Bloc Party op je blocnote. Type het in op Google en de zoekmachine vraagt zich nu nog verwonderd af, of je soms ‘block party’ bedoelt, het gezellige buurtfeestje voor het hele blok. Ach, menig buur van 3VOOR12 weet inmiddels al beter. Een jangel op de gitaar, de bas plokt zich los, het drumstel rukt op, eerst nog de gitarist eroverheen voor uiteindelijk de verlossende zang, nog net binnen de minuut op de teller. Bloc Party weet de spanning flink op te voeren op de triomfantelijke opener Like Eating Glass. Hier gaat wat gebeuren. ‘Are You Hoping For A Miracle?’ klonk het al op hun derde single Helicopter. Bloc Party’s debuut Silent Alarm is momenteel de hoop van Engeland. Engeland, ja, want voor de rechtgeaarde Brit komt Franz Ferdinand uit het verre Schotland. Ok, de Schotten hebben het indielandschap dan wel zodanig omgewoeld, dat Bloc Party wortel kan schieten. Ze belden hen zelfs op om samen met hen op te treden, en toen begon het balletje pas te rollen. Stil alarm? Zeg niet dat we je niet gewaarschuwd hebben. Reeds twee singles schopten het bij 3VOOR12 tot Single van de Week, en hun gretige London Calling optreden november vorig jaar kreeg een negen toebedeeld. Zich verder in de kijker spelende via voorprogramma’s van eighties retro rockers Interpol, schopten ze het tot een tweede plek in een BBC poll onder trendwatchers over wie het in 2005 gaan maken. Net na de New Yorkse eighties retro act The Bravery. Goede timing dus. Londenwatchers merkten al een paar jaar terug op dat het rommelde in New Cross, het ’s avonds onherbergzame gedeelte van Zuid-Oost Londen. De New Cross Scene rondom de met opgezette beesten behangen studentenpub Montague Arms. Daar bleek de sound van de aloude eightiesbands The Fall, Gang Of Four, XTC en Wire toch nog steeds relevanter dan vooralsnog werd aangenomen. Zeker met de urgente productie van Paul Epsworth, die eerder het hoekige geluid van The Futureheads in de juiste richting duwde. Bloc Party is een band die het zich best kan permitteren de sterke eerdere single Little Thoughts niet eens op hun debuutalbum te zetten. Een band, die het pas in de soulvolle ballad Blue Light laat doorschemeren dat zanger Kele Okereke misschien wel eens net zo blank zou kunnen zijn als de frontman van de naar The Smiths klinkende Canadese band The Dears. En ook al zijn dertien nummers er misschien twee te veel, dit jaar verscheen er nog geen ander album met zoveel frisse songs, die ondanks hun eighties feel prima het nu verwoorden. Zeg, hoe vaak moeten bloggers op Google en-bloc ‘Bloc Party’ invullen, voordat er andersom bij ‘blockparty’ komt te staan: ‘bedoelde je soms Bloc Party?’… Silent Alarm staat tijdelijk op de Luisterpaal.