Iedereen valt voor  de uitodigende glimlach van Kehlani
Voor een jonge R&B ster in wording staat Kehlani opvallend lang geprogrammeerd als afsluiter van de woensdagnacht. Waar de meeste artiesten 30 minuten krijgen, mag zij zich een uur lang bewijzen met slechts 2 mixtapes op zak. De laatste, You Should Be Here werd genomineerd voor een Grammy en binnen de urbanscene is ze dan ook een van de heetste nieuwe namen van het moment. In de tuin van kroeg Cheer Up Charlie’s, waar de show plaatsvind, zijn tussen het publiek onder andere megasterren Future en Rae Sremmurd te vinden. Kehlani geniet zichtbaar van de aandacht. Vanaf de eerste seconde staat ze met een extreem uitnodigende en speelse glimlach op het podium en kijkt de eerste rijen iedereen persoonlijk aan. Het werkt aanstekelijk. Ook haar dj en haar twee danseressen staan met pretoogjes op het podium en de blikken die ze elkaar geven laten zien dat de show aan hun kant heerlijk gaat. Aan de kant van het publiek is dat ook overduidelijk. Kehlani heeft een gouden strot, genoeg materiaal om het uur zelfs ruim te overschrijden en de set geen moment te laten inkakken en haar danspasjes zijn tegelijkertijd stoer, speels en sexy. 
Met welk nummer moet je beginnen? Haar laatste mixtape is in zijn geheel de moeite waard, maar de titelsong You Should Be Here is een goed beginpunt
Waar wil je dit zien? Kehlani zou degene kunnen zijn die R&B naar de grote festivals brengt, maar laat haar eerst deze zomer Encore Festival maar eens inpakken. (Christiaan Walraven)

De yolo-attitude van moderne countryster Kacey Musgraves mag best naar Europa
De zilver fonkelende microfoon én het al even glitterende statief verraden het al: Kacey Musgraves is een superster. Country is een miljoenenindustrie in de VS, en dan zeker in Texas. Musgraves is een van de grote vaandeldragers van de commerciële kant van dat genre - ze brak zelfs door via het Idols-achtig programma Nashville Star - en vooral de eerste nummers die ze vandaag speelt zijn pijnlijk zielloos en zelfs tuttig voor dit straatje country. Maar goed: er vliegen bij haar verschijning meer smartphones de lucht in dan zelfs bij de meest gehypete rappers, hoewel het publiek hier wel 100 procent anders is dan bij Vince Staples gisteren, en vooral uit sassy Texaanse blondines bestaat. Na een tenenkrommende Bob Marley-cover wordt het echter even plotseling een uitstekende show. Vooral het materiaal van debuutalbum Same Trailer Different Park heeft wel degelijk ziel, en een stel prachtige songs bovendien die heel wat progressiever zijn dan je zou zeggen. Neem de openingszin van Merry Go ‘Round: “If you ain’t got two kids by 21, you’re probably gonna die alone, at least that’s what tradition told you.” Of neem het wonderschone Follow Your Arrow, waarin ze zingt dat je vooral veel jongens moet zoenen, of meisjes, als je dat liever doet. Volg gewoon je gevoel, waar dat je ook naartoe leidt. Dit is geen ouwelullecountry, maar muziek voor een jonge generatie. En Musgraves zelf komt ook steeds meer los: “Het is zo warm, ik begin van binnen te rotten en de Bloody Mary’s eruit te zweten. Ach ja, ruimte voor meer alcohol!”
Waar wil je dit zien?
Ja, eigenlijk natuurlijk het liefst in Texas. Maar de laatste tijd probeert de country-industrie zijn peilers steeds meer over de landsgrenzen te richten, en waarom ook niet? Kacey Musgraves hoort gewoon op Pinkpop thuis. Dat zullen ze nog niet direct aandurven, dus dan maar eerst via de Zwarte Cross en Ribs and Blues?
Met welk nummer moet je beginnen?
Die Fun, een wonderschone ballad die tegelijkertijd alles zegt waar Kacey Musgraves voor staat: “Let’s love hard, stay young, live fast, die fun.” Yolo voor de country-fans. (Timo Pisart)

