Afterpartees, Best Kept Secret, Stage 5, zaterdag 21 juni 2014

Vier jongens die rechstreeks uit een roestige garage uit Limburg zijn getrokken. Meer pop dan rock, gouden hooks, goede liedjes, en vooral de briljante frontman Niek Nellen. Want de combinatie met jonge knulligheid, grote rockposes en zijn gave om zelfs de flauwste grappen weg te komen maakt hem het middenpunt van de aandacht. 

Alles is raak, maar First/Last springt er nog steeds boven uit. Zodra dat nummer klinkt wil opeens iedereen in een bandje zitten, bier drinken in de zon, of gewoon hossend meebrullen in een tent. 

Lange tijd slaat de energie van de band slechts over op een handjevol fanatiekelingen die alles uit volle borst meezingen. Vrienden uit Horst en wat early adaptors uit de Randstad. Maar als Red Bull wordt ingezet slaat de vonk opeens over op de rest van het publiek, lijkt de tent opeens twee keer zo vol, en komt iedereen in beweging. 

Tik'm af Youri! Youri? Ja, drummer Teun heeft na Pinkpop de stokken overgedragen, maar is er vandaag nog wel bij om te kijken of alles goed gaat. 

Ook opmerkelijk 2
Ze zijn volgens zichzelf 'de minste drugs gebruikende act' van de dag. "Want kijk dan, daarzo staat gewoon een heroinegebruiker!" Inderdaad, Pete Dorethy staat honderd meter verderop zijn ding te doen, en daar is het natuurlijk tig keer drukker dan bij de jonge honden van Afterpartees. Maar de kans zit er toch best in dat de bezoekers van de tent een stuk beter portie rammelrock voor de kiezen kregen dan die bij het hoofdpodium.

Halverwege de show wordt het lastig waar je moet kijken: naar het podium, of vlak ervoor. Want hoe leuk de band ook speelt, het kat en muisspel wat zich vooraan afspeelt tussen de beveiliger en de gasten die er een feestje van willen bouwen is misschien nog wel boeiender. Telkens wordt er weer een van de vrienden op de schouders van een ander gehesen, of begint er een te crowdsurfen, en telkens klimt de beveiliger hoofdschuddend op de hekken om de escalatie weer in de kiem te smoren. Dat mislukt natuurlijk totaal, maar het is ook veel te rustig om te crowdsurfen, dus het blijft bij een seconde of tien over de hoofden heen zweven. Maar dat houdt ze natuurlijk niet tegen om het elk nummer weer te proberen. En de beveiliger ook niet om elke keer weer geirriteerd met zijn armen te zwaaien en te roepen of de boel niet even de boel kan blijven. 

Afterpartees doen wat ze het best doen. Een reeks goede liedjes het publiek in slingeren, en er zelf ongelooflijk veel plezier in hebben. Muziek waarop meisjes kunnen dansen en jongens op elkaar kunnen klimmen, tegen elkaar aanspringen. En iedereen perfect op kan roken en bierdrinken. De ideale festivalact, dus.