3voor12 bespreekt Album van de Week (18): The Kik

Een viering van de kneuterigheid op tweede album van Neerlands leukste nederbeatgroep

Timo Pisart ,

Ze komen allemaal voorbij: de ideale schoonzoon die toch wel een beetje ondeugend blijkt te zijn, de meeuwen die aan het strand van Katwijk je frietjes pikken, de vergeten volkszanger, de buurman met de pratende kat die gevierd gitarist is in een ver land(?!). Neerlands leukste nederbeatgroep The Kik is terug met een tweede album, simpelweg 2 getiteld. En hoe kan het ook anders met Dave von Raven: het is een viering geworden van de oer-Hollandsche kneuterigheid, boordevol komische verhaaltjes verteld in kekke sixties-riekende liederen.

Behoeft The Kik nog een introductie? Dave Von Raven rolde ooit uit sixties-act The Madd, startte met Arjan Spies van Mark & The Spies beatbandje The Kik, schakelde na een enkel Engelstalig liedje al snel over op het Nederlands (een gouden greep!) en veroverde vervolgens heel ons koude, kneuterige kikkerlandje met de geinige, veelal geleende sixtiesliedjes van debuutalbum Springlevend. Geleend? Luister maar eens naar Simone van The Kik. Één op één The Dancer van The Allusions, van het intro tot dat grappige gitaarlijntje tot die koortjes. Of Verliefd op een Plaatje, een fotokopie van The Hollies-tune Little Lover. Maar goed, wel met heerlijk lullig-romantische nieuwe teksten van ras-Rotterdammer Dave von Raven, die een graag-geziene gast werd in praatprogramma's en met The Kik huisband werd van DWDD.

En nu is daar het tweede album. En nu doen ze het helemaal zelf. Niets geleend (een obscure vroege track van The Bee Gees daargelaten voor Ik Doe Wat Ik Wil) maar verder van begin tot eind gecomponeerd door The Kik. Horen we daar nog iets verrassends? Nou, ja en nee. Was debuutalbum Springlevend doorspekt met surfgitaren, af en toe een orgeltje en een verdwaalde trombonesolo, 2 is de, om eens een clichéwoord te gebruiken, gelaagdere tweede. Die gouden jaren zestig voeren nog altijd de boventoon, maar met een tikkeltje psychedelischer randje. Zo heeft Gitarist Arjan Spies de fuzzbox ontdekt, dat venijnige pedaaltje dat begin van de sixties werd uitgevonden en veelal refereert naar instrumentale surfbands als The Ventures en The Shadows, maar ook door George Harrison en Pete Townshend gretig werd gebruikt. En in Katwijk aan Zee is daar plotsklaps de mellotron, nog zo'n curieus muziekapparaat uit het decennium: een gigantische tapemachine die het geluid van strijkers en blazers moest simuleren maar daar nooit helemaal in slaagde, nog door The Beatles gebruikt op Strawberry Fields Forever. Net als de klavecimbel, overigens, die bij The Kik figureert in Lot Uit De Loterij. Of wat dacht je van Ik Doe Wat Ik Wil, met een fade-out om er vervolgens weer in te draaien, zoals op bijvoorbeeld Helter Skelter ook gebeurt. Héél erg jaren zestig.

Soms grijpt de muzikale nostalgie verder terug: de vooroorlogse jazzy swing-ballade Schilderstraat, bijvoorbeeld, een mooie en ontroerende ode aan de vergeten volkszanger en accordeonist Jaap Valkhoff, dat bijna van Valkhoff zelf had kunnen zijn. Bijzonder fijn is daar de blazerssectie onder leiding van Benjamin Herman, die ook de rest van de plaat subtiele bigband-toetsen onder de nederbeat plaatst.
 

Die muziek is een tikkeltje braafjes, maar dat past perfect bij de komisch lullige thematiek van 2. Hoogtepuntje: het geinige Elektriciteit, een liefdesliedje vol handclaps en grapjes met hoog wattage. "Ik hou van jou maar dit gaat me te ver / wat moet ik met die schokken van -tig ampère?" Ook fijn: Katwijk aan Zee, waarin Von Raven mijmert over zijn jeugdvakanties aan het strand, compleet met meeuwgeluiden en kabbelende golven die breken in de branding. En dan zijn er nog de sprookjes die Dave Von Raven vertelt: het retrofuturistische Ruimtetuin ("Nu ben je eindelijk van God Los / maar je hebt er geen reet aan zonder zuurstof…"), Spiegel Spiegel naar een traditioneel versje van Dave's oud-tante Eef, en Erik: over de pratende kater van de buurman die in een ver land een populaire muzikat (sic!) is.

Kneuterig is het juiste woord. Ja, uiteindelijk is 2 vooral een ode aan de oer-Hollandsche kneuterigheid. "Er is niks aan de hand, ik blijf gewoon in Nederland", zingt Von Raven ergens. Elders: "'k Hou van het land waarin ik woon / doe niet te gek maar juist gewoon." Soms werkt dat wat op de zenuwen, en vijftien liedjes op een rij is wel wat veel van het goede. Maar meestal roept Dave von Raven met zijn ontwapenende, simpele teksten en al even komische muziekjes een glimlach op die ons oer-Hollandsche hartje sneller doet kloppen. Lang leve de kneuterigheid!

The Kik - 2 staat nu tijdelijk op de Luisterpaal en wordt uitgebracht door Excelsior Recordings in samenwerking met Top Notch.