Awakenings doet het al jaren goed bij de techno liefhebbers. Niet alleen tijdens Amsterdam Dance Event en niet enkel in de Gashouder. Een ware succesformule: toegankelijke techno, grote DJ’s, indrukwekkende locaties en een imponerende show. Maar zoals elk sterk feest betaamt, is het ook aan Awakenings om te vernieuwen. Het is dan ook aangenaam om twee debutanten de nacht te zien openen; Cleric en Roman Poncet, waarbij vooral die tweede het niveau ‘opwarmset’ al snel ontstijgt. Poncet weet zelf ook dat het nog te vroeg is voor climaxen en heeft genoeg aan slechts wat tempowisselingen gecombineerd met constant klapperende hihats. Dit stopt pas wanneer hij het laatste half uur aan de haal gaat met spookachtige, bijna buitenaardse melodielijnen. Iets wat we achteraf gezien niet meer gingen horen tot half 7.
ADE16: Awakenings verandert Gashouder wéér in technovulkaan
Blawan is de prins, RØDHÅD de nachtredder
Awakenings kent jaarlijks een wisselende kopgroep van dj's die langskomen: o.a. Sven Väth, Chris Liebing, Adam Beyer, Len Faki, onze eigen Joris Voorn en sinds enkele jaren ook Blawan. Interessante tijden op het podium van deze techno-gigant lijken zo alleen voor de allergrootste weggelegd te zijn. Is deze eerste Figure Nacht dan al bij voorbaat een voorspelbare herhaling? Bij vlagen.
Jeroen Search accelereert, Blawan charmeert. De Britse technoprins is immens populair geworden sinds zijn debuut in 2013 en bewandelt het pad van succes met zevenmijlslaarzen. Grote namen in de scene hebben zich al lovend uitgesproken over de jonge ster. En niet alleen zij, ook het publiek. Al vanaf de eerste tonen van zijn set licht de Gashouder fel op van de zaklamp-opnames. En desondanks zijn korte maar snel groeiende Awakenings carrière (acht keer sinds 2013), blijft hij verassen. Zelfs als hij beperkt wordt tot tracks van een oude USB-stick. Blawan is zijn vinylkoffer kwijtgeraakt op Schiphol en moet het doen met tracks en platen die hij ‘s middags bij Rush Hour heeft gevonden. Niet dat dat opvalt, want hij fuseert de harde experimentele techno van zowel vinyl als CDJ’s feilloos samen. De overgangen zijn daardoor net zo lastig te vinden als de tracks die er nou eigenlijk gedraaid worden. Blawan zorgt hiermee voor het eerste moment vanavond waarbij opbouw, spanning, energie en publiek op één lijn liggen.
Van jong naar oud. Van dj naar live. Van Blawan naar de unieke boeking Octave One. De live act uit Michigan stond de vorige ADE nog in de Melkweg, vanavond mogen ze 7000 voeten laten dansen. En wat een verademing brengt dat met zich mee. Na het zware geschut tot zover, bieden de twee broers een opener geluid zonder in te leveren aan energie. Sterker nog; zij zijn het energiekst van de hele nacht. Al headbangend en meestampend sturen ze tientallen geluiden tegelijk de zaal in. Het is geen uitzondering dat een van de twee spontaan op zijn keyboard begint in te slaan. De heren bouwen geen momentum op, ze hebben tenslotte maar een uur - net kort genoeg om dat ook niet te hoeven doen. Na een half uur is daar een korte adempauze, waarna de twee met een combinatie van Detroitse techno en kleine beetjes funk een overweldigende eindsprint inzetten.
“One of our closest friends is here! Len Faki!” aldus de schreeuwende stagehost. Ondanks gebrek aan articulatie, heeft ‘ie wel gelijk. Het moment is daar en het publiek weet het. De nachtmeester van deze editie heeft dan ook al bijna 30 keer op de Awakenings line-up gestaan. En waar tot nu toe de voorspelbare herhaling zich beperkt tot de show, is het nu aan Len Faki om zichzelf aan dat rijtje toe te voegen. Hij start zijn bijna twee uur durende set met het figuurlijke statement ‘ik draai vanavond het hardst’. De enige opbouw die er namelijk in zijn set te bekennen is, is het tempo. Faki draait vrij onbekende maar forse spierballentechno. Dat laat zijn mix overigens gelaagder klinken dan het eigenlijk is. Vrij snel maken vocal samples en melodieën plaats voor enkel drumkicks en een constante, diepe baslijn. Vanaf daar is het één lang stuk gedachteloos rammen op climax na climax met niet altijd de soepelste overgangen. Niet dat het afbreuk doet aan iets; het publiek eet uit zijn hand en lijkt deze tweede helft van de nacht alles goed te vinden. Iets waar de dj na dertig keer nu glimlachend aan gewend is.
Óf hij heeft de hele set van Faki niet gehoord, of het doet hem simpelweg niets: RØDHÅD begint gewoon opnieuw. Het zware geschut waar het publiek nu onderhand wel vrede mee heeft, laat voor het eerst even op zich wachten. Dat nota bene hier om half 7 nog sprake is van een opbouw had ik niet voor mogelijk gehouden. De goed bebaarde dj begint zijn set het traagst en abstracts van iedereen en eist daarmee de focus vanuit het publiek. Niet iedere “Awaker” kan dat nu nog opbrengen en de zaal wordt langzaamaan leger. Zonde, want er is geen twijfel over mogelijk dat ook dit eindigt in fors gebeuk, al zij het gebeuk op niveau. Op het allerlaatste moment blijkt er zelfs nog ruimte voor een hele vocalpartij te zijn met de track 'Lifetimes' van Slam. Een melancholisch eind van een bij vlagen vermoeiende nacht.