‘Ja, het voelt elk jaar echt een beetje als thuiskomen’, zegt Ben Schemie, frontman van de band die vanaf het allereerste begin omarmd werd door Le Guess Who. Een logisch verbond, want Bob van Heur, een van de drijvende krachten achter Le Guess Who is ook degene die Suuns’ boekingen in Europa verzorgt. De band past dan ook als geen ander bij het festival: weerbarstig en eigenwijs, maar ook toegankelijk genoeg om binnen het festival de grote zaal aan te kunnen.

Dat gebeurde voor het eerst in 2011, toen Suuns bij het grote publiek nog volkomen onbekend en voor het Le Guess Who publiek een interessante upcoming naam was. Het was niet lang nadat debuutalbum Zeroes QC uitkwam, een abstract maar dansbaar elektronisch indiealbum. Le Guess Who zette Suuns als afsluiter neer in Tivoli. ‘Het is nog steeds een van onze favoriete shows ooit’, zegt Schemie. ‘Het was een van de eerste keren dat we überhaupt in zo’n grote zaal speelden, en het voelde als heel bijzonder dat de mensen ons echt al kenden, of op zijn minst snapten waar onze muziek over gaat. Het werd de standaard voor z’n beetje alle shows die we daarna speelden.’

Nu staat dus de kroon op de Le Guess Who loopbaan van Suuns: ze zijn een van de vier curatoren van deze jaargang. Geheel in de geest van het festival maken ze het de bezoeker bepaald niet makkelijk, met obscure gasten als Pauline Oliveros, Samuel Kerridge en Jerusalem In My Heart. Ben Schemie leidt je door Suuns’ programma aan de hand van vier eigenschappen die ook terug te vinden zijn in hun eigen werk.

De persoonlijke connectie: Jerusalem In My Heart
‘Radwan Moumneh alias Jerusalem In My Heart is een van onze beste vrienden thuis in Montreal. We ontmoetten hem een jaar of zes geleden, toen hij als geluidsman werkte in La Sala Rosa, een van de belangrijkste podia van Montreal. Iedereen die er toe doet heeft daar wel eens gespeeld, en hij deed er ons geluid ook. We raakten bevriend en kwamen er al snel achter dat we zo’n duizend gezamenlijke vrienden hebben. Hij ging mee op tour, we gingen samenwerken, en hij verbreedde onze muzikale horizon met zijn experimentele Midden-Oosten muziek. Jerusalem is in principe een persoon - Radwan - maar de visuals bij de live performance zijn een wezenlijk onderdeel van de show.’

De Midden-Oosten connectie: Wormholes Electric
‘Via Radwan raakten we geïnteresseerd in het Midden-Oosten. Voor mij ligt dat misschien meer voor de hand dan voor de andere bandleden (Schemie heeft roots in Irak, red.), maar dankzij een bezoek aan Libanon een jaar of anderhalf jaar geleden hebben we allemaal een sterke band met de regio. Het is op dit moment een van de meest intense en interessante plekken op de aarde en ik heb veel respect voor de mensen die er wonen en de geweldige kunst die er vandaan komt. Wormholes Electric is bij het publiek misschien niet zo bekend, maar hun geïmproviseerde muziek is wel heel interessant. Ik heb geen idee wat er precies gaat gebeuren, maar ik laat me graag verrassen.’

De intellectuele connectie: Pauline Oliveros
‘Pauline Oliveros is een intellectuele geluidskunstenaar uit Californie, die in de jaren zeventig naam maakte met haar theoretische benadering van muziekbeleving. Een paar jaar geleden ben ik bij een performance van haar in Montreal geweest, een ‘deep listening session’. Het is echt bijzonder wat je dan meemaakt, het is een soort meditatieve benadering van muziek, heel kalm, heel intens, het is alsof je buiten jezelf treedt. Ik weet zeker dat ze iets gaat brengen dat je nooit op een muziekfestival ziet. Die intellectuele kant is ook bij onze muziek belangrijk. We denken veel na over wat we maken, proberen een balans te zoeken tussen songs die banden hebben met de tradities in de popmuziek, maar daarvan ook de grenzen opzoeken. Want uiteindelijk willen we ook de fysieke ervaring van popmuziek bieden.’

De dans-connectie: RP Boo & Jlin
‘Tot slot twee artiesten van een andere generatie die sterk met elkaar verbonden zijn: RP Boo is een Chicago-veteraan die al in de jaren negentig house-subgenre footwork ontwikkelde. Jlin is veel jonger en wordt gezien als zijn protege. Een tijdje terug speelden we op een festival waar RP Boo ook was. Ik vond het interessant om hem aan het werk te zien. Hij danst super actief en is een echte turntablist, vermengt zijn footwork met cheeky electro. Jlin zit in dezelfde hoek, maar dan wat donkerder. Het wordt een intense avond met die twee na elkaar.