#ESNS14: Freaky Griek Larry Gus danst zich slank

Aanstekelijke eenmans elektronica act

Atze de Vrieze ,

'Ik kom uit Griekenland, het kontgat van Europa.' Panagiotis Melidis weet zijn thuisland goed aan te prijzen. Alles gaat mis in zijn land, betoogt de kleine man. Een politieke boodschap die voorafgaat aan een heerlijk escapistisch optreden. De Grieken staan bovendien niet bepaald bekend als een land van pophelden, en dus heeft hij zich een Amerikaanse naam aangemeten, die je dan wel weer op zijn Grieks dient uit te spreken: Larry Gus.

HET CONCERT
Larry Gus, Eurosonic, Simplon, 17-01-2014

DE ACT
Larry Gus is een hyperkinetische eenmansact, die afgelopen jaar een wat ondergesneeuwde plaat uitbracht op DFA. Een aanstekelijk, beweeglijk, dik mannetje is het, die Larry Gus. Achter zijn tafel vol elektrische apparaten en snoeren staat op de grond ook nog wat percussie verscholen, waardoor Gus soms even verdwijnt, dan weer springt hij als een konijntje boven het hoge gras uit om naar de microfoon te grijpen.

HET NUMMER
In 'The Night Patrols (A Man Asleep)' valt alles samen wat Larry Gus wil. Er is een vocaal soulsample als opener, een ritmische baslijn, en extreem swingende percussieve beat, een paar toeters uit het Midden-Oosten en de zwaar vervormde stem van Larry Gus. Het klinkt totaal chaotisch, maar tegelijk ook ontzettend precies. Ongelofelijk catchy.

HET MOMENT
Hij is voortdurend in beweging, met alleen even een uithijgpauze tussen twee tracks door. Zelden wordt de vraag of kijken naar een optreden met grote stapels samplers wel spannend is zo eenvoudig met JA beantwoord. Natuurlijk springt Gus aan het slot even het publiek in, waar hij omsloten wordt door grote glimlachen. Midden in zijn extatische dans krijgt hij te horen dat hij over 40 minuten alweer ergens anders moet zijn voor een dj-set. Gus springt het podium weer op en draait op geheel eigen wijze een einde aan zijn set, alsof ie het geluid optrommelt en in zijn zak steekt.

HET PUBLIEK
Er wordt gejoeld, gedanst en geklapt in de aanvankelijk bomvolle Simplon bovenzaal. Een meisje klapt door haar knie in haar enthousiasme, en zakken ijs moeten worden aangerukt. Als je op de eerste rij staat, blijf je het gevoel hebben in een volle zaal te staan, maar even omkijken aan het einde en je ziet dat veel mensen kennelijk toch een beetje zenuwachtig van Larry Gus werden.

HET OORDEEL

Heerlijke vent om naar te kijken, innovatieve muziek. Larry Gus heeft echt een eigen stijl, al zou je hem in een hokje kunnen plaatsen als kruising tussen Matthew Dear, Animal Collective en Dan Deacon. Na drie kwartier van deze muziek denk je in elk geval zeker niet meer aan crisis en werkloosheid.

DE TWEET