Terwijl de top van de Nederlandse dance alleen maar groter en succesvoller werd, heeft zich ergens aan de onderkant van het veld een organisatie genesteld die niets heeft met glamour en confetti-kanonnen, en die puur drijft op de muziek. In de overdaad aan dance festivals in de regio Amsterdam wist Dekmantel zijn festival al met twee edities zo stevig te onderscheiden dat 5.000 bezoekers vanuit het buitenland (en dan met name Londen, Parijs, Berlijn) naar het Amsterdamse Bos kwamen. Ook dit jaar lijkt Dekmantel bij het samenstellen van hun line-up niet onder de indruk van de grote machtsblokken van SFX en MOJO.
Dekmantel Festival: “Eigenlijk zijn er dit jaar maar drie acts op ons verlanglijstje niet gelukt”
Derde editie: niet meer kaarten, wel een dag extra en groter nachtprogramma
Het is februari, koud en nat, maar de race om het festivalseizoen is al lang en breed begonnen. Vandaag maakte Dekmantel Festival (30 juli-2 augustus) een eerste worp namen bekend waar je mond van open valt. Maar dat niet alleen: het house-techno bolwerk heeft grote plannen in het buitenland en wil zijn label uitbreiden. Hoog tijd dus voor een gesprek met Thomas Martojo.
Wat meteen opviel toen jullie je data voor je festival bekend maakten: er is een extra dag bij gekomen.
“Klopt, maar dat is niet helemaal wat het lijkt. We starten het festival op donderdagavond met een opening in het Muziekgebouw Aan ’t IJ. We hebben daar Autechre en Manuel Göttsching, mogelijk komt daar nog acts bij. Het zijn beide acts die we heel graag willen hebben, maar die misschien niet echt tot hun recht komen op het festival. Bij Autechre gaat het licht uit en de deur op slot, bovendien willen ze geen Funktion One geluidssysteem. Göttsching is een Duitse componist, bekend uit de krautrockband Ash Ra Temple, die in 1981 een enorm invloedrijk elektronisch stuk maakte, E2-E4. Het werd bijvoorbeeld altijd in de Paradise Garage gedraaid. Dat stuk komt hij integraal uitvoeren.”
Je hebt een gevarieerder programma dan vorig jaar, met o.a. een live act als Roy Ayers en Squarepusher. Er zijn ook meer namen die nog niet eerder op het festival stonden dan vorig jaar.
“Dat klopt. We hebben ook de house- en technonamen die je verwacht, en dat geeft ons de kans om verbreding op te zoeken. Als je om ons heen kijkt, zie je dat veel festivals een stukje onze kant op bewegen. We zijn niet meer ‘het alternatief’, en dus wil je jezelf en je publiek verrassen. Met Autrechre en Madlib zijn we er vorig jaar niet uitgekomen, met Villalobos ben ik al drie jaar bezig. Modeselektor gaat eigenlijk altijd naar andere festivals, nu is het ons een keer gelukt met hun nieuwe project met Siriusmo, dat Siriusmodeselektor gaat heten. Zij sluiten de zondag af. We zijn ook heel blij met de eenmalige reünie van Rednose Distrikt, met Steven de Peven en Aardvarck. Eigenlijk zijn er dit jaar maar drie acts op ons verlanglijstje niet gelukt. Maar ik doe ook niet zo moeilijk over dubbelingen met andere festivals.”
Vorig jaar deden jullie na het festival afters in Trouw en Canvas. Hoe doe je dat nu?
“We gaan drie nachten naar de Melkweg, inclusief de Rabozaal, dus in vier zalen, een volwaardige nachtprogrammering. Vorig jaar was er al een sterke roep om een nachtprogramma, en voor Trouw stonden zeker drie keer zoveel mensen in de rij als er in pasten. Het is natuurlijk prima als mensen om elf uur hun tent in kruipen om de volgende dag vroeg op het terrein te zijn, maar er zijn zeker ook mensen die graag nog wat willen doen. We zijn een meerdaags festival, dat geeft een heel andere dynamiek dan een eendaags festival. We hebben ervoor gekozen het programma in de nacht uit te breiden, en de capaciteit op het terrein gelijk te houden. We denken dat we met dit programma misschien wel 15.000 kaarten kunnen verkopen, maar dan wordt het te druk en wordt het echt een ander festival.”
