WOLVON stort bak gruizige noise over popliedjes

"Intellectuele rock, niets magisch, maar gewoon werk"

Ingmar Griffioen ,

Ze komen uit Groningen en hebben vanuit de underground een formidabele live-reputatie bij elkaar gespeeld. Ondertussen hebben de drie mannen van WOLVON ook een fijne, gruizige noiseplaat uitgebracht op Subroutine. Het verhaal gaat dat je WOLVON het best live kan zien en dan beneveld, met een piep in de oren en een plak vinyl onder de arm huiswaarts keren. 3voor12 ging met zanger-gitarist Ike de Zeeuw (IZ) en bassist Ruben van Walraven (RW) op zoek naar de ziel van de band; aan het bier dus. "We willen gewoon leuke popliedjes maken, maar ik heb de verkeerde distortion gekocht."

Op de weg terug na het Here's Your Future festival in Tilburg, stappen twee van de drie bandleden (alleen drummer Bram Nigten ontbreekt) uit de trein voor een interview in Utrecht. Dat is een beetje het ding met Groningen als thuisbasis: je moet altijd flink reizen. "We proberen altijd zoveel mogelijk shows in één weekend te doen. Dan hoef je maar één keer naar de Randstad te rijden. Groningen-Utrecht is twee uur en vanaf daar is alles in de buurt. Het leukste is dus een lang weekend met vier shows en bij mensen thuis slapen." WOLVON doet ook veel met de trein. "Er is nu eenmaal niet altijd evenveel geld en dan is met de trein goedkoper. Als je met een busje weg wil, ben je al snel 200 euro kwijt en dat zijn niet de gages die je meestal krijgt..."

WOLVON was een van de blikvangers van de Sound Of The Dutch Underground. Voelen jullie je vaandeldrager van de underground?
IZ: "We komen daar wel vandaan, maar wat is de underground?"
RW: "We hebben vooral veel gespeeld in de zalen die daartoe gerekend worden als Roodkapje, SUB071, OT301 en Vondelbunker. Dat zijn ook vaak de leukere plekken om te spelen."

Hoe komt dat? Er is toch een groot gesubsidieerd zalencircuit?
RW: "Als je in de Vondelbunker binnen komt, word je welkom geheten, je krijgt een biertje in je hand, vaak ook nog lekker te eten en soms best goed betaald. Die mensen doen dat puur omdat ze het gaaf vinden om met muziek bezig te zijn. Maar we komen wel eens in grote zalen waar niemand je welkom heet, waar je echt moet zoeken naar de backstage. Het is heel anders, mensen zijn veel minder direct met muziek bezig, veel onpersoonlijker en sterieler. Er zijn wel uitzonderingen, zo doet Vera dat heel goed."
IZ lacht: "En Simplon, er gaat niets boven Groningen natuurlijk. Het is heel anders in de underground. Je mag bij degene die de show regelt slapen en dat zie ik de programmeur van een groot poppodium niet doen. Het is ook logisch dat dat niet kan. Bij de ene is het z'n werk en bij de ander z'n hobby. Je doet een band niet als je die zelf niet leuk vindt en daardoor is het contact persoonlijker. Ik zeg niet dat het ene veel beter is dan het andere, maar het is als band wel leuk om dat soort dingen te doen."
RW: "Veel grote podia zijn veel te veel een institutie geworden. Dat vind ik wel jammer. Daardoor zijn ze het contact met de bands misschien wat kwijtgeraakt en misschien ook wel met het publiek."

Hoe belangrijk is de underground voor bands en andere zalen?
IZ: "Veel bands hebben dat echt als opstap nodig. De helft van je shows doe je daar."
RW: "Underground zalen zijn vaak veel toegankelijker. In dat circuit kun je makkelijker zelf iets gedaan krijgen."

