Gevarieerde set van energieke De Sluwe Vos
14:15: Voor het eerst in de geschiedenis van het festival spreidt Awakenings de boel uiteen over twee dagen; een heuse weekender. Na de boeiende zaterdag, ontbrandt de boel op zondag wat langzamer en duurt het, in tegenstelling tot gisteren, even voordat het storm loopt. Helemaal uitverkocht is de zondag niet, maar dat er voldoende te zien is op dag twee moge duidelijk zijn. Wij trappen af met Joran van Pol en Deventenaar De Sluwe Vos, die ons in tent Area X een ander geluid laat horen dan we van hem gewend zijn. In de podcast die hij maakte voor Awakenings was het al enigszins merkbaar, maar Robert Vosmeijer en techno, in de breedste zin van het woord, gaan prima samen. Sluwe draait op zijn zwarte sokken na een half uur experimenteel, ambient passeert meerdere malen de revue. Soms flirt hij hevig met break-beat, om er daarna een stevige technoplaat met opzwepende hi-hats achteraan te gooien. Met een wilde bos donker haar dansend om zijn hoofd draait hij bepaald niet makkelijk, maar de mensen die vroeg zijn gekomen, slikken het als zoete koek. De mensen die vandaag zijn gekomen voor een dj-set vol met houseklappers komen bedrogen uit. De Sluwe Vos draait stevig, oogt energiek. Vosmeijer is duidelijk met zijn goede been uit bed gestapt vanmorgen. Joran van Pol is dat ook en heeft de schone taak gekregen om tent Y warm te spelen voor Recondite (live). Met de minimale sound van Van Pol, die uit een warm nest komt en al opgepikt werd door de welbekende Richie Hawtin, is het rustig ontwaken. Een prima begin van deze zondag. (JP)

Pangaea en Pariah krijgen de boel lastig op gang
17:30: Area Z was gister nog ingeruimd voor hardtechno, zoals eigenlijk elk jaar. Op deze Awakenings zondag worden er spannende samenwerkingen aangegaan. Zo staan later op de dag nog Blawan & Sigha, Perc & Truss, Speedy J & Lucy en Klock & Dettmann, maar we beginnen met de jonge Britten Pangaea en Pariah. Die eerste is bekend als onderdeel van Hessle Audio, naast Pearson Sound en Ben UFO (die hier vorig jaar stond). Pariah kwam zelf met sterke releases op labels als R&S maar is de laatste jaren toch vooral bekend om zijn samenwerking met Blawan als Karenn. Het publiek op deze zondag weet Area Z nog niet helemaal te vinden, en het handvol bezoekers dat er toch staat, laat zich niet makkelijk in beweging zetten. P&P presenteren hier vandaag een solide set, die helaas iets minder uitdagend is dan je op papier van de mannen zou mogen verwachten. Als Pariah net over de helft toch de boel open probeert te breken met een offbeat plaat lijkt dat even te werken, maar al snel gaan ze terug naar behapbaarder materiaal. Laten we hopen dat de duo’s later op de dag het makkelijker zullen hebben. (MM)
 

Fantastische flow bij Blawan en Sigha
17:40: Na Pangaea en Pariah zijn het dus Blawan en Sigha die het stokje overnemen. Blawan is het laatste jaar uitgegroeid tot publieksfavoriet op Awakenings, in welke verschijning dan ook. Sigha stond nog niet eerder op Awakenings maar is ook een puike dj. De tent is direct al een stuk voller dan bij P&P. Hun set is een stuk dreigender dan die van hun voorgangers. Duister en bezwerend, met kletterende hihats, zoals op een goede zondagmiddag in Berghain. Blawan’s aandeel is wat dwingender, dat van Sigha wat hypnotiserender, wat samen prima werkt. Door die samenwerking zit er een fantastische, golvende flow in de set. Het publiek geeft inmiddels alles, en de Z tent zal na deze set nog een stukje verder in de grond zijn getrapt. (MM)

Populaire en bloedmooie Nina Kraviz walst Area X plat
19:45: Terwijl Mills het in een voor driekwart gevulde tent vandaag dus wel doet, slaagt Ben Sims er in Area X in om het publiek naar zijn hand te zetten. Het is er minstens net zo druk als bij Jeff Mills, zo niet drukker, en het applaus dat hij krijgt na afloop zijn set lijkt hem enigszins te verrassen. Terwijl Nina Kraviz zich aan het preparen is om over te nemen, verzamelen zich allerlei mannelijke fans om haar heen. Ben Sims krijgt een welgemeende glimlach van haar. We zijn ons er goed van bewust dat het om haar muziek gaat, maar duidelijk is dat Nina Kraviz een attractie is; niet alleen omdat ze zo goed kan draaien. Als Kraviz, gehuld in een blauw spijkerjurkje, start met kale vocalen heeft ze de tent direct in haar greep. De Oost-Europese begint duidelijk vanaf het nulpunt en weigert verder te gaan in het tempo waarin collega Ben Sims draaide. Opvallend is dat Kraviz zelf druk beweegt op haar eigen muziek. Als er een wereldkampioenschap huppelen zou worden georganiseerd, zou Kraviz zonder twijfel hoog eindigen. Soms springt ze even op en komen allebei haar voeten los van de grond. Het hoort bij haar act, bij de set die vandaag na driekwartier stevige vormen aanneemt. De donkerharige schone beukt in een hoog tempo flink door, draait donker en maakt het publiek met haar handgebaartjes af en toe uitzinnig. Zo zien we Nina graag. Er is duidelijk publiek speciaal voor haar gekomen, zo veel is duidelijk na een uur Kraviz. Wel opvallend: ze draait weinig acid. Tijdens de eerste Koningsdag, op Dekmantel’s Strand West, vloog de acid ons nog om de oren. Vandaag spreidt mevrouw Kraviz een andere sound tentoon. (JP)

