Welkom op de Amsterdamse etage van Tessa Rose Jackson. Ze woont er samen met vriendje Darius en kat Woody, op de achtergrond klinkt lichte jazz (Louis Armstrong?) en de twintigjarige singer-songwriter zelf zit op de bank met een flinke mok thee. Lichtvoetig, enthousiast en een misschien tikkeltje naïef vertelt ze over haar dromen, debuutplaat en muzikale helden. Ja, veel van Tessa Rose Jackson is exact zoals je zou verwachten naar aanleiding van haar opbeurende, uitbundige folkpop. Met Change Time en All The King's Horses valt ze al uitstekend in de smaak bij zowel radio als liefhebbers van meezingbare folkpop, haar debuutalbum moet begin april verschijnen en bevat ongetwijfeld nog meer hitgevoelige songs.
Tessa Rose Jackson: "Ik ben heel trots op mijn prettig gestoorde familie"
De veelbelovende popfolkie over haar vier hippieouders, een knip-en-plak-mentaliteit en experimenteren in de zandbak
Een kind van hippieouders: in het geval van Hollandse Nieuwe van de Maand februari Tessa Rose Jackson is dat nog een understatement. Ze groeide op in een warm én gestoord bad. Maar toch, verwacht geen freakfolk van de veelbelovende songwriter. Nee, de muziek van Tessa Rose Jackson ademt pop, met aanstekelijke refreintjes en meezingbare koortjes. "Weet je wel hoe moeilijk het is om een vrolijk liedje te schrijven?"
Prettig gestoorde jeugd
Maar voordat u Tessa Rose Jackson afschrijft als de zoveelste eendagsfolksensatie in de lijn van Of Monsters and Men en The Lumineers waarschuw ik u: er is meer aan de hand. De knip-en-plak-mentaliteit bijvoorbeeld, waarmee ze het smeden van haar liedjes benadert - daarover later meer.
En dan is er natuurlijk haar achtergrond als "hippie-kind". Dat is bepaald geen understatement, geeft Tessa lachend toe. "Ik heb vier ouders. Ik ben opgevoed door mijn twee moeders, die ook al niet meer samen waren maar een co-ouderschap hadden." Kortom: Tessa groeide op tussen de hippies. Er waren altijd vrienden over de vloer - "veel homo's, artistiekelingen, Britten en Amerikanen, een stelletje ongeregeld, maar een hele leuke omgeving om in op te groeien. Alles mocht gezegd worden."
Anderzijds: leg dat maar eens uit aan je vriendjes op de basisschool. "Als er iets is dat ik aan mijn jeugd heb overgehouden: ik denk wel twee keer na voordat ik een vooroordeel heb, juist omdat ik er zelf zoveel mee te maken had. Ja, er zijn mensen die zeggen dat het niet gezond is om op zo'n manier op te groeien. Wat een onzin! Het was een warm bad. Vier ouders, weet je wel hoeveel kerstcadeautjes ik kreeg?! Je leert open-minded te zijn, ik ben heel trots op mijn prettig gestoorde familie."
Aan de ene kant past die hippieachtergrond wel bij Tessa Rose Jackson: haar liedjes zijn opbeurend en hebben altijd een rare twist. Aan de andere kant: bij een folkkind in een hippietraditie denk je al gauw aan excentriekelingen als Devendra Banhart, Linda Perhacs en Coco Rosie. Troubadours die net iets te veel LSD in hun thee hebben gedaan. Zo is Tessa Rose Jackson absoluut niet. "Inderdaad. Ik zit veel meer richting de pop. The Beatles zijn bijvoorbeeld zo goed omdat ze zulke goede, korte, krachtige nummers hebben. Catchy-heid is zó belangrijk. Ik ben heel conventioneel: ik heb een refrein nodig. Veel clichés werken gewoon."
"We zijn toch niet de hele tijd ongelukkig?"
De muziek van Tessa Rose Jackson is niet alleen verdomd catchy, maar vaak al even vrolijk. "Er heerst een cultuur in de muziek dat het allemaal heel dramatisch en heftig moet zijn", vertelt Tessa. "Dat kan heel mooi zijn, maar betekent dat ik wel de hele tijd moet zoeken naar muziek waar ik niet meteen ontzettend ongelukkig van word. Dat is toch gek? We zijn toch niet altijd ongelukkig? Wanneer ik een plaat hoor die alleen maar depressief is, denk ik: 'Oh mijn god, wat erg. Gaat het? Wat is er aan de hand? Kan ik je helpen?'
"Bovendien: weet je hoe moeilijk het is om een vrolijk liedje te schrijven? Het wordt al snel te cheesy, ballads klinken sneller oprecht en origineel. Een écht goed uptempo en vrolijk liedje schrijven, dat is zó lastig maar magisch. Dát was mijn doel."
De zandbak als experiment
Nou, laat ons oordelen dat dat is gelukt: Change Time is bijvoorbeeld een hyperactief liedje dat je onmiddellijk wil meefluiten, met opbeurende refreinen en meezingmomentjes. Het meest opvallende eraan is de knip-en-plak-mentaliteit, waardoor het een fris en frappant karakter krijgt en die haar onderscheidt van de succesvolle hapslikweg-folk als Of Monsters and Men en The Lumineers. Tessa: "De basis is altijd een liedje, traditioneel ingespeeld op gitaar. Maar daaroverheen gooi ik allerlei kleine partijtjes. Een duimpiano'tje dat één keer drie noten speelt, bijvoorbeeld, of boekpercussie met samples van een dichtklappend boek en het afscheuren van blaadjes. Die ritmische patronen herhaal ik en laat ik verdwijnen, om het net iets spannender te maken."
Kortom: Tessa Rose Jackson experimenteerde speels met productietechnieken, en dat is precies waar de titel Songs From The Sandbox op slaat, het debuutalbum dat ze op 5 april in eigen beheer uitbrengt. Het is een knipoog naar het Nederlandse woord zandbak, maar betekent letterlijk "experimenteerruimte". Die experimenteerruimte, dat is het hok van nog geen 10 vierkante meter naast de woonkamer, dat volgepropt is met instrumenten. Ze sloot zich er twee maanden op met één microfoon en nam er het leeuwendeel van de plaat op. "Het is bevrijdend om zo weinig keuzemogelijkheden te hebben, de kluizenaar uit te hangen en zelf het puzzeltje op te lossen."
Songs From The Sandbox komt op 5 april uit, ze presenteert het album op 8 april in de bovenzaal van Paradiso. Tessa Rose Jackson is Hollandse Nieuwe van de Maand februari en een van de 12van3voor12 van 2013.