Voor tUnE-yArDs is de invloed van Haiti nieuw, maar wel volkomen logisch. De zangeres is altijd gefascineerd - zo niet geobsedeerd - geweest door muziek uit andere culturen. En haar songs zitten altijd vol met sociaal commentaar, over het kapitalisme, over racisme, en vooral over hoe die elementen met elkaar te maken hebben. Het brengt haar in een voortdurend conflict met zichzelf, en die spanning is precies wat haar muziek nodig heeft. Wat dat betreft is Haiti natuurlijk een splinterbom: een straatarm land, met een verleden als Franse slavenkolonie. En aan de andere kant een land met een rijke cultuur, waarin spiritualiteit (voodoo) en muziek hand in hand gaan.
Geheime toegangspoort tot de geesten
'Voor mij voelt het als een nieuwe vorm van kolonisatie, het domweg gebruiken van symbolen uit andere culturen', aldus Garbus, 'ik voel me daar opgelaten over. Ik kwam terug uit Haiti, en het eerste dat ik zag was het logo van Reflektor, het album van Arcade Fire. Ik schrok, omdat het een oude Haitiaanse zandtekening is, die ik even daarvoor nog bij een ritueel had gezien. Voor mij voelt dat dan als een heilig symbool, de geheime toegangspoort tot de geesten. Het voelde heel bijzonder om bij zo'n ceremonie aanwezig te zijn, als een voorrecht. Alsof er door de eeuwen heen iets bijzonders bewaard was gebleven. Ik heb er letterlijk bij staan janken. Tegelijk blijven de oude ritmes juist bewaard doordat ze een plek krijgen in bijvoorbeeld moderne Haitiaanse popmuziek.'
'Voor mij voelt het als een nieuwe vorm van kolonisatie, het domweg gebruiken van symbolen uit andere culturen', aldus Garbus, 'ik voel me daar opgelaten over. Ik kwam terug uit Haiti, en het eerste dat ik zag was het logo van Reflektor, het album van Arcade Fire. Ik schrok, omdat het een oude Haitiaanse zandtekening is, die ik even daarvoor nog bij een ritueel had gezien. Voor mij voelt dat dan als een heilig symbool, de geheime toegangspoort tot de geesten. Het voelde heel bijzonder om bij zo'n ceremonie aanwezig te zijn, als een voorrecht. Alsof er door de eeuwen heen iets bijzonders bewaard was gebleven. Ik heb er letterlijk bij staan janken. Tegelijk blijven de oude ritmes juist bewaard doordat ze een plek krijgen in bijvoorbeeld moderne Haitiaanse popmuziek.'
Ze heeft het altijd gehad, die argwaan, of beter: het ontzag. En tegelijk zit haar muziek vol met verwijzingen naar andere culturen, met name Afrikaanse muziek. In veel nummers combineert ze punk en funk met spoken word, verschillende lagen zang, rap. Percussie is alleen maar belangrijker geworden. Garbus speelt zelf altijd drums op het podium, die ze live loopt, net als haar stem. De podiumversie van tUnE-yArDs bestaat nu uit Garbus en vriend/bassist Nate Brenner, plus een percussionist en twee zangers. De twee saxofonisten van haar vorige tour blijven thuis. In een artikel op de website The Talkhouse schrijft ze over haar reis naar Haiti en hoe niets haar zo inspireert als buiten haar eigen context te stappen. Het begon met een nieuwe hobby - Haitiaanse danslessen - het eindigde met een soort spirituele ontdekkingsreis.