Jullie runnen zelf ook het underground podium Lepel in Groningen?
IZ: "Het is een soort zaaltje in een anti-kraakpand, dus als we eruit moeten, dan trekken we de zaal eruit en zoeken een nieuwe locatie. We zaten eerst in iemands huiskamer, maar die vond het op een gegeven moment welletjes en toen verhuisden we naar een fabriek."
RW: "Mensen en bands weten het ook te vinden. We worden veel benaderd en krijgen veel meer aanbod van gave bands dan we kwijt kunnen. Dat gaat allemaal via-via. Als we een Engelse band geboekt hebben, krijgen we in de week erna allemaal mailtjes van bevriende bands. En elke band heeft altijd shows nodig."

Is WOLVON ook in dat circuit ontstaan?
IZ grinnikt: "WOLVON? Dat is een hobby. De drummer en ik speelden al in andere bands, we wilden graag een band beginnen en hadden hele goede ideeën. We hebben alle drie hetzelfde gestudeerd, dus het begon met koffie drinken in de pauze."

Welke opleiding vormt de gemene deler van WOLVON?

IZ: "KCM; Kunst, Cultuur en Media aan de Universiteit. Hoogopgeleide jongens... Maar het is nog niet af hè, dus hoogingestapte jongens moet ik zeggen. Dat hoor je er wel in toch? Intellectuele rock. En toen is deze jongen erbij gekomen eind 2010."
RW: "Ik woonde in een anti-kraakpand met onderin een oefenruimte en zij wilden daar graag oefenen. Toen ben ik erbij gaan zitten zodat zij mochten oefenen en na twee keer zeiden ze: 'he doe gewoon mee joh'. En dus heb ik leren bassen."

Het duo probeert een Duits Weizen-biertje.
IZ: "Dit is lekker man, lekker bier. Heel erg blij mee."
RW: "Dat kunnen die Duitsers wel, die weten wel wat een lekker pilsje is."

IZ: "Het is heel gek, het begon als een extreem noisy gitaar-drumproject, maar toen de bas erbij kwam werden het steeds meer liedjes. Toen was het na drie maanden duidelijk dat we een klik én nummers hadden."
RW: "We wilden een EP opnemen en shows doen en dat is gelukt. We hebben de EP comfort. gepresenteerd bij onze eerste show in de Vera Kelderbar in oktober 2011. Daarna gingen we steeds meer spelen."

Spelen voor een kratje bier en dubben of je het benzinegeld zal opdrinken?
IZ: "We schieten er meestal niet bij in."
RW: "Ja we hebben het afgelopen jaar bijna de hele studiokosten bij elkaar gespeeld."
IZ: "We zijn wel redelijk zakelijk ingesteld, alles moet weer terug in de band. Alles in de band kost eigenlijk geld en eten en drinken doe je thuis ook, dus dat doe je maar lekker van je eigen geld. Als je het niet van het podium krijgt, moet je je bek houden. We hebben op het moment ook allemaal redelijk ontspannen studieleningen... dus we zijn mede mogelijk gemaakt door DUO."

Maakt WOLVON muziek met een bepaald idee of is het inpluggen en we zien wel?
IZ: "Heel verschillend. Meestal ben je aan het kutten en is het gewoon hetgene dat je toevallig fijn vindt of de manier waarop je speelt, die bepalend is voor wat je krijgt. Die zestien jaar dat je muziek luistert; dat zit er allemaal in. Het is niet iets magisch, maar gewoon werk. Af en toe heb je iets gaafs en heel vaak alleen maar kutshit, maar dat is prima."

"Het is heel vaak gewoon de chemie die wij met z'n drieën in de oefenruimte hebben. Dat werkt fijn. Onze drummer Bram is nogal van de tegendraadse ritmes en wat interessanter gedrum dan alleen maar de vierkwartsmaat. Daar heeft hij gewoon geen zin in. Wel bizar: mensen horen vaak hele rare maatsoorten en wisselingen in onze muziek, maar die zitten er helemaal niet in. Dat komt gewoon omdat de drum af en toe een tegenslag geeft, waardoor je denkt dat het niet klopt. We willen gewoon leuke popliedjes maken, maar dat is alleen heel moeilijk." Grappend: "Ik heb de verkeerde distortion gekocht denk ik."