Hoe heb jij de hele heisa rond de sluiting van Trouw beleefd?
“Ik ben de laatste maand van Trouw vier keer geweest, en vier keer had ik de leukste avond die ik ooit in Trouw heb gehad. Er hing echt een soort magie, niet normaal, iedere keer kwam ik veel later thuis dan ik van plan was. We hebben zelf op nieuwjaarsdag in de Natte Cel gedraaid. Eerst ging de bovenzaal dicht, toen de benedenzaal, en uiteindelijk hebben wij nog vijf uur door gedraaid voor een uitzinnige menigte die alles kon hebben. Dat is echt bijzonder. Iedereen wist: het gaat stoppen, we moeten er nog een keer voor gaan.”
Is er sprake van een gat?
"Dat weet ik niet. Trouw heeft uit kunnen groeien tot een club van wereldformaat, maar het had ook een monopoliepositie. Niet omdat er om exclusiviteit gevraagd werd, maar omdat bepaalde artiesten liefst alleen daar wilden draaien. Het is misschien wel goed dat dat nu verandert. Aan de andere kant zie ik ook initiatieven ontstaan die me te opportunistisch zijn. Onder het motto: er is een gat, we moeten nu een club openen."
Jullie hebben een roerig najaar achter de rug, toen het MC Theater failliet ging en jullie tijdens Amsterdam Dance Event in allerijl moesten uitwijken naar het veel kleinere North Sea Jazz Club. Zijn jullie erg het schip in gegaan?
"Dat was overmacht, we hebben er het beste van gemaakt. Financieel gezien was het natuurlijk niet de beste week van ons bestaan, maar het waren uiteindelijk 'maar' clubavonden. Artiesten en toeleveranciers hebben ook allemaal wat water bij de wijn gedaan, maar om die avonden uit de kosten te komen zou iedereen het gratis hebben moeten doen."
Is dit de grootste tegenslag die jullie ooit gehad hebben?
"Nou, we hebben er nog wel meer gehad, maar veel dingen die aan de achterkant niet lukken, zie je natuurlijk niet. Deze was wel heel publiek, maar dat gold voor die keer dat onze toiletten illegaal geloosd werden in het Amsterdamse Bos, of die keer dat tijdens ons zevenjarig bestaan de verf van de vloer losliet en van 6000 mensen hun schoenen naar zijn mallemoer waren. Gelukkig is ons het gevreesde noodweer op het festival bespaard gebleven. Gelukkig hebben we inmiddels al drie jaar Matthijs Theben-Therville aan boord, die op het gebied van festivals alles al heeft meegemaakt. Bij het Source Festival in Utrecht heeft hij destijds een keer een tent honderden meters verderop moeten oprapen. Hij is een expert in het afsluiten van polissen."
Heb je zelf al een club op het oog om je feesten onder te brengen, nu het MC Theater wegvalt?
"Nee, nog niet. Kijk, in clubs als Radion of de Marktkantine is elk weekend als twee keer iets te doen, het voelt voor ons niet als toegevoegde waarde. Het MC Theater konden we claimen, omdat geen enkele andere promotor daar iets organiseerde. Misschien openen we op een dag zelf wel een club, maar daar is onze organisatie nu niet op ingericht."
Je hebt vorig jaar geen gezeik gehad met de kaartverkoop. Het eerste jaar ging dat mis door een run op de kaarten.
“Ja, sterker nog: we waren pas twee weken voor het festival uitverkocht. Het is ook nogal wat, een verdubbeling van 5.000 naar 10.000 bezoekers. Opvallend was dat de helft van ons publiek uit het buitenland kwam. Dat was een wens van ons, we hebben ambities over de grens, maar uiteindelijk ook noodzaak. Als we die 5.000 kaarten niet aan buitenlanders verkocht hadden, was het einde verhaal geweest voor Dekmantel.”
