Maandag 10 maart - Vliegen
Wat leuk zeg. Wederom een tourverslag. Jottum. Eerst maar eens kijken of het Ierse Aer Lingus het beter doet met het transporteren van goederen als bijvoorbeeld basorgels en dergelijke aanverwante snuisterijen, dan (het kan niet vaak genoeg gezegd worden) de fladderende flaterslaanders van het Mofse Air Berlin. Van Amsterdam naar Dublin, van Dublin naar Chicago en bij gods gratie van Chicago naar al het Texaanse in het altijd gezellige Amerika. De terror-tour is begonnen! Driewerf hoera.
Austin mag deze keer de spits afbijten. En afgebeten zal die verdomme worden! Eén ding scheelt dan weer. Een pot bier (0.33cl!!) kost in het vliegtuig maar zo'n 4 euro 50 per stuk. Maarrrr. Dan hebben ze wel weer Willie Nelson op de playlist.
Birth Of Joy op SXSW: Texan hospitality, whiskey breakfast & Dutch Impact
Tourblog over airplay dankzij NBC en Alice Cooper, Texaanse gebruiken en een tragisch ongeluk
Na het overweldigende succes van de vorige tournees en vooral de bijgaande schrijfsels strikten we Birth Of Joy opnieuw voor een tourblog. Het is per slot van rekening niet alledaags dat een 12van3voor12-act op SXSW staat. Toetsenist Gertjan Gutman klom wederom net zo enthousiast in de pen als normaal op z'n basorgel. Hij blogt in onvervalst taalgebruik over airplay dankzij NBC en Alice Cooper, allerhande vettige Texaanse gebruiken en een bijzonder tragisch ongeluk.
Gisteren eerst de "rustige" tijd van de Nederlandse tour, een tijdje weer eens thuis slapen en alles wat daarbij hoort afgesloten met een bikkeldagje terrassig genieten van 11.00 tot weet ik het. Gezelligheid kent geen tijd. Wel stamkroegen. Uiteindelijk werd de rust in m'n rookhok iets voor half 2 's nachts verstoord door onze alom geprezen manager Rene en zangert/gitaarder Kevin. Uiteindelijk om een uur of 02.30 slapen. Wekker gaat gelukkig pas om 05.00, dus tijd zat om het terras eruit te slapen. Dus... Maar goed. Zoals de uitdrukkingen op het toilettegeltje bij mij thuis beschrijft: "Uitgerust aan een tour van 3 maanden beginnen is voor homo's."
Dinsdag 11 maart - Austin
Ja ja ja! U had het niet kunnen dromen! Aer Lingus mag door voor de grote 4 sterren koelkast mét handig vriesvak en heeft zich halsoverkop toch nog weten te nomineren voor de Bijlmer Award 2014. Uitgereikt aan de minst competente vliegmaatschappij van het moment. Pegasus Airlines, Air Berlin en Aer Lingus liggen nu nek aan nek. Maar het lijkt erop dat Aer Lingus toch nog met een aardige neuslengte aan kop komt. Spanning en sensatie alom. Gaat Birth of Joy dan toch nog herenigd worden met het basorgel? Want die is uiteraard wederom spoorloos. Dat stelletje halfbakken Melkert-baan-pipo's bij de odd-sized luggage zijn natuurlijk stuk voor stuk allemaal te beroerd om hun dierbare biceps al teveel op te rekken om op die manier een arme basorgelloze Nederlandse band in Texas uit de brand te helpen.
Eerst maar eens een biertje. Daar wordt alles beter van. Althans, alles is uiteraard veel, maar in ieder geval een hele hoop. En wat is er dan vervolgens beter dan gratis bier? Juist. Meer gratis bier. Dus op naar de locatie waar de Dutch Impact feestjes zullen aanvangen. Bar96, gelegen aan de Raineystreet. Wat verder totaal nutteloze informatie is voor mensen die niet in Texas zijn. Maar voor het volledige is het dan wel weer grappig. Hops hops. Gaan met die baviaan.
Na een goede bodem vocht, maar eens een hapje eten. Ook leuk. Aangeraden werd het oud Texaanse stijl restaurant 'Moonshine'. Dit is genieten twee punt nul. Lokaal bier 'Lone Star' (Texas noemt zichzelf de Lone Star State. Maar verder altijd zo lekker gewoon gebleven...) en een steak precies hoe ik het hebben wil: Groot en rood. Ongeveer zo groot als m'n rechtervoet, maar dan smakelijker. En zo 'rare' dat een goede dierenarts het nog tot leven kan wekken. Na het eten met een sjekkie op de lip uitbuiken op een schommelstoel op de veranda van het restaurant. Ik zeg: N to the ice motherfuckers.