Is er altijd eerst dat gruizige popliedje en dan de tekst?
IZ: "Ja we schrijven heel erg met de muziek de zang. Een hele goede tekst schrijven en dan de muziek eronder plakken vind ik veel moeilijker, veel geforceerder voelen."
RW: "Onze muziek leunt ook niet op tekst."
IZ: "Op plaat hebben we het liedje laten spreken, maar live leunt het ook erg op galm. Dat vinden we zelf heel gaaf. Het zou bijna een extra instrument kunnen zijn."
RW: "Wat er wel voor zorgt dat de tekst niet te verstaan is. Dat hoeft ook niet, maar het zijn wel hele goede teksten, haha."

Op de plaat staat best een bak herrie, sommigen noemen het tyfusherrie, maar je hoort er wel nog een liedje in. Ending is daar een goed voorbeeld van. Is dat jullie handelsmerk?
IZ: "Wijzelf noemen het ook popnoise of noisepop. Het is wel heel hard, het mag ook moeilijk luisterbaar en raar zijn, maar er moet wel een liedje in zitten. Anders vind ik het niet boeien. Dan kun je net zo goed minimal gaan maken, of echt noise."
RW: "Je kunt best een enorme bak herrie over een liedje heen gooien en dat het toch overeind blijft staan. Platen van Mount Eerie bijvoorbeeld, het is enorm natuurgeweld-achtig, maar toch zijn het hele mooie liedjes."
IZ: "Neem een Psychocandy van The Jesus and Mary Chain; soms klinkt dat echt verschrikkelijk, maar het zijn wel echt liedjes. Hele goede liedjes, maar wel verdronken in een laag fuzz. Daardoor werkt het heel goed. Ook bij A Place To Bury Strangers zijn het hele felle geluiden, maar toch liedjes. Het komt eigenlijk allemaal voort uit een soort Joy Division geluid, alleen dan nog extremer. De meeste bands waar ik naar luisteren verpakken noise in een liedje. Dat is interessant."

Het gaat uiteindelijk allemaal terug naar Sonic Youth?
IZ: "Zeker, daar komt het bij ons ook uit voort. Het is ook heel logisch dat je uit een gitaarversterker zulke noise en gruis-geluiden wilt halen, want dat is gewoon het mooist."

Voor deze plaat werkten jullie met producer Corno Zwetsloot van Space Siren.
In koor: "In de Next To Jaap studio in Voorhout!"
IZ: "Corno is een geweldige muzikant, heeft een heel goed oor voor een popliedje en voor vuige bakken herrie. Dat doet hij zelf bij Space Siren ook en dat paste voor ons perfect. Hij heeft een hele sterke mening, ook al vraag je er niet naar. We respecteren hem heel erg, waardoor het ook echt telt. In plaats van iemand die net een cursus Cubase heeft gedaan en zegt: 'het klinkt echt superleuk'."
RW: "Hij ging er ook echt ver om die herrie, gruis en live-intensiteit op de plaat te krijgen, maar om niet het liedje uit het oog te verliezen."
IZ: "Hij heeft het in de dubs alleen maar vuiger en viezer gemaakt. Dat is hoe hij werkt." Grijnzend: "In de basis was het eigenlijk allemaal heel lief en netjes. Dat hebben we heel vies ingekleurd."

Wat zijn de plannen?
RW: "We zijn nu met wat festivals in de weer, willen vooral veel kunnen spelen in Nederland en gaan eind mei ook een weekje naar Engeland. En verder meer platen maken, dat zou ook heel gaaf zijn."
IZ: "We hebben allemaal ideeën voor projecten, maar vooral het live spelen en het touren zijn supergaaf. Ik heb ook echt het idee dat in Duitsland meer te halen is voor hardere rockbands."

WOLVON presenteert folds. vanavond (2 mei) in OT301, Amsterdam, met ook optredens van Space Siren en Vox Von Braun. Verder staat de band 18 mei op Le Mini Who? in Moira, Utrecht, spelen ze tussen 29 mei en 2 juni in de UK en 27 juli op Welcome To The Village, Leeuwarden.