Vertel eens meer over je buitenlandse ambities?
“We gaan in juni twee events doen tijdens de Sonar week in Barcelona, met behoorlijk stevige line-ups, met o.a. Dixon, Ben Klock en Levon Vincent. Voor de rest gaan we verschillende showcases doen in het buitenland, dat begint volgende maand. We doen onder andere Panoramabar in Berlijn, Robert Johnson in Offenbach, Concrete in Parijs en praten we met clubs in London, New York, Milan, Glasgow, Oslo en Lissabon. We willen dat al veel langer, maar het duurt even voor je internationaal aandacht genereert. Dat zie je ook aan ons label, dat ook het afgelopen jaar succesvoller was dan voorheen. We hebben rond de releases van Joey Anderson en Juju & Jordash veel goede reacties gekregen, en ook meer vinyl verkocht dan normaal is in onze scene. Intern hebben we nu besloten dat Casper zich fulltime gaat storten op het label. We richten daar liever onze pijlen op dan dat we bijvoorbeeld het festival proberen uit te breiden naar 30.000 bezoekers. Het betekent dat we komend jaar wel zes, zeven keer zoveel releases gaan doen als vorig jaar. Zo beginnen we met een compilatieserie geïnspireerd door ons Selectors Stage. Het worden geen mix-albums, maar een verzameling geheime wapens van die bepaalde artiest. We beginnen met Ben UFO, maar er zijn er meer concreet. En we zijn heel dichtbij het vastleggen van een grote oude held, iemand die veel op onze evenementen staat. Met hem willen we een serie EP's en een artiestenalbum uitbrengen. Ik kan helaas nog niet zeggen wie dat is."
Ik kan me zo voorstellen dat het iemand als Theo Parrish is, een Detroit veteraan die jullie regelmatig boeken. Hij heeft net een album uit dat niet digitaal verkrijgbaar is, en op vinyl voor €46,50 in de winkel ligt. Hoe kijk je daar als labeleigenaar naar?
"Hij is ook geen goedkope dj om te boeken. Muzikaal vind ik Theo Parrish een enorme held, met de manier waarop hij het zakelijk doet en met zijn controversiële uitspraken in interviews ben ik het vaak niet eens. Ja, als we hem willen boeken is altijd weer touwtrekken. Nu merken we dat wel meer met artiesten uit die hoek, er blijft altijd een kloof tussen artiest een promotors. In het begin boekten wij veel Amerikanen, tot er een nieuwe golf Europeanen kwam. Ineens kwam er een hele groep Engelsen - jongens als Joy Orbison en Ben UFO - gastjes van onze leeftijd, die compleet dezelfde achtergrond hebben als wij. Oh, dus het kan ook zo gezellig zijn om een artiest te boeken, dachten wij. Met Marcel Dettmann hebben we eens een tourtje door Nederland gedaan, vervolgens hebben we allerlei andere artiesten van Ostgut Ton geboekt, dan ontstaat echt een band. Die Amerikanen blijven we ook gewoon boeken hoor, want we vinden het nog steeds interessant wat ze doen."
Heeft SFX al gebeld?
"Nee, SFX heeft niet gebeld, wel een andere partij. Maar zet maar gerust op papier: ons bedrijf is niet te koop. Wij ambiëren het niet zozeer om de grootst mogelijke evenementen te realiseren, of de hoogst mogelijke omzet. We willen vooral nog heel veel mooie dingen organiseren. Ik geloof niet dat dat kan binnen zo'n bedrijf. Het voornaamste doel van zo’n investeringsbedrijf is om de aandelenkoers te laten stijgen en het zo snel als mogelijk met winst door te verkopen. Het is een beetje naïef om te denken dat het voor ons niets zou veranderen. Dat verandert alles."