Een terugkerende golf
Als een terugkerende golf, zo ziet Thijs Kuijken (zo heet I Am Oak in het dagelijks leven) het intieme werkje dat de verhaspeling Ols Songd meekrijgt. Hij nam de liedjes al eens op in 2008, om ze op CDR’s te branden voor vrienden, familie en een enkele fan. En de golf van die liedjes, die slaat telkens op de kust kapot om terug de zee in te rollen en in nét een andere vorm opnieuw te breken op de kust. De golf, die blijft echter grofweg hetzelfde, ook in 2013. Kuijken grinnikt. “Klinkt dat nog verschrikkelijk vaag? Ook je persoonlijke leven beweegt zich in golven die zich herhalen: ik zit nu in dezelfde state of mind als vijf jaar geleden. Dat heeft voornamelijk te maken met, eh, relaties. Het klinkt bewust niet als liefdesverdrietalbum, ik probeer die gevoelens te abstraheren, zodat het breder toepasbaar is.”
Al toen I Am Oak zo’n vijf jaar geleden Ols Songd schreef, waren het zogezegd ‘oude’ liedjes, denkt Kuijken, vandaar de geheugensteentjes op de cover. “Ik had al een paar keer in die golf gezeten, maar in 2008 ging ik ze benoemen, een plekje geven en analyseren wat er eigenlijk aan de hand was. Maar die gevoelens, die kende ik al.” Furrows is één van die liedjes, een traag, stemmig akoestisch liedje met niet veel meer dan akoestische gitaar en een prachtig koortje. “Ik zing daarin over een huis en alles daaromheen, en hoe dat verleden tijd wordt. Ik schreef het toen ik samenwoonde met een meisje, en onbewust sijpelde de toekomst kennelijk al in mijn liedjes door, hoewel ik dat nog helemaal niet onder ogen wilde komen.”
I Am Oak: “Zonder Snowstar was ik nooit zo ver gekomen”
Primeur: oude songs in een nieuw jasje van Neerlands folkwonder nu op de Luisterpaal
Liet Neerlands slowcorefolkwonder I Am Oak op de tiende verjaardag van het charmante Utrechtse platenmaatschappij'tje Snowstar Records al een voorproefje horen van zijn nieuw-oude album, nu staat Ols Songd op de Luisterpaal. Een intiem werk vol opnieuw opgenomen, oude liedjes. I Am Oak: “Onbewust sijpelde de toekomst al door in mijn liedjes."
En nu zit I Am Oak weer in die golf, dus het was niet meer dan logisch om Ols Songd opnieuw uit te brengen, zeker met het tienjarig bestaan van Snowstar Records als aanleiding. Maar wanneer Kuijken het oorspronkelijke album terugluisterde, kon hij alleen de foutjes horen. “Je weet wel, gitaarpartijtjes die heel erg sloppy zijn gespeeld, wat me toen nog niet zo opviel. De opnames klonken behoorlijk lo-fi, veel instrumenten waren niet meer dan midi-plugins op mijn computer en af en toe was er een woordje of zinnetje geen correct Engels. Het voelde nog niet áf.”
Kortom, ze behoefden een ‘update’, en zo heeft Kuijken Ols Songd opnieuw opgenomen, nu met alleen maar echte instrumenten, zijn vaste band en een dynamischer geluid. Af en toe fluistert Kuijken bijna, en eindelijk krijgt livefavoriet Birches ook op plaat een extatisch geschreeuw mee dat een uitzondering vormt in het I Am Oak-universum: heel even laten ze de remmen varen, barsten ze uit in een climax. Maar de liedjes an sich, die waren al ontzettend sterk. “Ik ben niet per se beter gaan schrijven, nee. Soms zit je in een impasse en denk je: ‘Ik kan het niet meer. Hoe kwam dit eruit? Hoe dééd ik dat?”
“We sang hymns on the holy ground”
Denk nou niet dat I Am Oak nu in een writersblock zit, in 2012 bracht hij bandplaat Nowhere or Tamensaari én het experimentele EP’tje Skulk uit, dat doorspekt met synthesizers aanvoelde als vingeroefeningen voor een groter, meer elektronisch gebaar. Dit jaar volgde het fotoboek Woander – een samentrekking van verwondering en een wandeling – en ondertussen sleutelt Kuijken hard aan ‘nieuwe nieuwe’ muziek. Maar eerst volgt een tour. “Of ik daar zin in heb? Ik weet het niet zo goed, het is heel dubbel. Heel vaak denk ik: shit, morgen moeten we weer. Maar ik heb nooit overwogen níet te gaan spelen, we hebben nog nooit een show gecanceld. En zodra ik eenmaal op het podium sta? Dan voelt het bijna als een heilig grond, en het is goed om daarop te staan zingen.”
I Am Oak brengt Ols Songd officieel pas 31 januari uit, maar verkocht het album al één dag in december, op de verjaardag van zijn label Snowstar Records. Of Cedric Muyres een van de hardstwerkende mensen in de Nederlandse muziekbusiness is? I Am Oak glimlacht om de vraag. Zijn ‘platenbaas’ en manager is inderdaad zo’n jongen die 100 uur per week keihard werkt zonder zucht of steun, meestal binnen luttele minuten terugmailt en sms’t (vaak met smileys!), en Thijs Kuijken tussendoor gerust zelf door Italië rondrijdt als tourmanager. Tijdenlang vertrouwde Kuijken geen ander met zijn muziek, geeft hij nu toe. Hij wilde dat Muyres én het management én de boekingen deed én zijn platen uitbracht, en Muyres was degene die I Am Oak de confidentie gaf om in een plaat te investeren. Wat Kuijken eigenlijk wil zeggen: “Nee, zonder Snowstar was ik niet geweest waar ik nu ben.”
Ols Songd wordt op 31 januari uitgebracht door Snowstar Records. Het album staat nu al op de Luisterpaal.