Congo Natty leidt nacht in
Terwijl jungle-act Congo Natty de X-Ray halverwege de avond in vuur en vlam zet en het dagprogramma tegen het einde aan loopt, komen Rush Hours Antal en Hunee, die onlangs verhuisde van Berlijn naar Amsterdam, samen de backstage binnenwandelen. Al snel kijken beide heren met veel genoegen naar wat er zich op het podium afspeelt. Het is bouncen geblazen op de snelle junglemuziek uit Londen; het woord 'rastafari' valt zo'n tien keer per minuut. Als Antal zo rond de klok van 22.30 uur voor zichzelf op begint te warmen, krijgen wij echt zin in de nacht. Hij heeft de Rotary mixer uit zijn platenzaak in de Amsterdamse Spuistraat, zoals gebruikelijk, meegenomen en zijn volle koffer met vinyl doet ons deugd. Antal is nog zo'n echte ambachtsman, zo'n platenfreak met een collectie waar je 'u' tegen zegt. Tijdens de laatste minuten van Congo Natty, die iets langer doorgaat, ruikt de X-Ray naar een fatsoenlijke Amsterdamse coffeeshop.
Lowlands 2014 nacht: Hunee en Antal toveren kolkende X-Ray om tot discoparadijs
Met 3voor12 de zaterdagnacht in
Tijdens nacht twee van Lowlands 2014 koos het publiek massaal voor een plekje in de funky X-Ray, of voor in extase raken onder het tentzeil van de Bravo. Wij besluiten onze aandacht te verdelen en zien Amsterdam's finest Antal, een ijzersterke Hunee, de dj-set van DAM-FunK, Dekmantel Soundsystem, de Spanjaard John Talabot, het Britse wonderkind Happa en sloopkogel Boddika.
Niemand staat stil bij Antal
Een kleine tien minuten later dan gepland, begint Antal aan zijn set; in een nog altijd nagenoeg volle X-Ray. En ja, dat doet hij met een discoklapper van jewelste. Welke? Dat is een goede vraag. Een vraag die je jezelf eigenlijk constant stelt gedurende zijn set, want het woord 'hitje' staat niet in zijn vocabulaire. Uit de tas van de eigenaar van label Rush Hour komt een berg 'zeldzame' platen, ongetwijfeld ergens opgeduikeld op een marktje langs de Braziliaanse Copacabana. Ons bekruipt het gevoel dat je de ongelofelijk soulvolle muziek van Antal onmogelijk niet goed kunt vinden. De Amsterdammer aan het werk zien, is daarbij een lust voor het oog. Uiteraard draait alles om de muziek, maar de manier waarop Antal Heitlager omspringt met zijn platen is fascinerend om naar te kijken. Hij is nog zo'n echte dj-dj, die zijn vinyl tijdens het draaien vakkundig schoonmaakt en maar heel zelden op een mixfout is te betrappen.
Steengoede set van Dekmantel Soundsystem
Als we Antal verlaten om een groot gedeelte van Dekmantel Soundsystem in de Bravo mee te pakken, valt onderweg op dat de India tent afgeladen vol is. De 90's hiphop avond is populair, maar wij kiezen ervoor om door te wandelen. Casper Tielrooij, Thomas Martojo en Jan van Kampen, de drie heren achter Dekmantel Soundsystem, zoeken van meet af aan de diepte op. Het verschil in vibe tussen de warme X-Ray en de Bravo is bijzonder groot. In een razend tempo wisselen Tielrooij, Martojo en Van Kampen, die het zichtbaar naar de zin hebben, stevigere techno af met UK-housetracks waar nagenoeg iedereen in de Bravo van smult. De tent is al aan het begin van de nacht afgeladen vol, velen worden af en toe haast verblind door de intense stroboscopen. De set van de Dekmantel honcho's is strak, spatzuiver en het tempo ligt al vroeg hoog. Tegen de klok van twaalven bouwt het trio naar een epische break, en lijkt het net alsof de huistelefoon van de Bravo keihard over gaat. Iedereen houdt zijn adem in, niemand neemt op. Na het succes van Dekmantel festival twee weken geleden, rockt de organisatie vannacht dus ook Lowlands. En met John Talabot en Boddika staan er straks nog twee graag geziene Dekmantel acts op het programma. Van ons mogen Tielrooij, Martojo en Van Kampen de hele nacht doorgaan; vervelen gaat dit geen moment.
John Talabot de producer, DAM-FunK de performer
Twee acts die enorm van elkaar verschillen zijn DAM-FunK, die vanavond een dj-set in de X-Ray ten gehore brengt, en de Spanjaard John Talabot. Talabot neemt het over na Dekmantel Soundsystem, maar weet ons, ondanks dat het prima klinkt, beduidend minder te intrigeren. Zijn begin is veelbelovend, maar al gauw blijft de man uit Barcelona hangen in te stroperige housebeats met een technovibe. Wat hij wil, slaat niet helemaal aan, ook al weet hij de tent vol te houden. In onze ogen is Talabot een veel betere producer dan dj, in tegenstelling tot DAM-FunK, die juist on stage helemaal tot bloei komt. Damon G. Riddick gaat tijdens zijn set zelfs op de tafel springen waarop zijn draaitafels staan, om de boel nog meer op te zwepen. Als dat maar goed gaat.. De ambasseur van de funk is gigantisch muzikaal, en minder schreeuwerig bezig dan gisteren, toen hij live optrad en 'motherfucker' zijn lievelingswoord bleek. Hunee, soms headbangend, en Antal zijn duidelijk groot bewonderaars van de man uit Amerika, die niet vies is van een jointje meer of minder. Dat de sfeer er in de X-Ray uitstekend in zit, heeft alles te maken met de 'vrolijke' en soulvolle programmering van vannacht; met uitsluitend muziek die op de heupen werkt. Het is swingen geblazen. Met de heftige kick uit de track Money In The D, van Omar S, nemen we afscheid van DAM-FunK. Het wordt tijd om naar het Engelse wonderkind Happa te lopen.
