Als Noel Gallagher zijn nieuwe plaat zelf moet omschrijven, vergelijkt hij hem met een tv-serie. “Muzikaal zit er meer kleur in. Mijn vorige plaat was als een fraaie zwart-witfilm waarvan het verhaal zich langzaam ontvouwt van begin tot eind. De liedjes waren variaties op hetzelfde verhaal. Deze plaat is meer als een toffe tv-serie in een boxset. Elk nummer is anders, het is gewoon een verzameling liedjes. Waarschijnlijk is het mijn meest diverse plaat. Ik vond het zelf op The Stones lijken, mijn manager op Queens of the Stone Age en Johnny Marr (die meespeelt op Ballad of the Mighty I, red.) dacht aan T-Rex. Als het op de een of andere manier op al die bands lijkt, ben ik erg blij.”
Noel Gallagher: “Het internet maakt de muziekindustrie kapot”
Ex-Oasisgitarist over nieuwe plaat, selfies, hitlijsten en collega’s
Noel Gallagher’s High Flying Birds heeft een nieuwe plaat: Chasing Yesterday. Over die titel moeten we het maar niet hebben (“totaal niet interessant”) en hij weigert al te diep in te gaan op de inhoud van zijn liedjes. Waar hij het wel over wil hebben? Nou, de deplorabele staat van de muziekindustrie bijvoorbeeld, de mensen - Ed Sheeran, Alex Turner, Beyoncé, Kanye West – die de sector bevolken en zijn hartgrondige hekel aan selfies en sociale media. “Er zitten gewoon te weinig uren in een dag om te tweeten over wat je fucking kat voor zijn ontbijt heeft gehad.”
Op stap met Morrissey
De diversiteit uit zich bijvoorbeeld in opener Riverman, waarin de saxofoon een grote rol speelt. Het favoriete nieuwe liedje van Gallagher zelf. “Vandaag wel, in elk geval. Ik was bezig met een nummer dat Riverman zou gaan heten, maar erg goed was het niet. Toen was ik toevallig een avond op stap met Morrissey, en hij liet me het nummer Pinball horen van een gast die Brian Protheroe heet, uit 1974. Het klonk inderdaad een beetje hetzelfde, maar er zat een saxofoon in. Ik besloot om de oorspronkelijke versie van Riverman te herschrijven in de stijl van Pinball, al snel kwam er een prachtig stuk muziek uit. Ik ben nooit echt into saxofoon geweest, maar ik moet zeggen dat het erg goed werkt op die track.”
Waar Riverman of de andere liedjes op Chasing Yesterday precies over gaan, moet je Gallagher niet vragen. Eerder zei hij dat zijn muziek saaier zou worden dan die van James Blunt, als hij over zichzelf zou schrijven. “Ik schrijf geen persoonlijke liedjes. Ik houd geen dagboek bij, weet je. Ik schrijf geen songs over dat ik naar de fucking supermarkt ga, mijn fucking bird het met me uitmaakt of dat soort dingen. Je zou het eigenlijk aan een fan moeten vragen, ik weiger erop in te gaan omdat ik het zelf ook niet weet. Sommige liedjes schrijven zichzelf. Ken ik een man die in een rivier woont? Nee. Ken ik een girl with X-Ray eyes? Nee. Toch schrijf ik over ze, want dat is wat ik doe.”
“Heb eens een fucking mening”
In juni staat Noel Gallagher op Best Kept Secret, tussen een line-up die de britpopliefhebber niet zal teleurstellen. Van mede-headliner alt-J is hij absoluut geen fan, zei hij onlangs (“een van hen heeft een snor, onacceptabel”) tegen Stereogum. Voor The Libertines, die de vrijdag afsluiten, is er wel liefde. De band van Carl Barât en Pete Doherty vroeg Gallagher zelfs om hun volgende album te produceren, maar dat gaat niet gebeuren. “Ze nemen het op in Thailand. Ik had er graag bij betrokken willen zijn want ik hou van die gasten, maar tijdtechnisch gaat het niet lukken. Over drie weken ga ik op tour en de komende twee jaar kan ik me nergens anders echt op vastleggen, dus is het beter dat iemand anders het doet.”
Veel aardige woorden voor muzikale landgenoten dus; je zou bijna vergeten dat Gallagher het onlangs nog ouderwets aan de stok had met Ed Sheeran. Hij zei “niet in een wereld te kunnen leven waar Ed Sheeran drie avonden Wembley uitverkoopt”. Zelf ziet Gallagher het niet als ruzie. “Ik zei gewoon dat ik niet snap hoe iemand als hij drie avonden Wembley uitverkoopt, dat is alles. Ik begrijp niet dat popmuziek op die plek zoveel groter is geworden dan rockmuziek.”
