Je hebt mensen die altijd anderen de schuld geven, en je hebt Panagiotes Melides, een Griekse muzikant die zichzelf voor het internationale publiek omgedoopt heeft tot Larry Gus. De zanger zit in het huis van zijn moeder in een Grieks dorpje klaar om te praten over zijn nieuwe album I Need New Eyes, en de techniek laat het afweten. Storing bij Skype. “Het spijt me heel erg”, begint hij het gesprek, dat na enig vogelen toch tot stand kon komen via een andere videostreamer. “Ja, ik weet dat ik er niet echt iets aan kan doen, maar toch voelt het als mijn schuld.”
Mislukkingskunstenaar
Larry Gus, de man die zijn eigen ‘falen’ tot kunst verhief. Op Best Kept Secret twee jaar terug bijvoorbeeld viel de helft van het geluidssysteem halverwege uit, en na afloop scandeerden de mensen evengoed minutenlang zijn naam. Op zijn Twitter schrijft hij zwartgallige tegelspreukjes als deze: “I wish I could find a different way of living happily, other than the constant lowering of all kinds of expectations.” En dan dat nieuwe album, waarvoor hij met vallen en opstaan instrumenten leerde beheersen, en dat voortdurend reflecteert op zijn eigen tekortkomingen. “Don’t forget: the success of everyone else always includes failed attempts”, houdt hij zichzelf voor in het openingsnummer, The Black Veil Of Fail (de zwarte sluier van het falen), om even later evengoed te concluderen: “All of my efforts lead up to defect and the success of others just makes me kneel unable to act straight or even think clear.”
Larry Gus, de man die zijn eigen ‘falen’ tot kunst verhief. Op Best Kept Secret twee jaar terug bijvoorbeeld viel de helft van het geluidssysteem halverwege uit, en na afloop scandeerden de mensen evengoed minutenlang zijn naam. Op zijn Twitter schrijft hij zwartgallige tegelspreukjes als deze: “I wish I could find a different way of living happily, other than the constant lowering of all kinds of expectations.” En dan dat nieuwe album, waarvoor hij met vallen en opstaan instrumenten leerde beheersen, en dat voortdurend reflecteert op zijn eigen tekortkomingen. “Don’t forget: the success of everyone else always includes failed attempts”, houdt hij zichzelf voor in het openingsnummer, The Black Veil Of Fail (de zwarte sluier van het falen), om even later evengoed te concluderen: “All of my efforts lead up to defect and the success of others just makes me kneel unable to act straight or even think clear.”