3voor12 bespreekt Album van de Week (11): SBMG

SBMG maakt de hardheid van de straat zacht op Richting Kraaie

Atze de Vrieze ,

Kun je een hiphop-act met meer dan vijftig miljoen plays op YouTube en Spotify op hun naam nog debuterend noemen? Verre van natuurlijk, en toch is Richting Kraaie het eerste officiële album van het duo uit Amsterdam. De vraag is dan: waarom heeft een act als SBMG eigenlijk nog een album nodig? Ze zijn toch al koningen in de discotheek?

Zouden de jongens van de Sawtu Boys Money Gang - SBMG - zichzelf achter de oren gekrabd hebben toen ze het succes van New Wave zagen? Ze zijn ongetwijfeld ook gevraagd om af te reizen naar Schiermonnikoog, en dan hadden ook zij aan het eind van 2015 met armen vol goud gestaan, en in Groningen met de Pop Prijs mogen pronken. Want ja, zij horen absoluut bij de generatie die verzameld werd op het New Wave project: stads, jong, hun teksten vol slang, geïnspireerd door hedendaagse Amerikaanse rap en super populair op internet. 

Gemiste kans? Misschien wel, maar SBMG stond niet met lege handen langs de zijlijn. Geen moment stonden ze stil na dat heerlijke pikante zomerhitte Oeh Na Na (“wine op me cocky, baby, plet m’n balzak!”). Er was een Money And Gang mixtape, er waren succesvolle features bij anderen. Hun eigen tracks raasden als een dolle over de sociale media en werden door de fans gretig plat-geklikt. De meest succesvolle eigen track was Mandela, met zoveel features dat je het een new wave op zich mag noemen: Sevn Alias steekt het vuur aan, D-Double houdt de politie net zo in de gaten als zij hem, straatveteraan Hef geeft ons een kijkje op zijn ochtendritueel. “Geen 9 tot 5 voor een nigger als ik / Word wakker dan wiep ik / Dan was ik m'n piemel en draai ik een stick.” En een kopje koffie, natuurlijk.

Caribische twist
Naar doorbraakhit Oeh Na Na zoek je tevergeefs op Richting Kraaie, een ode aan thuisbasis Kraaiennest in de Bijlmer. Mandela staat er wel op, net als de meeste andere succesvolle tracks van de laatste tijd. Het is een catchy en energieke track, maar ook een die de grimey kant van SBMG belicht, met verwijzingen naar drugs-dealen, gevangenisstraffen en wapenbezit. Maar je kunt Richting Kraaie geen gangsterrap-plaat noemen. Je hoort de fun in de club in onder andere Dansen (over een meisje dat stijf als een hark is en dus weg moet wezen), op een elektronische dancehall-achtige beat, met duidelijk de Caribische twist die ze delen met hun Rotterdamse semi-familie Broederliefde. Die crew doet mee op Hard Work Pays Off, het themanummer van hun gezamenlijke clubtour. 

Productioneel gaat het verder alle kanten op, wat op zich niet zo gek is zonder vaste producer aan boord. Maar in plaats van dat het daarmee een rommelig zooitje wordt, laat SBMG er zijn veelzijdigheid en ambitie mee zien. SBMG eert De Jeugd van Tegenwoordig met nota Willie Wartaal als feature, er zit een verwachte deephouse-tune tussen, en zelfs een song die van Jody Bernal zou kunnen zijn. Alleen is die dan weer niet zo goed. Wat wel goed is: SBMG maakt de hardheid van de straat zacht door het allemaal super aanstekelijk te brengen. Het kan haast geen toeval zijn dat de albumcover geïnspireerd is door Clipse’s Lord Willin’ (en zelfs door dezelfde tekenaar gemaakt), een plaat vol slimme Neptunes-producties die precies dat voor elkaar had. 

Meneer
Het zijn wel de al eerder bekende tunes die het meest opvallen. De tracks waarmee rappers Chivv en Henkie-T hun naam vestigden bij hun core doelgroep, maar die bij het grote publiek nog helemaal niet zo bekend zijn. Je merkt ook aan alles dat de twee nog lang niet klaar zijn met het veroveren van hun plek. Ze dromen over geld, ervaren druk van mensen die ze omlaag willen halen, proberen meisjes af te bluffen met zelfverzekerd gedrag. Henkie-T bragt op Je Wilt Me zelfs over een jonge fan die hem in de club aanspreekt als ‘meneer’. “Ik deed haar op de eerste date!” Laten we er voor het gemak maar vanuit gaan dat ze meerderjarig was. De gretigheid zie je ook terug in het feit dat de plaat maar liefst negentien tracks kent. Dat hadden er ook zestien mogen zijn, of dertien, maar soit. 

Dat SBMG met al die miljoenen op zak zijn plek nog moet veroveren, is waarschijnlijk de belangrijkste reden achter dit album. De tracks volstonden als losse tracks prima, maar ‘het systeem’ vraagt om meer. Volgende stap: recensies in de kranten, festivalshows, een uitverkochte clubtour, dingen die nog niet vanzelfsprekend zijn met een trouwe online achterban. SBMG laat zich op Richting Kraaie niet zozeer van een diepere of meer persoonlijke kant zien, maar wel als makers van coole, aanstekelijke poppy rap, die alles heeft om de hoek van de straat te ontstijgen.