The Jesus & Mary Chain, Best Kept Secret Stage Two, vrijdag 19 juni 2015

De Schotse alternatieve rockband The Jesus & Mary Chain speelt op Best Kept Secret het legendarische debuutalbum Psychocandy (1985) integraal. De band rond de broers Jim en William Reid verdronk sixties bubblegum-melodieën in hevige white noise, een destijds nog niet gehoorde combinatie. Ook wel bekend als de ‘stofzuigersound’. Het zou van grote invloed zou zijn op de alternatieve rock in bredere zin maar vooral shoegazing. The Jesus & Mary Chain ging overigens wat verder dan schoenstaren: vaak speelde de band met de rug naar het publiek en duurden de shows niet veel langer dan twintig minuten. Niet zelden eindigde het in een rel.

'Just Like Honey', de allereerste winnaar van de Song van het Jaar-verkiezing van de VPRO in 1985. The Jesus and Mary Chain speelt het nummer dertig jaar iets minder scherp dan op de plaat, maar dat mag de pret niet drukken. Je ziet het vaker met integrale albumshows: de volgorde is live wat raar. Aangezien 'Just Like Honey' de opener van de plaat is, wordt het bekendste nummer dus al als eerste gespeeld voor een halfvolle tent. Maar de blijde herkenning die door het publiek golft is ook wat waard.

In de tweede song 'The Living End' zet gitarist William Reid voor het eerst de stofzuiger (eigenlijk is het meer een espresso-apparaat) aan. En die klinkt nog steeds straf hoor. Een meisje in het publiek probeert het nog even met de handen voor de oren, maar vlucht dan toch de tent uit. Die is alvast in de pocket, dertig jaar later.

Psychocandy duurt nu eenmaal maar veertig minuten, en de Jesus and Mary Chain moet een uur volmaken. Frontman Jim Reid bedankt het publiek, kondigt aan dat het album afgelopen is maar dat iedereen best nog even mag blijven hangen als men daar zin in heeft. Dat is de moeite waard: er volgt nog een uitstekend stuk met 'Head On' van de plaat Automatic, misschien wordt die song wel het allersterkst gespeeld. Eindelijk laat Jim Reid, sowieso het enige bandlid dat niet het hele optreden naar zijn schoenen staart, wat echte beleving zien. Die duistere psychedelische afsluiter 'Reverence' mag er trouwens ook zijn.

Tja, wat kun je verwachten? De tent staat halfvol aan het begin en aan het eind misschien tweederde. Alle mensen van boven de veertig gaan sowieso compleet uit hun dak. Mooi is het om te zien hoe het hele voorste deel van de tent staat te springen op 'Never Understand'. Dat zijn echt niet alleen veertigers. Als er één festivalpubliek met historisch besef is, is dat wel het Best Kept Secret-publiek. Het lijkt erop dat de fans van alle noise- en shoegazebandjes van nu - ruim vertegenwoordigd op dit festival - benieuwd zijn naar de grote inspiratiebron.

Wat moet het heerlijk zijn om al die klassiekers nog eens terug te zien, in een set van langer dan twintig minuten die niet eindigt in totale anarchie. Voor de twintigers in het publiek (waaronder schrijver dezes) is de show bovenal een geschiedenisles: dit was dus het ethos dat zo'n beetje begon bij The Jesus and Mary Chain. Het is moeilijk voorstelbaar dat een hedendaagse band als A Place To Bury Strangers had bestaan zonder The Jesus and Mary Chain. Een band die wel een stuk intensere shows speelt dan het grote voorbeeld. Het devies vanavond: goede liedjes, vet geluid, maar uiterst stoïcijns gespeeld. De Schotten zijn iconisch vanwege hun sound, en dat is nog altijd het allerbelangrijkst.