De pop-zangeres: Glowie
Vorig jaar hadden we Dua Lipa, wie is dit jaar de grote pop-sensatie? Nou, ze komt uit IJsland en heet Glowie. Ze onttrekt zich totaal aan de cliches van de IJslandse muziek: geen gekwezel bij een waterval of een papegaaiduikerskolonie, maar vrolijk rolschaatsend over de Laugavegur. 'No Lie' is de nieuwe oorwurm!

De electropopper: Roosevelt
Ja, als je goed oplette had je Roosevelt natuurlijk al gezien in de Lowlands X-Ray, of bij onze Song van het Jaar. En de Keulse electropopper loopt zelfs al langer mee: al drie jaar weten dance-liefhebbers hem te vinden op festivals als Pitch en Catch. En hij was zelfs een paar jaar terug al eens op Eurosonic. Maar nu is zijn debuutalbum uit en verdient Roosevelt een veel groter publiek. Lees hier al een interview met hem.

Het rafelige gitaarbandje: Sløtface
En waar zijn dan de alternatieve gitaarbands? Tja, daar is het de laatste tijd sowieso nogal naar zoeken. Pop, rap en elektronische muziek in overvloed, maar wie wil er nog in een band? Wel, precies waarover zingt de jonge Noorse band Sløtface in hun heerlijke single 'Empire Records', met knipogen naar het klassieke platenzaken-muzieknerds verhaal High Fidelity. Jong, fris en wild, en dat is zeldzaam.

De gepolijste gitaarband: Drangsal
De 80s liggen al een tijdje achter ons, en zelfs de 80s revival is al even voorbij, maar in Duitsland liggen ze nu eenmaal een beetje achter. Maar laten we wel wezen, dit 'Allan Align' is een betere en vooral smaakvollere single dan White Lies ooit heeft kunnen maken. Ergens op het snijvlak van The Cure en The Smiths met een aangeboren Duitse ijzigheid.

De huilhit: James TW
Dat dit is 2016 nog geen giga radiohit was is een mirakel, en het gaat onherroepelijk alsnog gebeuren. James TW zingt een song die perfect aansluit bij alles van Ed Sheeran en James Bay, maar toch ook wel weer eigen. 'When You Love Someone' gaat over een klein jongetje dat zijn vuisten laat spreken op het schoolplein uit frustratie over de scheiding van zijn ouders. 'Sometimes moms and dads fall out of love.'

De Nederlander: Thomas Azier
Mogen we Thomas Azier nog een Nederlander noemen? Het is onderhand bijna een decennium geleden dat ie Nederland verruilde voor Berlijn, inmiddels is Parijs zijn werkterrein. In april verschijnt zijn langverwachte tweede album, met ballad Talk To Me als veelbelovende voorbode. Zou 2017 dan het jaar van zijn echte doorbraak worden?

De pittige dance-act: Bonzai
Op de een of andere manier grijpen futuristische r&b acts na een tijdje toch vaak naar slicke hitproducties. Hopelijk blijft Bonzai uit Ierland zo scherp en punky als ze nu is. Ze werkte al met Flume en Mura Masa en gaat het nu op eigen kracht proberen.

De garagerockers met saxofoon: Viagra Boys
Ok, het begint bij een nogal flauwe bandnaam. Vul maar in: melige pretpunk met een hoog testosterongehalte? Valt mee, valt mee! Viagra Boys uit Stockholm maakt behoorlijk intense garagerock die ergens het midden houdt tussen The Gun Club en meer recent de Amazing Snakeheads, boos en toch sexy, met dank natuurlijk aan die overstuurde sax.

De country sleaze meisjes: Goat Girl
En dan is er ook nog Goat Girl, een soort garagerockband met een countryrandje uit Londen, die hun eerste single dan maar gewoon Country Sleaze doopte. Meestal ben je met zo’n genrekeuze gedoemd tot obscuriteit, maar Goat Girl wist de afgelopen maanden wat buzz te creëren, onder meer dankzij een contact bij het befaamde Rough Trade Records. Voor wie van klinkende referenties houdt: ze klinken alsof Courtney Barnett door Fat White Family overreden is.

De perfecte samenzang: Wyvern Lingo
Ah, nog een all-girl band, dit keer een trio uit Ierland dat al op tour ging met hun landgenoot Hozier (die van die galmende Take Me To Church hit). Karen, Caoimhe en Saoirse (heerlijke Ierse namen) kennen elkaar al vanaf de middelbare school en klinken alsof ze in de brugklas al samen zongen. Hun folkpopliedjes klinken gepolijst en super poppy. Ze hebben pas een EP uit, dit voorjaar wordt hun debuutalbum verwacht.