Het concert: Tiggs Da Author, Charlie, zondag 21 augustus 2016
LL16: De onweerstaanbare feelgoodfabriek van Tiggs Da Author
Soulfunkjazzman heeft de lach én de pretoogjes
Op deze Lowlandszondag zijn tig capes en paraplu’s tegen de regen gebruikt. Beter had de organisatie Tiggs Da Author het terrein op kunnen sturen. Eén glimlach van de beste man richting hemel en de druppels hadden allemaal rechtsomkeert gemaakt. Echt. Zonder twijfel.
De dagprogammering van de afsluitende zondag eindigt in de Charlie met nieuwkomer Tiggs Da Author. Hij wil na twee nummers iets over zichzelf vertellen: ‘As you can tell already I like smiling all the time.' Klopt. En wie om zich heen kijkt in het publiek ziet ook alleen maar lachende gezichten. Het Tiggs-virus slaat exponentieel hard over.
Maar wat is het?
Na acht jeugdjaren in Tanzania verhuisde onze Tiggs naar Londen. De soulvolle zanger met de lichte snerpstem is net zo geïnspireerd door Afrikaanse jazz als Dizzee Rascal als Motown. In alles wat hij speelt zit een flinke dosis vriendelijkheid. Zijn sterk spelende bandleden worden zichtbaar aangestoken door de geluksbel die Tiggs opblaast. En dan opent het muzikaal ook nog eens met een van de twee nummers die de artiest tot nu toe de wereld heeft ingebracht: het uitermate catchy ‘Georgia’.
Openen met het hitje. Is dat niet heel onverstandig?
Wat Tiggs Da Author speelt heeft inderdaad niet allemaal het niveau van ‘Georgia.’ Een paar nummers gelukkig wel. Bij de rest zet de frontman alle vormen van compensatie in. Waarbij het scheelt dat hij de gunfactor al binnen een seconde heeft geïnd. De Charlie heeft al snel in de gaten dat Tiggs graag entertaining wil zijn. Soms is het net te makkelijk als hij een sample van ‘Sugar, Honey, Honey’ van The Archies opvoert. Ja, dat werkt wel met zo’n caribische vibe erbij. Maar deze man vergeef je alles.
Wat krijgt deze frivole Tiggs allemaal gedaan?
Natuurlijk wordt er gedanst. Het opzwepende gezelschap vermengt de soul met funk met wat jazz, hiphop, reggae. Tiggs deelt het publiek in twee, met een open baan in het midden, en laat ze tegen elkaar zingen. Hij laat iedereen met elkaar huggen, ook met vreemden, voorál met vreemden. Er is een sit down, er is een springoffensief. Tiggs krijgt bakken energie terug, ook als hij gewoon tussendoor op het podium staat. Hij zal de werking van z’n charme kennen, maar als de uitzinnige tent massaal op de vloer begint te trappelen en maar niet ophoudt zegt hij hoofdschuddend: ‘dit is een van de nachten die ik nooit ga vergeten.’ Eerder verwonderde hij zich al over het meezingen van nummers die nog niemand kan kennen. En nadat hij merkte dat een nummer lekker aanjagend werkte, speelde hij het meteen nog een keer. Wat een onweerstaanbare feelgoodfabriek. De wereld heeft mensen als Tiggs Da Author meer dan nodig.