Áslaug is niet meer bang om haar muziek te laten horen

Áslaug Vigfúsdóttir is ze vast al beu, al die mensen die vragen hoe dat nou precies zit met haar IJslandse roots. Om het af te leren dan: hoe zit dat nou precies met haar IJslandse roots? ‘Mijn ouders zijn IJslands’, lacht de zangeres uit Utrecht. ‘Ze zijn hier nu bijna dertig jaar geleden naartoe verhuisd. Ik ben hier geboren, maar voel me ook heel IJslands. Thuis spreken en spraken we IJslands en mijn hele familie woont daar nog.’

Toch is het toeval dat Áslaugs stijlvolle en bij vlagen bombastische popnummers best wat weg hebben van die van Scandinavische zangeressen als Lykke Li, Tove Lo en Sigrid. ‘Ik heb niet zoveel van de IJslandse popmuziek meegekregen in mijn jeugd. Eerder van de creatieve cultuur die daar heerst. Bijna iedereen speelt er wel een muziekinstrument.’ Niet op professioneel niveau natuurlijk, maar op familiefeesten wordt na een paar drankjes toch geregeld flink muziek gemaakt. ‘Mijn muziek klinkt niet per se zoals hij klinkt omdat ik IJslands ben, maar ik heb wel van kleins af aan het gevoel gehad dat ik iets anders wilde dan andere mensen. Ik denk dat dat heeft bijgedragen aan het feit dat ik het fijn vind om dingen echt op mijn eigen manier te kunnen doen.’

Het uitbrengen van haar muziek is dan ook geen zaak waar Áslaug licht over denkt. Ze maakt al jaren muziek, maar brengt met ‘I’m Sorry’ pas haar tweede single uit. ‘Ik sloot mezelf altijd gewoon op en ging dan megaveel schrijven. Later heb ik met wat producers gewerkt en uitgezocht hoe dat was. Dat is allemaal heel erg binnenshuis gebleven. Ik werkte in de horeca om geld te verdienen, maar in de avonduren zat ik achter mijn piano of laptop muziek te maken. Omdat ik zoveel heb uitgeprobeerd, weet ik dat de nummers die nu maak zijn wat ik moet maken. Daarom vind ik het niet meer eng om het uit te brengen.’

‘I’m Sorry’ gaat min of meer over de sprong in het diepe die Áslaug nu waagt, met alle gevolgen van dien. ‘Soms moet je beslissingen nemen die in je eigen voordeel werken, maar die ten koste gaan van anderen. Ik probeer dat zoveel mogelijk te vermijden. Ik vind het irritant om toe te geven, maar ik vind het heel belangrijk wat andere mensen van mij denken en vinden. Maar soms kun je niet anders. Dan kun je alleen maar die beslissing nemen en achteraf sorry zeggen. Niet voor die beslissing, maar voor het feit dat die ander er last van heeft gehad.’

Meer #hollandsenieuwe vind je in ons dossier en de Spotify-playlist.