HET CONCERT:
Lionel Richie, Pinkpop Main Stage, zondag 12 juni 2016

DE ACT:
Natuurlijk, Lionel Richie heeft een gigantische sloot hits in het collectieve geheugen gegrift, vijf Grammy's staan er in zijn kast, maar vonden we ‘m ook niet een beetje fout? Het toonbeeld van camp, zelfs? Heel lang wel, en daar gaf hij zich zonder problemen aan over: jarenlang toog hij langs de casino’s van Las Vegas. Naar Nederland vloog hij vooral om te verschijnen bij Symphonica in Rosso, en om het eerste steentje om te duwen bij Domino Day (classic televisie, overigens).

Toen hij vorig jaar plots als headliner op Glastonbury aantrad én zegevierde veranderde er iets in de perceptie van Richie. Diezelfde zomer deed ie ook North Sea Jazz aan, z’n allereerste festivalshow in Nederland ooit. Inmiddels is het concept 'guilty pleasure' achterhaald: goeie songs zijn goeie songs, en als Robbie Williams Pinkpop mag afsluiten met hits die anderen hebben geschreven, waarom zou Lionel er dan geen plek in Landgraaf verdienen met een gigantische sloot aan eigen hits? Van de sexy R&B-slowjams tot de zwierige Commodores-pianoballads en rammers van funktracks, met een zachtst gezegd nogal gelikte sessiemuzikantenband speelt hij ze vanavond stuk voor stuk. Wie kan 'Easy' nou zó vroeg in de set stoppen, en er alsnog overheen gaan? Lionel Richie, dus. Hij laat het nummer even stilvallen, en overziet het gigantische veld dat al vanaf de eerste tel aan z’n lippen hangt. Met de jaren lijkt zijn gezicht inmiddels uit een wat ruwere klei geboetseerd, maar het enthousiasme en de verbazing zijn bijna kinderlijk: ‘Wow, wat deed ik al die jaren in Las Vegas? Wat zijn jullie een heerlijk uitzicht.’

HET NUMMER:
Geen B-kantje of albumtrack zit er in de setlist, Richie blijft louter hits serveren. Hij deelt ze uit als snoepjes, die we een voor een oppeuzelen totdat we allemaal veranderen in poeslieve suikerpoppetjes. En dan? Dan klapt 'ie vier van zijn grootste hits er in één blok uit: Dancing on the Ceiling, 'Hello' en als slotsong 'All Night Long', maar daarvoor… jawel: 'We Are The World', geschreven ‘met mijn goede vriend Michael Jackson’. Denk je voordat de avond valt nog: ‘Daar laat ik me niet door inpakken, die draak van een song is zó gedateerd’, inmiddels is zelfs de grootste hater zozeer ontdooid dat we allemaal in elkaars armen vallen als één. Als de gehaaidste doch sympathieke autoverkoper heeft Richie ons vandaag naar binnen gehaald, en voor we het weten gaan we tevreden met een Opel Astra naar huis. Ja, Lionel, ja! We zijn klaar om de wereld tot een betere plek te maken! Zeg ons wat te doen!

HET MOMENT:
Maar Lionel is niet alleen, ziet hij al snel. ‘Hey, Lionel staat op de eerste rij! Man, ik wou dat ik mijn haar nog had zoals jij.’ Verdomd, daar staat een lookalike, en hij heeft nogal zijn best gedaan: een krullenpruik op, dun snorretje en een glimlach van oor tot oor. De schermregisseur pikt er nog eens een paar uit, want geen Pinkpop-act heeft zoveel imitators in het veld staan als Richie.

WAT VERDER OPVIEL:
Bij 'Endless Love' bezweert Lionel dat hij normaliter Diana Ross op het podium zou trekken, met wie hij het nummer schreef. ’Helaas kon ze er vandaag niet bij zijn, maar gelukkig heb ik hier 71.000 Diana Rosses in het publiek staan. Jullie doen Diana, ik doe mezelf, oké?'

HET PUBLIEK:
Nou, die 71.000 Diana Rosses staan met glunderende oogjes toe te kijken. Een vrolijke vrouw van middelbare leeftijd staat te zwaaien met een bordje: ’Lionel, I've loved you since I was 8.’ Maar het is niet alleen haar type dat smelt voor zijn gezicht. Ook de brede mannen in Rammstein-shirt, die aanvankelijk nog cynisch toekijken, haken al snel in. En dan zijn er nog de kids die de naam Lionel Richie vagelijk iets zei, en er nu achterkomen hoe veel nummers ze eigenlijk wel niet van hem kunnen meezingen.

HET OORDEEL:
Natuurlijk, de visuals zijn belachelijk goedkoop en echte showelementen had Richie vandaag niet bij zich. Maar met zoveel songs die zo heerlijk naar binnen glijden maakt dat toch niet uit? Nu moest hij Macca nog boven zich dulden, maar met deze show had de koning van het casino ook gerust het hoofdpodium kunnen afsluiten. Als Lionel Richie nog niet credible was, dan is dit het dominosteentje dat hem weer geloofwaardig heeft gemaakt in Nederland. Er zullen minstens tientallen mensen op Pinkpop rondlopen die op dit repertoire zijn verwekt. En wanneer we vanavond in onze tentjes kruipen, komen daar ongetwijfeld weer tien à twintig bij.