Ook zei Gallagher onlangs liever benzine te drinken dan nog eens een interview met Alex Turner te moeten horen, maar ook dat moet niet persoonlijk worden opgevat. “Ik zei alleen iets over zijn interviews, dat is toch net iets anders. Ik vind de meeste interviews met muzikanten tegenwoordig zo fucking saai. Ik blader ze even door en denk: dit is saai. Wie zijn deze mensen? Weten we iets over ze? Nee, want ze zeggen nooit iets. Ik geef altijd een duidelijk antwoord en over de meeste dingen heb ik een mening. Je moet wel, niet? Je bent een menselijk wezen, heb een fucking mening.”
Slechte vibes, man
Een van de onderwerpen waarover Gallagher zijn mening nooit onder stoelen of banken heeft gestoken, is de staat van de muziekindustrie. “Het is vreselijk. Gewoon echt vreselijk. En dan heb ik het specifiek over de hitlijsten, want als het daar niet in staat kan het me sowieso niet schelen. Maar de artiesten in de charts zijn vreselijk, en de platenmaatschappijen die erover gaan zitten vol idioten. Het zijn slechte vibes, man. Ik denk dat het de laatste tien jaar langzaam achteruit is gegaan. Wie heeft de schuld? Het internet. Apple in het bijzonder, en Starbucks. Ik zie al die mensen in koffiezaakjes zitten met hun computers, dat kan toch niet goed zijn voor de ziel? Ze kopen geen platen meer.
“De cultuur die we nu bevorderen is die van iPads, iPhones en andere gadgets, terwijl muziek als populaire cultuur doodgaat. De beste dingen op aarde komen voort uit popmuziek, ook op het gebied van mode en politiek. Artiesten als Elvis, The Beatles, The Stone Roses, Bob Marley, The Who hebben de populaire cultuur geschapen, zij komen allemaal uit de muziek. Er zijn geen nieuwe artiesten meer zoals hen, omdat iedereen vanachter zijn computer commentaar loopt te geven op popcultuur, zonder er onderdeel van te zijn.”
In de video van single Ballad of the Mighty I zien we de clipmaker (althans, de acteur die hem speelt) een selfie maken met Noel. Ook al zo’n ergerlijke kant van het internet, vindt hij. “Ik haat mensen die selfies maken, ik haat het. Elke fucking dag word ik door iemand gevraagd om een selfie. Het is echt verschrikkelijk irritant. Wat ik dan zeg? Het hangt een beetje van mijn humeur af. Als het een aantrekkelijke vrouw is, zeg ik ja. Maar meestal is het een of andere fucking gast, dan zeg ik negen van de tien keer nee. Het leven is te kort voor sociale media. Er zitten gewoon te weinig uren in een dag om te tweeten over de kleur van je sokken of wat je fucking kat voor zijn ontbijt heeft gehad.”
Toch heeft Gallagher zelf een Twitteraccount en verschijnt zijn muziek gewoon op Spotify en YouTube. “Als je denkt dat ik dat zelf zit te doen, heb je echt te sterke marihuana gerookt. Iemand anders houdt dat bij, omdat mensen nu eenmaal in die koffietentjes achter hun computer zitten en wachten op updates over shit die ik aan het doen ben. Terwijl ze gewoon de platen moeten kopen en naar de shows moeten komen. iTunes, Spotify, SoundCloud, het is allemaal onzin. Ik ben er niet bij betrokken, maar mijn mensen inderdaad wel. Want ik ga natuurlijk ook niet de enige man in de muziekindustrie zijn die door het raam naar binnen kijkt. Ik moet nog steeds wat platen zien te verkopen, begrijp je?”
Half miljard "Dutch fucking conkers"
Ophef in de muziekwereld bereikt Gallagher hoe dan ook wel. Stel dat hij voor Chasing Yesterday eindelijk die Grammy zou pakken die Oasis nooit gewonnen heeft – er volgt een bulderende sarcastische lach – wat zou hij doen als Kanye West hem zou afpakken? “Het hangt er vanaf wat hij zegt. Zou ik hem aan Beyoncé moeten geven? Omdat ik kunstenaarschap moet respecteren? He can go fuck himself. Ik zou hem een woordenboek geven en hem zeggen dat hij het woord ‘kunstenaarschap’ eens moet opzoeken. Als kunstenaarschap betekent dat je in een minirokje met je kont loopt te schudden, dan is zij een artiest.”
We komen er niet onderuit: het woord Oasis is inmiddels gevallen. Hoe vaak krijgt hij eigenlijk ‘de vraag’? “Even kijken. Hmm, als ik drie interviews per dag doe en dat vijf dagen in de week, krijg ik ‘m vijftien keer per week. Het wordt me in elk interview gevraagd. Jij niet? Jawel, jij ook. Come on, ask me. Nee, we komen nooit meer bij elkaar. Ik doe het als we een half miljard Engelse ponden krijgen, geen idee hoeveel dat is in euro’s of in Dutch fucking conkers of wat jij het ook noemt. Een half miljard zou een begin zijn.”