Vriendelijkheid zelve Joris Voorn leidt wedstrijd Oranje in
20.15: Joris Voorn's Ringo, een track vernoemd naar zijn zoontje, is rond de klok van 17.15 uur van veraf te horen. We zijn onderweg naar Area C, de Jupiler stage, waarin Voorn zijn tweede set van het weekend draait. 'We love you Joris', valt terwijl hij draait, groot te lezen op de elektronische schermen. En ja, dat doen we. Na een tragisch familieongeval - zijn jonge dochtertje overleed onlangs - heeft Joris Voorn dit weekeinde de draad weer opgepakt en zo nu en dan zien we de vriendeijkheid zelve gelukkig weer een beetje lachen. De man uit Moergestel draait vandaag geen steviger werk en houdt het veelal bij tech-house, in een zomeravondtempo. Als we rond half zes achterom kijken, we staan vooraan, verlaat de halve stage via de loopbrug Area C om een plekje op te zoeken voor Nederland - Mexico. Vlak naast de stage kan er, met chauvinistisch live-commentaar vanaf het festivalterrein, gekeken worden naar de wedstrijd. Het is niet bevorderend voor de muziek, verklaarbaar is het natuurlijk des te meer. Awakenings kleurt langzaam oranje en het is tijd om gehakt te maken van die Mexicanen. (JP)

Schwarzmann laat de zon weer doorbreken
20:30: .. want dat publiek moet natuurlijk ergens vandaan komen, en dat is onder andere van Innervisions grootheden Âme en Henrik Schwarz, die samen als Schwarzmann in de open air Area C geprogrammeerd staan. Door de leegloop doen zij het met een minder dan halfvol veld. Maar zij die er nog zijn gaan helemaal op in de set van de Duitsers. Bijzonder muzikale en melodieuze techno, live gebracht met een groot arsenaal aan synths en controllers. En zie, daar breekt zelfs de zon weer door, wat mensen terug naar Area C trekt. De mannen werken een setlist af maar er blijft ruimte voor improvisatie. Want hij zal het zelf niet doorhebben, maar op hetzelfde moment dat Mexico 0-1 maakt zet (Frank Wiedemann van) Âme een bijna requiem-achtig pianostuk in. (MM)

Het succesverhaal van Tale of Us
22:15: Om 19:15 zou Seth Troxler moeten beginnen in Area Y, maar de man is helaas in geen velden of wegen ('vertraging met het vliegtuig’ is de gegeven reden) te bekennen. Joran van Pol valt in, en doet dat niet onverdienstelijk, maar toch zetten wij koers naar Area C, waar de goed geklede Italianen van Tale of Us aan de tweede helft van hun set beginnen. Zij braken in 2013 door met twee monsterhits: hun eigen Another Earth (gereleased op Richie Hawtin’s Minus) en hun Primitive People remix van Mano le Though. Beide tracks domineerde maandenlang clubs wereldwijd, van Amerika naar Ibiza en weer terug. Broeierige en lichtjes trippende deephouse en techno is hun handelsmerk, en dat valt enorm in de smaak. Ook in de booth, achter de dj’s zelf is het een drukte van belang, en dan weet je dat er wat aan de hand is. De area ontploft bijna als ze (na een remix van Caribou’s nieuwste Can’t Do Without You) Another Earth inzetten, om daarna nog af te toppen met een splinternieuwe Âme. Een Italiaans meisje, die al de gehele set de aandacht van de twee probeert te krijgen, houdt het aan het eind niet meer en klimt over het hek terwijl ze 'One hug please!' naar de mannen gilt. Die krijgt ze niet, maar enkel de handdruk die ze krijgt zal ze niet rap vergeten. (MM)

Koele ontvangst voor Hot Since '82
00:50: Hot Since '82 mag het van Tale of Us overnemen en hij is iemand die het laatste jaar, zij het in een ander genre, een gelijkwaardige opmars doormaakte. Perfect gladgestreken deep- en techhouse for the masses is wat bij hem de klok slaat. De Brit is in korte tijd sky high gegaan en verworden tot iemand wiens roadie zijn, reeds aangestoken, sigaretten voor hem klaarlegt. Hij is op het moment een van de meest begeerde dj’s wereldwijd en zijn agenda voor de zomer zit dan ook propvol. Of hij zich aan het eind van van deze gig nog heel veel zal herinneren valt te betwijfelen, want nadat de zon onder is gegaan, is het ineens vrij frisjes bij open air Area C en de beachclubvibe die er heel de dag hing, is een beetje weg. Sowieso is er na Tale of Us hier niet heel veel voor hem meer te halen. Muzikaal gezien is zijn set zoals je die van hem verwacht, punchy, met veel vocalen en fijne breaks. Als we drie kwartier later terug komen is de vlam gelukkig toch nog in de pan geslagen, serveert hij de hits soepel uit en gooit hij het festival op een prettige manier op slot. (MM)