In The Bigger Picture onderzoeken we deze week hoe één van de vuigste, donkerste straatgeluiden de top van de mainstreammuziek bereikte. Na het oorspronkelijke succes van Grime MC's Dizzee Rascal en Wiley aan het begin van deze eeuw raakte de stroming in rap tempo in diskrediet. Grime werd vaak gelinkt aan geweld, de Britse politie ging zelfs zo ver dat concertpromotors die een grime-MC wilde boeken daar een speciale aanvraag voor moesten indienen. De grime-artiesten die wel populair waren werden door platenmaatschappijen totaal omgevormd tot makkelijk behapbare popsterren. Van de oorspronkelijke stroming bleef weinig over.

Tot er een tweede lichting opstond. De DIY-mentaliteit van de MC’s, het sociaaleconomische klimaat in Groot-Brittannië en de steeds breder wordende acceptatie van hiphop in het algemeen spelen alledrie een belangrijke rol in de terugkeer van grime. Aan het woord hoor je muziekjournalist Tomas Fraser uit Londen, die lange tijd over grime schreef voor The Quietus en inmiddels zelf een indielabel runt, Ruud Lemmen, programmeur van Woo Hah! en Akwasi, naast lid van Zwart Licht één van de meest vooraanstaande grimekenners van Nederland.