Fumaça Preta - zwarte rook - bijt het spits af. De groep rond de Portuguees-Venezolaanse-Nederlandse producer/percussionist Alex Figueira combineert exotische ritmes met soul, rock, funk, tropicalia en een mespuntje dance. Dat doet hij nog het liefst in één nummer. Het resultaat is stampend potje mad latinrock, dat alle kanten op stuitert, maar nergens ontspoort. Het titelnummer, vol ijselijke kreten van de sensueel heupwiegende zangeres, van het in september verschenen debuut Fumaça Preta valt bijvoorbeeld onder de noemer groovende doomrock. ‘Vou Me Libertar’ zou niet hebben misstaan in een Italiaanse misdaadfilm uit de jaren zeventig en afsluiter ‘A Bruxa’, met bongosolo, komt dan weer over als een funky variant van de legendarische Braziliaanse band Os Mutantes.
LGW14: Austin Psych Fest zorgt voor een psychedelisch hoogtepunt
Met Fumaça Preta, King Gizzard and the Lizard Wizard, The Growlers, Tamikrest en Loop
Nu is de gemiddelde Le Guess Who?-ganger wel wat gewend, maar deze editie ziet er op papier zo goed uit, dat het echt onmogelijk is om elke belofte te zien. Waarom maak je het jezelf niet gemakkelijk door een soort mini-festival binnen het grotere LGW?-geheel te bezoeken? Het onafhankelijke, jaarlijkse Austin Psych Fest cureerde het programma op de openingsavond en deed dat met verve. De Pandora-zaal in TivoliVredenburg verwelkomde een bonte line up vol psychedelica: Fumaça Preta, King Gizzard and the Lizard Wizard, The Growlers, Tamikrest en Loop.
Na een half uurtje is het tijd voor King Gizzard and the Lizard Wizard. Pandora is inmiddels een stuk beter gevuld en dat heeft ongetwijfeld te maken met de buzz die rond de Australische formatie is ontstaan. King Gizzard and the Lizard Wizard bestaat sinds 2011, en heeft al een behoorlijk oeuvre (vijf albums!) opgebouwd. Tijdens Le Gues Who? staat het eerder dit jaar verschenen ‘I’m In Your Mind Fuzz’ centraal. De voort dreunende psych-rock van de zevenkoppige groep is meeslepend en overtuigend. Wat wil je ook met twee drummers en een bassist die zijn vingers geen moment van de snaren haalt. Na lang uitgesponnen versies van onder meer ‘Cellophane’, ‘I’m In Your Mind Fuzz’ en ‘Hot Water’ (met een hoofdrol voor de dwarsfluit) wordt de set afgesloten met verpletterende versies van ‘I Wanna Be Your Dog’ en ‘TV Eye’ van The Stooges. Heerlijk.
Aan het Californische The Growlers de lastige taak om de King Gizzard te overtreffen. En dat lukt ze maar matig; hun door de jaren zestig geïnspireerde liedjes (denk aan een mix tussen skiffle en surfrock, een verkouden Allah-La’s) klinken wat mat. Dubieus hoogtepunt is ‘Chinese Fountain’, het titelnummer van het laatste album, dat klinkt als een variant op Rod Stewarts ‘Da Ya Think I'm Sexy?’ of Daft Punks ‘Get Lucky’. Maar aan de andere kant: er wordt wel gecrowdsurft (door één persoon weliswaar) en aan het eind nodigt zanger Brooke Nielsen tijdens ‘Someday’ het vrouwelijke deel van publiek uit om samen met hem een dansje te doen op het podium.
Van een geheel andere orde is Tamikrest. Deze Malinese band mengt Westerse rock met traditionele Toearegmuziek en een scheutje dub, reggae en psychedelica. Het resultaat is bezwerende woestijnblues. Het is aanvankelijk even wennen aan de teksten in het Tamasheq, de taal die door de Toeareg wordt gesproken, en de enigszins stroeve performance. Maar het is net als bij de fakir die een slang uit zijn mandje fluit: hypnotiserend. Het duurt dan ook niet lang voordat het hele publiek in trance meedeint.
Vervolgens worden we weer bij de les gebeukt door slotact Loop. De band rond Robert Hampson speelt hard, broekspijp klapperend hard. Gruizige gitaren die tegen elkaar opboksen en een muur van geluid, herrie en riffs bouwen: oorverdovend intens. En zo gaan we met suizende oren de nacht in – overweldigend. En dit is nog maar de openingsavond van Le Guess Who? 2014. Wat mij betreft mag Austin Psych Fest elke dag wel een minifestival cureren.