Muzikaal wijs op 17-jarige leeftijd
Met nog een kwartier op de klok voor John Talabot, komt de net 17-jarige Happa, inclusief rode pet op zijn hoofd, de Bravo binnengewandeld. In tegenstelling tot alle voorgaande keren dat hij in Nederland draaide, heeft hij zijn ouders ditmaal thuisgelaten. De jongen uit Leeds is een extreem getalenteerd producer en lacht vandaag veel. Het lijkt de normaalste zaak van de wereld, maar voor het verlegen en ietwat autistisch overkomende jochie is lachen geen gewoonte; zijn obscure muziek is er ook nauwelijks naar. Een kijkje de Bravo in leert Happa dat dit misschien wel het grootste publiek is waarvoor hij ooit heeft mogen draaien, maar van zenuwen lijkt hij weinig last te hebben. Zijn openingstrack is nog redelijk ingetogen, maar vijf minuten daarna breekt de hel voor het eerst los. Het regent UK-bommen in de Bravo en Happa laat al snel horen fan te zijn van onheilspellende geluiden; van effecten die passen in nagenoeg elke horrorfilm. Vaak is het pikdonker in de tent, passend bij zijn loodzware kicks. En ja, soms neemt Happa even gas terug om zijn publiek een adempauze te gunnen, maar daarna dendert de trein weer tien keer zo hard verder. Zijn muziek is episch, het feit dat hij pas 17 jaar is spreekt in zijn voordeel. De Bravo laat zich twee uur lang gemoedwillig kneden door een puber uit Leeds, die de boel in zijn greep houdt, geduldig is, en zijn set opvallend dansbaar houdt. Bij Daphni's Yes, I Know gaat het dak er compleet af. Happa zien we, zonder enige twijfel, ooit nog wel een keer terug op Lowlands.
Extreem funky Hunee en Antal sluiten nacht af; kwaliteit gegarandeerd
Van Happa naar Hunee staat bijna gelijk aan van oorlog naar vrede. De Duitse Koreaan Hun Choi - Hunee - heeft achter de decks wat weg van een hoogleraar met dat brilletje op zijn hoofd, en net als vriend Antal legt ook hij de ene na de andere plak vinyl op zijn slipmat. Zorgvuldig kiest hij ze uit, naadloos mixt hij alles aan elkaar. Hunee ademt disco, eet soul en drinkt funk. Hij draait iets meer up-tempo dan Antal, maar daar is het tijdstip inmiddels ook naar, en ook bij hem horen we nagenoeg alleen maar onbekende tracks. Met deze set van de inmiddels naar Amsterdam verhuisde Koreaan kunnen we 's ochtends wakker worden, maar net zo goed vredig in slaap vallen, en zijn vaste radioshow op Red Light Radio is overigens een aanrader om eens te beluisteren. Dit is muziek om op te swingen, niks meer of minder. Heupen los en gaan, alles uit de kom dansen. Na de waanzinnige set van Hunee komt Antal hem vergezellen voor het laatste dikke uur. Gezamenlijk sluiten de vrienden de bloedhete X-Ray af. Wat volgt is een heuse masterclass, afgesloten met Donna Summer's I Feel Love. Het publiek maakt zich nog op voor een sit-down, maar omdat het duo naar het lijkt al aan het afbouwen is en heel lang wacht, krabbelt iedereen alweer op voordat de heftige break in het nummer vorm krijgt. Nee, Hunee en Antal zijn geen dj's die veel hebben met het fenomeen sit-down, en dat is helemaal niet erg.
Britse sloopkogel Boddika trekt Bravo uit elkaar
De afsluitact van de tweede lange nacht in de Bravo is Boddika en dat is een kale Engelsman die bij dit Lowlands publiek, zo aan het applaus te horen, weinig uitleg meer behoeft. Volledig in het zwart gehuld, korte broek en T-shirt, legt hij vanaf de eerste seconde iedereen in de tent zijn wil op; onder meer met een aantal eigen producties. De sloopkogel uit Engeland, zoals 'ie terecht ook wordt aangekondigd door de MC, begint met een serie heftige drums die door merg en been gaan. Het tempo gaat direct nog een stukje omhoog na Happa, en hoewel moeilijk voor te stellen, is de sound van Boddika misschien nog wel donkerder dan die van zijn piepjonge voorganger. Af en toe gaan alle lichten in de tent fel aan en kijkt iedereen elkaar vol schrik en ongeloof aan, maar vrijwel niemand verlaat, na het horen Boddika's begin, de tent om alvast te gaan slapen. Vakkundig bouwt Alex Green (echte naam) in zijn set toe naar de meest heftige drops van deze tweede nacht, om daarna met mach tien en een verraderlijke glimlach nog een hoop machinaal geweld door de tent te donderen. En elke keer als je denkt dat het niet meer harder kan, bewijst de Brit het tegendeel. Ja, Boddika's afsluitspot op Lowlands 2014 is meer dan verklaarbaar.