Het begint al als je van het station naar een van de podia loopt. De ‘vleermuizen’ weten de weg blindelings te vinden en laten zich niet afleiden door het gepeupel dat door Utrecht slentert in driekwartbroeken, H&M zomerjurkjes en ander inferieure kleding. Getooid in kostuums die je doen denken aan lang vervlogen tijden zetten ze koers richting Tivoli of EKKO. Want daar is vrijdagavond de plek voor iedereen die iets met Gothic heeft. Gothic is meer dan een aftreksel van de new wave uit begin 1980. En Summer Darkness verdient een compliment voor het bieden van zo’n beetje alle subdivisies in het genre. Vrijdag het klassieke werk van Estampie naast keiharde cybergothic in de EKKO, op zaterdag gothgrootheden als Wolfsheim, maar ook Nederlands talent met Orphanage en op zondag de metalvariant met o.a. oudgedienden Paradise Lost. Eenmaal binnen zijn de rollen omgedraaid. Niet de tijd, maar het heden is hier vervlogen. Tivoli werkt als een tijdmachine en slingert je zo een paar eeuwen terug. Dat gevoel wordt vrijdagavond nog eens versterkt door hoofdact Estampie. Het echte middeleeuwse werk, inclusief akoestische instrumenten uit die tijd. Muziek die niet zou misstaan op een zondagochtendmatinee van de AVRO. Waarschijnlijk zou het daar ook beter uit de verf komen dan hier, waar naast de dromerige liefhebbers helaas ook genoeg mensen keihard de buurman vragen of ie nog wat moet drinken. Tijd voor een nachtwandeling richting EKKO, dat andere episch centrum van het evenement. In het donker gedeien de Goths een stuk beter. Voorbijgangers die bij het avondschemer nog hard lachten om de aanngesnoerde latex-corsetten, lange gewaden en witte contactlenzen, kijken nu licht bevreesd vanaf een terrasje: “wordt de stad overgenomen?” EKKO is een feest van herkenning voor de gemiddelde dertiger met alternatieve roots. Want Gothic mag dan wel weer in opkomst zijn, de muziek die DJ X-X-X draait, roept veel herinneringen op aan de avonden in de plaatselijke Batcave (in de jaren 80 had ieder gat een zwart gelakte kroeg die vernoemd was naar de vermaarde goth-club in London). Hakken met de armen, benen zo breed als Bob Marley uitsmijtend, maar dan zonder groove, folky huppelen, het kan allemaal nog steeds! Als je naar het logo van Summer Darkness kijkt, lijken die laatste twee ss-en plots verdacht veel op het cijfer 88. Een verwijzing naar het eerste gouden decenium van het genre? Summer Darkness krijgt net iets meer in de EKKO. Met een dracula-tandenslijper, kledingwinkel en cd-shop begint het zowaar op een echt festival te lijken. Toch mist het iets. Overdag is er misschien wel een picknick, een echt riddergevecht en een historische stadswandeling (voor de gelegenheid omgedoopt in Gothic Walk). Maar waar de bezoeker heel erg zijn best heeft gedaan om er goed uit te zien, laat de aankleding van de zalen het behoorlijk afweten. En ook Dj X-X-X maakt niet echt indruk met zijn standaard Windows-animaties op het videoscherm. Wellicht zit de gemiddelde Goth niet te wachten op een vrolijke lichtgevende opblaascreatie, maar er moet toch meer uit te halen zijn dan alleen het licht uitdoen. Alhoewel …