Flying Lotus, Down The Rabbit Hole Teddy Widder, vrijdag 26 juni 2015

Steven Ellison a.k.a. Flying Lotus is een producer uit Los Angeles die al jaren op het snijvlak van jazz, hiphop en elektronica opereert. Zijn laatste wapenfeit is de geweldige plaat You’re Dead, die vorig jaar uitkwam. Gastrollen van onder meer Kendrick Lamar, Thundercat en Snoop Dogg weeft hij op een of andere manier logisch aaneen met zwaar vervormde elektrische gitaarriffs, freaky jazzpatronen, bass, breakbeats en dromerige ambient. Daarnaast runt hij het label Brainfeeder waarop hij onlangs nog het zeer ambitieuze jazz-epos van Kamasi Washington uitbracht.

Flying Lotus doet vanavond een soort hybride dj-set / live-set met zijn eigen tracks en Captain Murphy (nog een merknaam van Ellison)-tracks die hij uiteraard live rapt. Hij begint met een blok stevige bass, maar al snel golft er herkenning door het publiek als ‘Know Yourself’ van Drake langskomt, weliswaar in een hele rare versie. Runnin' through the 6 with my woes / Countin' money you know how it goes, schreeuwen we mee met een soort verwrongen babystem. Van het blokje eigen tracks dat hij halverwege zijn set doet, maakt het soulvolle, atmosferische ‘Coronus, The Terminator’ ook veel indruk. Het publiek staat er even naar te kijken met een blik die zegt: wat moeten we hiermee? ‘Getting There’ met de vocals van Niki Randa uit een doosje is dan toch ietsje meer rechttoe-rechtaan. Met de nadruk op ‘ietsje’.

Hoe spectaculair het er ook uitziet: er staat letterlijk een muur tussen Flying Lotus en het publiek. Maar dan volgt ergens op driekwart van de set een blokje Captain Murphy-tracks, het conceptueel rappende alter ego van FlyLo. Tijdens het spookachtige ‘The Killing Joke’ blijft hij achter zijn apparatuur staan, maar bij ‘Mighty Morphin Foreskin’ (wat een titel ook) springt hij erachter vandaan om de track helemaal vooraan het podium te doen. De festivalgangers schrikken wakker en zijn al snel één grote bouncende massa. Het meest bijzondere nummer dat hij ooit maakte is het niet - het heeft zelfs een vrij classic vibe - maar die track valt vanavond errug goed.

Natuurlijk kun je van alles en nog wat verwachten tijdens een Flying Lotus-set, maar Queen hadden we toch niet zien aankomen. ‘Wat Robbie Williams kan, kan ik ook,’ moet Flying Lotus gedacht hebben. ‘Nevermore’ krijgt een weirde, omhoog gepitchte FlyLo-makeover en vormt een ander hoogtepunt van zijn optreden.

Aanvankelijk staat men vooral met open mond te gapen naar de fantastische visuals. De trage bass met extreem diepe sub-bassen aan het begin, is dan ook niet eenvoudig om op te dansen. Dat verandert definitief als hij Kendrick Lamars ‘King Kunta’ draait, gevolgd door een stuk met heftige breakbeats. Flying Lotus zou Flying Lotus natuurlijk niet zijn als hij dat niet weer liet volgen door een langzame, psychedelische track. Iedereen staat stil. Het publiek reageert op elke gril van FlyLo, en dat is waarschijnlijk precies zijn bedoeling.

Een groot deel van de set staat Flying Lotus eigenlijk achter zijn laptop. Knap hoe je zo’n simpel gegeven toch zo overweldigend kunt maken, natuurlijk door het visuele aspect maar ook door de opbouw van de set. FlyLo warmt het publiek op met tracks van onder meer Drake, gaat vervolgens over op zijn eigen tracks en bereikt een soort ontlading met de Captain Murphy-tracks en ‘Dead Man’s Tetris’ (waarop Captain Murphy ook rapt). En daarna heeft hij altijd nog man-van-het-moment Kendrick Lamar achter de hand. Het door hemzelf geproduceerde ‘Wesley’s Theory’ brengt de funk even terug. Als afsluiter volgt een lange, deels instrumentale versie van ‘Never Catch Me’, de jazzy track op You’re Dead die ze samen maakten. En ergens tussendoor ook nog Queen erdoorheen fietsen. Het enige minpuntje vanavond is het geluid in de Teddy Widder, dat een beetje overstuurd en te hard klinkt. Maar verder: wat een held, en wat een show.