ADE16: Moscoman en de opmars van de Israelische house-scene

Producer speelt in Radion techno met een knipoog met live-band

Atze de Vrieze ,

Twee Israëlische namen keren dit jaar steeds terug: Moscoman en Red Axes. Na jarenlang in de schaduw gewerkt te hebben staan ze allebei ineens in het volle licht met hun open, melodieuze producties. Waar komt deze opmars van de Israëlische scene ineens vandaan?

Nou ja, Israel, eigenlijk woont Chen ‘Moscoman’ Moscovici al sinds 2013 in Berlijn. Het is per slot van rekening - of je het nu wilt of niet - de plek waar het gebeurt, vindt ie. Nee, niet de plek om geld te verdienen, maar wel waar je moet zijn om het glazen plafond te doorbreken waar je als dj/producer uit Tel Aviv nu eenmaal je kop tegen stoot. Moscoman is een midden-dertiger die in de lokale scene van Tel Aviv zijn sporen allang verdiend heeft, maar die nu pas komt met een debuutalbum. Het heet A Shot In The Light, en ja, dat is een knipoog naar Laurent Garnier. ‘Maar het is ook een typische woordgrap waar ik van hou. Mijn album heet geen shot in the dark, maar shot in the light. Het is niet zomaar iets wat ik probeer, het is een volwassen album. Ik weet waar ik mee bezig ben. Althans, ik hoop dat dat een beetje over komt.’

Subaru Pesha
Moscoman is bezig met een opvallende opmars, net als zijn oude vrienden van Red Axes. De twee vormen als jaren elkaars klankbord, vertelt Moscoman. ‘Het zijn geweldige gasten, die jongens. Als ik een track af heb, stuur ik hem direct naar hen, en omgekeerd. Mensen vragen me wel eens waarom de Tel Aviv scene ineens zo prominent is, en wat die scene typeert. Ik denk dat het een eerlijke scene is. Het gaat niet om business of stardom, we beantwoorden al onze mails. Red Axes is wat dat betreft hetzelfde als ik: zij werken zo hard, ze houden zich met niets anders bezig dan hun muziek, hun label, hun remixes, en natuurlijk reizen ze momenteel de hele wereld over. Binnenkort hebben we een gezamenlijke EP uit genaamd Subaru Pesha. Subaru, de Japanse auto, en pesha is Hebreeuws voor crimineel. De Subaru Leon was in de jaren zeventig en tachtig een heel populaire auto onder wannabe-gangsters in Israel. Vonden we grappig, en een van de tracks klonk als een langsrijdende auto waaruit muziek klinkt.’

Wannabe criminelen uit Israel als decor voor een track, waarom ook niet? Het is de speelse kant van Moscoman, die graag dit soort grappige verwijzingen in zijn tracks opneemt. Zo noemde hij ook een track op zijn album 'Mexican Cola Bottle Baby', een verwijzing naar een tripje naar Amerika waar ie alleen maar Mexicaanse cola dronk omdat ie de Amerikaanse niet te zuipen vond. Het is ook een knipoog naar een van de beroemdste samples van de afgelopen twintig jaar: Daft Punk gebruikte de track 'Cola Bottle Baby' van Edwin Birdsong als basis voor hun classic 'Harder Better Faster Stronger'. ‘Precies. Ik kende die track trouwens al voordat Daft Punk hem samplede. Het was in die tijd dat ik als jong ventje een keer naar Londen ging en daar het boek Last Night A DJ Saved My Life kocht, een geschiedenis van de dj-cultuur, beginnend in de disco-tijd. Vervolgens noteerden we alle platen die daarin genoemd werden, om ze vervolgens allemaal te downloaden via Audio Galaxy. Er is niets veranderd, zo doen we dat nog steeds, dat graven in de geschiedenis. Een vriend van me richtte in 2008 de website WhoSampled.com op, een database van samples. Als je goed terugzoekt vind je terug dat ik een van de allereersten was die daaraan bijdroeg.’

Warm-up voor Tiesto
En dat terwijl Mosco in die tijd nog lang niet zo’n credible dj was als nu. De scene in Tel Aviv leunde in die tijd voornamelijk op trance. Hij biecht op zelfs nog een keer warm-up dj geweest te zijn voor onze eigen Tiësto, al kapt ie dat onderwerp even snel weer af als ie het aansneed. Als 18-jarige draaide Moscoman een keer op de Love Parade in zijn stad. Dat gebeurde min of meer per ongeluk: bijna alle dj’s hadden alleen maar vinyl bij zich, maar de truck waarop ze moesten draaiden hobbelde zo dat daar niets mee te beginnen was. Moscoman had cd’s in zijn tas en greep zijn kans. Rond 2003 lag de scene een paar jaar flink op zijn gat als gevolg van de politieke onrust in Israel. De tweede Intifada brak los en zelfmoordaanslagen waren aan de orde van de dag. ‘Geen wonder dat een dance parade op straat niet meer verantwoord was, laat staan dat iemand nog in de scene durfde te investeren. Pas in 2007 kwam het langzaam weer op gang.’

Internationaal werkte Moscoman tot nu toe vooral in de schaduw, al begint zijn discografie zich inmiddels aardig te vullen. ‘Twee EP’s hier, een 12-inch daar, een heleboel remixen die mensen waarschijnlijk niet eens kennen. Dit is voor mij het punt waarop ik zeg: en nu ga ik een product afleveren waar ik helemaal achter sta. Het is niet makkelijk om in een scene die veelal draait om business een eigen artistieke lijn te vinden. Maar dit zijn acht tracks die mij representeren. De speelse, toegankelijke eerste paar tracks, de epische en diepere van de tweede helft.’

Op ADE doet Moscoman twee gigs. Vrijdag draait hij in de kleine zaal van de Marktkantine terwijl DJ Harvey in zijn eentje de grote vult. Belangrijker is eigenlijk zijn optreden van donderdag in Radion, waar met grote letters LIVE achter staat. Het blijkt pas zijn tweede live-optreden ooit te zijn, met een drummer en een bassist. ‘De enige andere was bij mijn albumrelease in Berlijn. De eerste oefensessies waren werkelijk afschuwelijk, maar toen viel alles op zijn plaats. Het was serieus geweldig om mijn producties ineens tot leven zien te komen. Als ik de plaat nu nog niet opgenomen had, was ik direct met hen de studio in gegaan en had ie misschien wel heel anders geklonken.’