Gisteravond begon een nieuw hoofdstuk in de toch al vrij legendarische geschiedenis van Club Lek. Voor de eerste keer gingen we onder het motto 'De VPRO komt naar je toe deze winter' het land in. Elke tweede woensdag van de maand verlaten we onze vertrouwde studio Desmet aan de Plantage Middenlaan in Amsterdam en trekken naar zo ver mogelijk van de Amsterdamse grachtengordel gelegen clubs. Als eerste speelde het Burgerweeshuis in Deventer voor gastheer, en het moet gezegd, dat deed zij perfect. Voor een bomvolle en rumoerige zaal traden achtereenvolgens aan: Ron Sexsmith, Face Tomorrow, J. Mascis en de lokale helden Dr. Dick. Om met die laatsten te beginnen, zij waren met hun oliedomme maar o zo leuke punkrock-'n-roll een feestelijke afsluiter van een mooie avond, die voor hen tevens de cd-presentatie was van hun cd "Sheriff I Do Not Know Of What You Speak". Daarvoor lag heel Deventer aan de voeten van J Mascis, de vroegere voorman van Dinosaur Jr., die in een grijs verleden nog wel eens in het BWH had gespeeld. Nu was vooral het sluike lange haar van J erg grijs geworden. Dat mocht voor de fans de pret niet drukken; zij vonden alle fratsen van J Mascis even prachtig en gaven de man zelfs een toegift. Uw gastheer dacht alleen maar dat hij naar Neil uit Young Ones met een effectpedaal zat te kijken, en had de beste man, als hij op het Leidseplein had zitten spelen, beslist geen euro gegeven. Beste moment uit de set: de gitaarsolo die J speelde terwijl hij met een ingenieus apparaatje zijn akoestische gitaar liet doorspelen middels een loopje. In het eerste uur traden aan de 'indiecore'-band Face Tomorrow uit Rotterdam die zojuist een hele aardige debuut-cd hebben gemaakt ("For who you are"). Na een vrij waardeloos interview van uw gastheer, die zich door het aanhoudende geroezemoes uit de zaal slecht concentreerde, speelde Face Tomorrow een goeie set, waarin vooral opviel dat zij zich fysiek behoorlijk in de strijd wierpen, en dat 1 of twee foutjes niet konden verhullen dat we hier met een heel aardige band te maken hebben. En daarmee zijn we bij het begin van de avond aangeland -bij de Canadese singer songwriter Ron Sexsmith, die met Steve Wynn kan wedijveren om de eerste prijs in de categorie "Aardigste Man In De Popmuziek". Na een open en goed gesprek speelde hij zeer ingetogen maar o zo prachtig nummers van zijn nieuwe cd "Cobblestone Runway". Op verzoek van uw gastheer speelde hij ook het bloedstollende pleidooi voor verdraagzaamheid "God Loves Everyone", want hoewel de boze buitenwereld door alle aanwezigen tijdens deze geslaagde 1e Club Lek even vergeten kon worden, bleef het wel 11 september. (NB:Deze column is geschreven op persoonlijke titel en weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs de mening van Het Lek, Club Lek, De VPRO, haar medewerkers of die van derden, zoals het in de zaal aanwezige publiek, de radio-luisteraars of de melkboer.)