Loop je hier af en toe al rond met het idee: jeetje, het is bijna afgelopen?
“Ja, dat gevoel bekruipt me af en toe wel. Je hebt ze net allemaal gemist, maar we waren hier net met tachtig man personeel voor de groepsfoto. We hebben drie weken geleden een personeelsuitje gehad. Dat zijn van die momenten waarom je al die gezichten ziet en denkt: dat is het wel. Maar dat heb ik natuurlijk ook als ik hier ’s ochtends binnen loop.”
Denk je dan: laten we toch maar door gaan?
“Hier is dat überhaupt nicht im Frage. Het pand is verkocht en de sloophamer is er aan de achterkant al in gegaan. Ze staan te springen tot wij weg zijn en ze met grof geschut kunnen komen. Aan de andere kant was het altijd onze keuze om het tijdelijk te doen. Daar geloof ik heilig in. Het idee is dat je alles opbouwt en stopt op je hoogtepunt, en het voelt alsof dat gaat gebeuren. Het is een trechter, het gaat naar dat eindpunt toe. Ik merk het nu aan alle avonden en nachten. Of het nu de dj’s zijn of het publiek, mensen hebben door dat het gaat stoppen. Het is emotioneler, intenser.”
Ga je op zo’n manier ADE in?
“Ik besef zeker dat het de laatste ADE is. We doen wel wat andere dingen, maar we doen ook dingen waarvan we al jaren weten dat we er goed in zijn. Wat dat betreft is het programma dit jaar dichter bij onszelf dan ooit, muzikaal gezien. We hoeven niet per se tien nieuwe namen of dat ene hippe label. Het programma is zich in de loop der jaren gaan ontwikkelen in de richting van een familiegevoel, met residents die hier een eigen avond hebben.”
Is dat altijd het uitgangspunt geweest?
“Ik wilde dat altijd wel, maar ik had het gevoel dat het niet kon, omdat wij en zij er nog niet sterk genoeg voor waren. Het is iets dat je niet kunt forceren. Nu zijn we wel op dat punt, omdat heel veel mensen met ons meegegroeid zijn.”
Is het wat dat betreft een statement om veel all-nighters te doen met je residents?
“Ja, vooral in augustus hebben we daarmee uitgepakt. Toen werkten we met alleen maar locals, en qua bezoekersaantallen was het de beste maand die we ooit hebben gehad, op december afgelopen jaar na. Young Marco all night long in Trouw, dat willen mensen dus zien. Zijn vrienden komen er natuurlijk massaal op af, gemixt met het zomerseizoen. Er zijn meer toeristen in Amsterdam dan ooit. Volgens mij ook meer technotoeristen - om het zo maar even te noemen. Dekmantel heeft dat gemerkt, ADE ziet het, wij merken het ook. Een paar jaar geleden moest je op woensdag of donderdag met grote namen komen om de club te vullen, maar al die jongens zijn gegroeid in hun carrières. Ze kennen de club beter dan wie ook, het zijn gewoon de juiste mensen op de juiste plek.”
Wat vraagt het van een dj om een all-nighter te doen?
“Ik heb geen idee, ik heb de mijne nog niet gedaan. Het vraagt heel veel voorbereiding volgens mij, en als je er eenmaal staat moet je die ook weer los durven laten. Wat ik hoor: je moet drie, vier uur lang geconcentreerd draaien, en daarna vergeet je de tijd. Ze worden wel steeds langer, die avonden. Die van Job Jobse twee weken terug was bijna tien uur. Hij is om elf uur begonnen en om negen uur gestopt, afgeladen vol. Toen we open gingen hadden we Dixon all night long, toen moesten we nog om drie uur dicht. Dat deed hij met twee vingers in de neus.”