AAPNOOTMIES
Een project vernoemd naar het leesplankje van Hoogeveen, waarom ook niet? AAPNOOTMIES is het project rondom de Haagse songwriter Dinaira Scheffers, waarmee ze grappige indiefolk maakt, gedrenkt in nostalgie en vanzelfsprekend in moerstaal. Met haar band belandde ze afgelopen jaar in de finale van de Grote Prijs van Nederland.

BARTEK
De leukste Popronde-momenten vinden toch wel plaats in van die te kleine, viezige bruine kroegen, waar een volstrekt onbekende garagerockband zo’n venijnige show geeft dat het beschonken publiek explodeert, begint te crowdsurfen en tegen het plafond kan gaan lopen (zo laag hangt het waarschijnlijk). Dé band waar je dat komend Popronde-seizoen wil doen is het Amsterdamse trio BARTEK. Voor liefhebbers van Ty Segall en FIDLAR, en naar eigen zeggen gegarandeerd 100 procent anti-solo.

Bounty Island
Meer mellow en lo-fi is Bounty Island, lekker eens niet uit de randstad of Friesland (toch het Brooklyn van Nederland?). Nee, dit is het allerleukste bandje uit Maastricht. Ze maken broeierig trage liedjes die linksaf gaan bij de yachtrock, met conga’s, saxofoonsolo’s en af en toe een palmboom. Met een beetje fantasie zou je zeggen: klinkt als Mac DeMarco met ontbloot bovenlijf en witte broek op een cruiseschip richting de Zuid-Antarctische eilanden.

Dusty
Grime is nu al een paar jaar bezig aan een tweede leven met internationale knallers als Stormzy en Skepta. De hardste grimerapper van Nederland is geboren in Londen, getogen in Heerhugowaard en getekend door Jiggy Djé. Dusty dus. Hij baarde vorig jaar al opzien met een EP geproduceerd door De Sluwe Vos. Duister, snel en dansbaar, maar af en toe ook met knappe poppy hooks.

The Fire Harvest
Officieel bestaat The Fire Harvest al twaalf jaar, en toch brachten ze pas afgelopen maand debuutalbum “Singing, Dancing, Drinking” uit. Daarvoor strikten ze dan wel meteen de Canadese cowboy en countryheld Daniel Romano. Het resultaat is een stroperige slowcoreplaat met traag voortslepende liedjes à la Jason Molina, die live nog wat meer vuur meekrijgen.

Jo Goes Hunting
Wonderlijk: de nogal excentrieke indierockband Jo Goes Hunting wordt volgens Spotify vooral in Manhattan, LA, Chicago en San Francisco veel geluisterd. Prijsnummer Act of Leaving tikt zelfs bijna de half miljoen streams aan. Vooral knap omdat het nogal een ongepolijste tune is, soms zelfs dissonant en rafelig. Maar vergis je niet, de liedjes van conservatoriumdrummer Jimmi Hueting steken bijna virtuoos in elkaar met gekke faseverschuivingen en duizelingwekkende koortjes. Daarin is Jo Goes Hunting geestverwant van Dirty Projectors, met de vibes van het Belgische Balthazar. Oh ja, en Jimmi heeft evenveel swag als zijn grote broer Rocco van De Staat, met wie ze dit voorjaar op toer gingen.

Karawane
Anne Caesar van Wieren, waar kennen we die ook alweer van? Verdomd, van de eigenwijze Groningse act LPG. Met een beetje goede wil zou je Karawane daar de reïncarnatie van kunnen noemen. Verleden jaar bracht de band iedere maand een liedje uit, wat dan weer werd gebundeld op een titelloos debuutalbum op Excelsior. Klinkt extreem logisch in het rijtje Alamo Race Track, Daryll-Ann en Johan.

The MOTTO
Zangeres/schrijver Jalise van het Amsterdamse duo The MOTTO is de protegé van de supersuccesvolle Nederlandse songwriter Giorgio Tuinfort. Samen met producer Joveek componeerde ze al voor reclames. Nu gaan ze ook autonoom te werk, en dat resulteert in zwoele en moderne electro-R&B.

Nana Adjoa
Grote kans dat je Nana Adjoa onbewust al eens op het podium hebt gezien: ze speelt namelijk bas bij Janne Schra en Sue The Night. Toch is ze ook al even onder eigen naam bezig, voornamelijk solo, maar nu is er een plaat onderweg met een grootser geluid dat zowaar flirt met de triphop en indierock.

Pitou
Devendra Banhart zou met goedkeuring knikken bij het horen van Pitou: de Amsterdamse zangeres maakt stemmige en tedere freakfolk die direct terug lijkt te grijpen naar de spookachtige liederen van Vashti Bunyan en Linda Perhacs. Maar denk gerust ook aan eigentijdsere zangeressen als Alela Diane en Julia Holter, en dan met klassieke samenzang zoals Pitou Nicolaes ook praktiseert bij het Kobra Ensemble. Pitou won de Amsterdamse singer-songwritercompetitie Mooie Noten, en bezorgt de Popronde dit jaar ongetwijfeld de meest intieme momenten in bibliotheken, kleine café’s en musea. Kippenvel gegarandeerd.

Radio Eliza
In prijsnummer Kids legt Radio Eliza eens haarfijn uit wie met wie heeft geneukt, wie er boos is op wie en hoe je met je nep-ID de club binnenkomt. Het is een ode aan het highschool-hedonisme in een luchtig synthpopliedje, voor de liefhebbers van The Wombats, Phoenix en MGMT. Indiepop die smaakvol genoeg is voor de hipsters, maar ook catchy genoeg voor de radio. Daarmee heeft Radio Eliza goud in handen: ze wonnen vorig jaar de Amsterdamse Popprijs en werden bekroond tot 3FM Serious Talent. Ongetwijfeld achteraf een van de grote uitschieters van de Popronde, die via het rondreizende festival naar Noorderslag en de clubs kan worden gekatapulteerd.

Torii
Al twee jaar schopt Purple Noise Records furore op de Popronde met vlammende shows van Yuko Yuko en The Homesick. Dit jaar gaat het Friese label voor een hattrick met Torii uit Leiderdorp. Wellicht wat meer mellow dan zijn labelgenoten, maar minstens zo eigenzinnig, arty en dwars en een geheide hit in de kraakpanden en kunstgalerietjes.

Popronde 2016 gaat 15 september van start in thuisstad Nijmegen, om vervolgens langs nog eens 40 steden te trekken. In elke stad host 3voor12 een podium waar louter 3voor12-talenten te zien zijn.