Glansrijk Erykah Badu komt in opstand
Het voelt alsof je met z’n honderden geïrriteerd staat te wachten op de bus, die alsmaar niet komt. Bij de backstage rennen een stel stagemanagers hysterisch rond, smartphone tegen het oor geplakt. Inderdaad: Miss Erykah Badu laat graag op zich wachten, drie kwartier maar liefst. Nogal killing op een showcasefestival als SXSW waar alles stipt twee uur ’s nachts stil moet zijn. Maar zodra ze er eenmaal is, is ze ook fenomenaal: getooid in een soort heksenhoed, dat geëxplodeerde kapsel en grote gouden ringen, en natuurlijk gezegend met die fenomenale soulvolle stem. Al meteen maakt ze zich groot met de ballad 20 Feet Tall, ze speelt al vroeg haar giga-hit On & On en zegt dat ze een ‘analog girl in a digital world’ is. Het voelt als een soort nachtclubshow, waar ze drie uur lang door zal spelen en jammen, supersoepel en spontaan. Maar de regels van het showcasefestival zijn hard: nog maar 5 minuten te gaan. Waarna ze Soldier instart, met een lang verhaal over het Mexicaanse land dat Amerika heeft gestolen, en over de vierde wereldoorlog, waar de mensheid in opstand zal komen tegen de machtigen der aarde. Hoe ironisch dat de geluidsman nog TIJDENS het intro het geluidssysteem uitfade: Badu kan niet eens fatsoenlijk beginnen aan het nummer, en de show is al afgelopen.
Waar wil je dit zien? Laat Badu nog maar eens terugkomen naar North Sea Jazz of Paradiso, liefst voor een nachtconcert, want zodra ze eenmaal op het podium staat, is ze in topvorm.
Met welk nummer moet je beginnen? On & On is haar grootste hit, maar wat hadden we graag ook eens die bizarre uitgerekte cover van Hotline Bling live gehoord, waar ze een hele mixtape omheen spinde en vandaag niet aan toekwam: “U used to call me on my Cel U Lar Device.” (Timo Pisart)

Lower Dens zet stappen maar stijgt (nog) niet op
"Ik wilde er cool uitzien met deze zonnebril, maar nu kan ik jullie knappe gezichten niet zien", grijnst zangeres Jana Hunter. Ze is nogal een eigenaardige verschijning, met dat te grote glitterbloesje, leren lakschoentjes en gemillimeterde coupe. En een musicians musician: muzikanten als St. Vincent roemen haar al jaren terecht voor haar bizarre gitaarspel en prachtige hese stem. Met laatste album Escape From Evil zette Lower Dens al een grote stap voorwaarts, met dromerige synthpopliedjes die de sfeer oproepen van Wye Oak en Beach House. Goeie songs ook, die op het podium overeind blijven maar nog niet echt boven zichzelf uitstijgen. Toch is Lower Dens inderdaad hartstikke cool, en zou met een volgend album dezelfde doorbraak kunnen beleven als Beach House.
Met welk nummer moet je beginnen? To Die In L.A. is prachtig.
Waar wil je dit zien? Vroeg op de dag in de India op Lowlands, en dan door naar een mooie spot op Le Guess Who in het najaar zou zo gek nog niet zijn. (Timo Pisart)

Twin Peaks geeft muzikale klap in het gezicht
Al de hele dag proberen gitaarbands tevergeefs over te komen tot het publiek van het Fader Fort. De geluidstechnicus doet de hiphopshows prima, maar lijkt geen idee te hebben hoe een band hoort te klinken. Ook Sheer Mag, dat gisteren nog een hoogtepunt was in Hotel Vegas, verzuipt volledig in de grote zaal. Gelukkig brengt Twin Peaks daar verandering in. Ze zijn boos en weten die energie om te zetten in pakkende gitaarsongs. Vlak voor ze het podium aflopen komt boven water waar ze zich zo ontzettend kwaad over maken. “Fuck Donald Trump!” roept de zanger tot vijf keer toe. Het is de eerste band die deze week een politiek statement maakt, terwijl er toch binnenkort zeer belangrijke verkiezingen in het land zijn. Zijn de artiesten dan zo bang om fans te verliezen door er uitspraken over te doen? Twin Peaks in ieder geval niet en ze hebben op hun laatste twee albums genoeg sterke songs geschreven om ook zonder goed geluid een muzikale klap in het gezicht te kunnen geven. 
Met welk nummer moet je beginnen? I Found A New Way, van het in 2014 verschenen album Wild Onion, doet het nog altijd geweldig.
Waar wil je dit zien? In de kleine tot middelgrote zalen die ons land rijk is komt deze band waarschijnlijk het best tot zijn recht, al zou een plekje rond zonsondergang op Best Kept Secret zeker niet misstaan. (Christiaan Walraven)