaam rolde hij de muziekindustrie in. In Tivoli zag hij als klein jochie uit Barneveld ooit Emotional Fish. Hij kon maar de helft zien omdat hij met de laatste trein terug naar huis moest. “Voor het optreden had ik een Tivoli-poster van de muur afgehaald. Toen deed je dat nog stiekem, zodat niemand je zag. Die poster hangt nog steeds in mijn huis. Die vind ik echt heel mooi.”