‘Eigenlijk dachten we bij de eerste editie al: dit zou wel eens eenmalig kunnen zijn.’ Michel Penders en Laura Vogelsang, de twee belangrijkste mensen achter de drie Eemhof festivals, proberen zo min mogelijk dramatisch te doen over de streep die door hun festivals gaat. Penders: ‘Twee weken voor de eerst editie van Bungalup belde de directeur op. Veel mensen hadden hem benaderd: weet je wel waar je aan begint? We hebben hem uitgelegd wat er zou gaan gebeuren: er komen normale mensen, en die gaan een weekend heel hard feesten. De maandag na die eerste editie belde hij weer: ‘ik vond het heel heftig, maar ik zie dit nog wel een keer gebeuren’.
Bungalup was het begin van een heuse festival hausse in de Eemhof. Het dance festival kreeg een jaar later een alternatieve pop variant genaamd Where The Wild Things Are, een samenwerking met Mojo Concerts. In vier edities traden o.a. De Jeugd van Tegenwoordig, Balthazar, Death From Above 1979, Panda Bear en dEUS op. Afgelopen jaar kwam er in het najaar nog een festival bij: Nachtiville, een verbond met de Duitse organisatie Nachtdigital. Penders: ‘Je ziet elke keer weer wat een aanslag het is op het personeel van zo’n park. Het waren ook voor hen de leukste weekenden van het jaar, maar op maandag stonden de gezinnetjes al weer klaar. Als wij na het weekend naar huis gingen, stonden zij 800 bungalows schoon te maken, waar de confetti nog in de badkuip lag.’
Doek valt voor bungalowfestivals Bungalup, Where The Wild Things Are en Nachtiville
Park trekt zich terug, geen alternatieve locatie
Slecht nieuws uit bungalowpark De Eemhof. Er komt een einde aan de reeks festivals die de afgelopen jaren in het vakantiepark op de rand van Flevoland plaatsvonden. ‘Het was een heerlijke locatie, omdat het zo ongelofelijk niet bij een festival paste. De Bungaluppers hebben de lelijkheid vanaf het begin omarmd.’
Vanuit de organisatie is er dus begrip voor het besluit van de parkdirectie, maar uiteraard is er ook teleurstelling. Volgens Laura Vogelsang is vervolgens geprobeerd een alternatief te vinden. Dat is tot nu toe niet gelukt, maar voor Where The Wild Things Are blijft het duo nog even zoeken. ‘We hadden dit jaar het gevoel dat het voor het eerst echt helemaal stond zoals we wilden. Mogelijk slaan we een jaar over en keren we dan terug.’ Door de andere twee gaat in principe wel een streep. ‘Voor Bungalup geldt dat het festival heel nauw verbonden is aan de Eemhof, het zit zelfs in het logo van het festival. Daar komt bij dat de Eemhof het grootste bungalowpark van Nederland is. Kleiner gaan kan niet, de druk op de kaarten is al zo groot. Een derde aspect is het feit dat De Eemhof de enige plek is waar je een nachtvergunning kunt krijgen. Je moet op Bungalup en Nachtiville echt tot vijf uur door kunnen. We hebben in het eerste jaar nog wel geprobeerd om overdag programma te bieden, maar dan hadden we Chilly Gonzales voor vijftig mensen staan. Dat was geen goed idee. Bungalup is uitgaan van tien tot vijf en de rest van de dag chillen met je vrienden.’
Of gek doen met je vrienden natuurlijk. Bungalup was en bleef het meest succesvolle concept van de drie. Waar de Bungaluppers de lelijkheid van zo’n burgerlijk park direct omarmden, stoorden de bezoekers van Where The Wild Things Are zich er juist aan. Het was Bungalup dat een trouwe aanhang creëerde. ‘Gek hoe binnen vijf jaar al allerlei tradities geboren worden’, zegt Laura Vogelsang. ‘De pool party bijvoorbeeld werd elk jaar groter.’ Michel Penders: ‘Filemon Wesselink maakte een programma over hoe je een sterker lijf kunt krijgen nadat hij op de Bungalup pool party eens om zich heen gekeken had.’ ‘Ook mooi was dat Joris Voorn elk jaar terug wilde komen om het festival af te sluiten. We moeten hem maar even persoonlijk inlichten, want waarschijnlijk heeft hij zijn agenda weer geblokt.’