Ik zal jullie overigens niet meer in spanning houden lieverds. Dat puntje van de stoel gaat uiteindelijk ook wel eens een keer vervelen. Goed. Tijdens het schrijven van dit wederom zo heerlijk weg te lezen tourverslag wist ik natuurlijk allaaaang dat het allemaal goed zou komen. Het basorgel kwam 11 maart om 12 uur in de avond aan. Met uiteraard de complimenten van het zojuist in de prijzen gevallen Aer Lingus. Dank jullie wel. Eikels. Iets met een middelvinger. Een stuk of drie hartverzakkingen en wat hardnekkige stressuitslag verder kunnen we dan toch opgelucht ademhalen.
Woensdag 12 maart - Dutch Impact & B.D. Rileys
De eigenaar van het huis waar wij de garage van huren - Sam, verwelkomt ons deze ochtend met een portie Texan hospitality waar zelfs de dooie opa van Bush nog een harde lul van zou krijgen. 10 Uur in de ochtend aankomen met vier glazen en een fles 'Breakfast Whiskey' - wat de fuck dat ook mag zijn - is zelfs voor mij next level. Maar ja, baas boven baas. En je moet je meerdere herkennen. Ook in het alcoholisme.
Dus afijn. Spetter spieter spater, ik kom een whiskey later. Je wilt ook niet achterblijven natuurlijk. Hoezee. Sam brengt ons met zijn signature zwarte Texas pickup truck naar het eerste optreden. Dutch Impact. Beetje jammer om er bij het uitpakken van het orgel achter te komen dat er drie toetsen met grof geweld gemold zijn. Lang leve T.S.A.! Verder zijn ook het pedalboard en gitaar van Kevin onderworpen aan de stevigheidstesten van de Amerikaanse douane en het grondpersoneel op het vliegveld. De hamvraag in dit nobele werk: "Stuitert dit, of stuitert dit niet?!". Hopsakee. En van je 1 2 3 in godsnaam sodemieter je alles maar met mach 3 die klote band op. Bedankt he!
Tweede show was bij B.D. Rileys, een Ierse pub op de hoofdstraat van SXSW. Chill. Pints Kilkenny. "A pint Kilkenny's. And keep 'em comin'." Te gekke show. Na het eerste nummer stond het binnen stampvol. Na het tweede nummer stond het buiten stampvol. Na de derde was binnen iedereen aan het dansen. En na het vierde nummer de lui op straat ook. Tussen de nummers door kreeg ik 2 dollar fooi van iemand die buiten stond. Toch weer een halve pint.
Beetje jammere afsluiting van de dag is het feit dat een of andere zieke teringlijer het nodig vond om op de menigte in te rijden, die op Red River (dé place to be hier) lekker aan het feesten was. Denk aan dat gezeik met die andere achterlijke op Koninginnedag in Apeldoorn. Alleen dan in plaats van een Suzuki Swift een 4x4 Dodge truck waar je nog net aan met je normale rijbewijs in rijden kunt. Resultaat: 2 doden en weet ik het hoeveel gewonden. Lekker bezig...
Oh, en bijna vegeten. Van de manager moest ik nog zeggen dat we vandaag een interview met NBC hebben gedaan. Iets met 20.000.000 kijkers. En dat soort dingen.
Donderdag 13 maart - Red Light Radio & Bayou
Vandaag een radio-optreden en later op de avond nog een optreden in de Bayou. Een kot wat door moet gaan als poppodium. Ook weer op 6th street. Gelukkig is er in de sfeer niks veranderd na dat "ongeluk" van gisternacht. Tenminste niet merkbaar op straat. Alle mensen die we tot nu toe gesproken hebben zeggen dat de verantwoordelijke idioot sowieso de doodstraf krijgt. En zo te merken is iedereen het daar ook mee eens hier in Texas.
En weer een mooi nieuwtje. Alice Cooper - Je weet wel die bejaarde met eyeliner endorsment en een spandex onderbroek - gaat ons draaien in zijn allereigenste radioshowtje. Hoppa. Dank je wel Alice. Ik bel je morgen wel ff.
Vrijdag 14 maart - Vliegen
Los van 'Breakfast Whiskey' kennen ze hier blijkbaar ook het fenomeen 'Breakfast Taco's'. Je kan het zo gek niet bedenken en ze hebben het hier in breakfast variant. Sowieso heb ik de eerste twee dagen de darmen uit m'n lijf gescheten door al de ranzige vettigheden die hier voor ontbijt moeten doorgaan. Echt op alles zit bacon, ei, mayonaise en gebakken aardappel. Of in ieder geval in godsnaam, maar iets dat vet is. Niet normaal! Standaard ontbijt in Texas is te vergelijken met een standaard katerontbijt. Aldus is het dus ook weer niet zo heel erg... Een vette bek in de morgen, is een dag zonder zorgen. Ofzo.
Nu vliegen. En mn vingers lamtypen om dit verslag af te maken. Tijd zat in ieder geval. Weer zo'n fijne vluchtroute. Austin - New York, New York - Dublin, Dublin - Genève. En vanuit Genève doortouren. Daar staat de in de eerdere tourverslagen genoemde Hobbmeister klaar met Henk. Onze roestbruine, trouwe Sprinter. Dus tot later en in de pruimentijd. Bewaar wat voor mij. Tot later motherfuckers!