ADE15: Tsepo verandert SoHaSo/Correspondant-borrel in ware houseparty

Nuno dos Santos’ label laat zien wat het in huis heeft

Sjoerd Huismans ,

Net als vorig jaar organiseren Nuno dos Santos’ SoHaSo (Something Happening Somewhere) en Jennifer Cardini’s Correspondant een gezamenlijke showcase in de piepkleine cocktailbar Feijoa aan de Vijzelstraat. Met industrievolk dat gemoedelijk aan zijn eerste biertjes begint voordat de storm losbarst, verzandt zoiets natuurlijk binnen no-time in een gezapige borrel. Gelukkig verandert dat ook weer snel.

Een b2b kun je in deze setting gerust letterlijk nemen. Naast de bar is een piepkleine ruimte voor de dj’s om te laten zien wat ze kunnen. Geregeld worden ze afgeleid omdat iemand zijn tas of jas die hij er veilig heeft opgeborgen, terug wil hebben. Wie de Somewhere-compilatie heeft gehoord (onlangs op de Luisterpaal, nu op Spotify deel 1 en 2) weet ongeveer wat hij kan verwachten: melodieuze house en smaakvolle techno. Vanavond mogen de ‘various artists’ laten zien waar ze op dj-vlak naartoe willen. We vallen erin bij Nuno dos Santos zelf en labelprotegé SB – ze zijn dan al de derde act - met een dromerige house-set, maar er zijn nog maar weinig feestgangers die het meemaken.

Na een halfuur komt de sfeer er dan toch in, en bij de laatste track gooien de twee het volume maar eens flink omhoog. Overal in Feijoa blijken zich ineens speakers te bevinden die nog niet aan stonden. Ex-Trouw-resident Tsepo (tegenwoordig is hij vaste waarde bij Straf_werk) mag het overnemen en vanaf dat moment wordt het een stuk drukker in de bar. De man met de als altijd indrukwekkende afro doet dat met een stel classic house-platen, maar ook gloednieuwe (‘Go’ van Bicep & Hammer) en uitstapjes richting disco. Uiteindelijk durft hij dan ook maar ‘Rhythm Is A Dancer’ te draaien en écht helemaal los krijgt hij Feijoa door track-van-het-jaar Let It Happen van Tame Impala erin te gooien. Zo, we zijn begonnen. 

Chymera is een relatief grote naam op dit affiche en hij dankt zijn plek hier aan de Paul Hughes-remix die hij voor Somewhere II maakte. Na de hitparade van Tsepo dreigt hij door wat obscuurdere deephouseplaten te draaien toch de borrelaars in de hand te spelen, maar even later pakt hij het een stuk groovier aan met onder meer de bassen en wilde piano in zijn eigen track Facade. En Daft Punk werkt natuurlijk altijd. Inmiddels is de ‘dansvloer’ (de paar meter tussen de deur en de dj-tafel) weer volop in beweging.

Het is tijd voor Correspondant-labelbaas Jennifer Cardini, die haar set nog wat meer de diepte in stuurt richting een moeilijk te definiëren, tegelijk melodieuze en minimale sound. Met veel vocale samples en avontuurlijke ritmes (zoals in deze). De Franse (woonachtig in Keulen) pakt deze set zichtbaar serieus en geconcentreerd aan en raakt dan ook wat geïrriteerd als de zoveelste bezoeker om zijn tas komt vragen. Ach ja, het blijft een beetje een borrel maar we hebben inmiddels al veel tofs horen langskomen. En labelgenoot Man Power zorgt er wel voor dat dat zo blijft, met uitstekende dj-skills en een mix van classic house en disco. Het staat gewoon weer ramvol ook, terwijl er ondertussen genoeg andere feestjes aan de gang zijn.

Misschien wel de vreemdste set van de avond is tot op het laatst bewaard. Sigward viel op de Somewhere-compilatie al op door een te gekke spacy sound, maar als dj blijkt hij er ook wat van te kunnen. Voor de gelegenheid b2b dj’end met onaangekondigde vriend Oliver Sudden (met wie hij ook veel nummers produceerde) worden alleen maar lange en meeslepende psychedelische tracks gedraaid. In een wat donkerder, rauwer setting was dit echt een hypnotiserende set geweest. Maar ook hier werkt het: mede omdat de cocktailbar inmiddels niet meer zo afgeladen vol staat nemen mensen ook de ruimte om te dansen. Tot een kwartier voor het einde althans, dan is het toch echt tijd om de eerste ADE15-nacht in te gaan.