Ja, het staat er echt: alle stagemanagers, geluidsmannen en medewerkers in TivoliVredenburg dragen vandaag het shirt waarop “West Henk Broek” prijkt. Het is een bijzonder komisch detail tijdens de albumpresentatie van vijfde album Manon (kijk hier bewuste het item in EenVandaag). “Wat een lief album, hè?”, knipoogt Vjeze al vroeg in de set. Dat klopt een heel eind, het is het meest vederlichte, synthpoppy en zoetgevooisde album van De Jeugd. Ze delen gelukkig nog altijd venijnige speldenprikjes uit, maar verklaren bovenal de liefde aan… nou ja, straatmeermin Manon.
Hoe De Jeugd Van Tegenwoordig de liefde verklaart aan TivoliVredenburg…
…en de oorlog aan Henk Westbroek
Waarom houden de über-Amsterdammers van De Jeugd Van Tegenwoordig hun albumpresentatie ditmaal in TivoliVredenburg, in Utrecht? Een halfjaar geleden bewierookten ze het nieuwe poppodium al in EenVandaag. In datzelfde item beweerde Henk Westbroek dat het gebouw een bodemloze lekkende subsidieput is, waarop Vjeze hem schertsend West Henk Broek noemde. Nu reageert De Jeugd nogmaals, door 100 shirts te verspreiden met de woorden West Henk Broek.
Goed, op een albumpresentatie hoort nadruk te liggen op nieuw werk, maar voordat ze aan het blokje Manon aankomen, doen de vier een flinke rits oude, ouderwets nare en zuigende tracks: van Sexy Beesten naar Shenkie, van Buma in Mijn Zak naar Bewuste Sabotage, Stofzuiger en Tante Lien. De bruggetjes zijn komisch als altijd. “Hoe word je dan tante? Op wat voor wijze?”, grijnst Willie Wartaal. Inderdaad: Op een Sexuele Wijze. Vjeze: “En dan ben je vijftien, zestien en moet er geneukt worden. Maar thuis bij je ouders kan dat niet, hè? Waar doe je dat dan? Aan de Costa del Sol!” En van Get Spanish door naar Gekke Boys. “Want dan is er geneukt, de vrouwen zijn aan hun trekken gekomen, maar hoe zit het dan met de boys?”
De vele gekke boys en straatmeerminnen zijn inmiddels goed warm, tijd dus voor een flinke portie nieuw werk. “MAAAAANON, WAAR BEN JE?!”, roept Willie Wartaal. Straatmeermin kent ongeveer hetzelfde refrein als het nieuwe hitje Manon, met een tikkeltje donkerdere beat en half zoveel impact. Het lange slepende Ze Kan Me Wel Schieten werkt veel beter, met een stukje komisch theater. Faberyayo is te laat thuisgekomen, dus wordt neergeschoten. Vjeze beweent hem, terwijl hij fluistert: “Pief paf poef, zoek dekking.” Dit wordt een livefavoriet, hoor.
Zakmindeheup, op plaat nogal een filler, moet dat duidelijk ook worden. “Pas op je rug! Je sloopt je rug zo!” Helaas valt de gimmick nog niet bij het publiek, vrijwel niemand gaat door de knieën voor bejaardendansjes. Faberyayo: “Jullie luisteren niet naar onze teksten… We zijn louter showpony’s voor jullie!”
Veel leuker zijn de vele ballads op Manon, waarop vooral Vjeze Fur kan shinen met zijn heerlijke kreunstem. Hij groeit nog steeds als R&B-podiumbeest, glijdt telkens weer met grootse armgebaren heen-en-weer en laat zich op zijn knieën laten. Dan valt opeens iets op: wat zit daar op die knieën van Vjeze Fur? Het zijn zowaar getekende vlammen, die precies op de goede plek op zijn broekspijpen zijn vastgezet en waar vandaag heel wat hitte en wrijving vandaan komt. Jazeker, inmiddels is hij met recht de Nederlandse koning van de knieval te noemen.
De allerleukste ballad is 69 BPM. “Soms wiepen we snel, nu wiepen we langzaaaam”, fluistert WiWa in z’n kopstem. Hij zingt beter dan ooit (zou het door die nieuwe in-ear monitors komen?). Ook het kleffe Lente In Bed werkt uitstekend. Opeens klinkt een DJVT-theatertour met louter R&B-glijers en een grote witte Steinway-vleugel als een bijzonder goed idee.
Natúúrlijk bevat het slotstuk van deze show louter hits. Eerst de nieuwste Manon, een electrofunkrock-knaller die van Chromeo had kunnen zijn, dan Watskeburt, Sterrenstof en de onverslaanbare knaller De Formule. Maar afsluiten doen ze met Broertje Ik Heb Je, waarin ze zowaar hun gebroederlijke band met elkaar befluisterzingen. En waarom ook niet? Willie Wartaal, Faberyayo, Vjeze Fur en Bas Bron hoeven elkaar niet meer alleen constant te plagen. Ze zijn inmiddels volwassen mannen. Faberyayo is sinds het vorige album vader geworden, Willie Wartaal is in blijde verwachting en nestor Bas Bron is inmiddels de veertig gepasseerd. Met zo’n track ga je je bijna afvragen hoe de vier tegenwoordig in de repetitieruimte zitten en het wel en wee van het familieleven bespreken, luiertips uitwisselen en verzuchten hoe ze vroeger klootzakken waren, totdat ze ieder het meisje van hun leven ontmoetten. Willie Wartaal: “We zijn de beste samen, dus ik app je, hee kankerlijer, ik heb je.”