Depeche Mode op SXSW13: Try Walking In My Shoes
Synthpopveteranen in kleinste zaal in tijden
Klokslag 22u beklimmen David Gahan, Martin Gore en Andy Fletcher het kleine podium in Bazos Hall, Austin. Dat 'hall' moet je letterlijk nemen, het is een oude loods waar maximaal 500 mensen in kunnen. En die staan er ook, plus nog tenminste 1.000 mensen buiten die wanhopig naar binnen willen. Waarschijnlijk de kleinste venue waar Depeche Mode in decennia heeft gespeeld. Gahan oogt fris en beweegt als Freddie Mercury die dansles bij Mick Jagger heeft gehad. Martin Gore grijnst vrijwel de hele show van oor tot oor. Andy Fletcher is 'his usual grumpyness' en kijkt stuurs naar al zijn keys vanachter een donkere zonnebril. Kortom, Depeche Mode heeft er zin in en kan de wereld weer aan. Gisteren werd een uitvoerige wereldtournee aangekondigd, waaronder een show in Nederland op 7 december in de Ziggodome. Het optreden van vanavond moet een voorproefje zijn.
Klokslag 22u beklimmen David Gahan, Martin Gore en Andy Fletcher het kleine podium in Bazos Hall, Austin. Dat 'hall' moet je letterlijk nemen, het is een oude loods waar maximaal 500 mensen in kunnen. En die staan er ook, plus nog tenminste 1.000 mensen buiten die wanhopig naar binnen willen. Waarschijnlijk de kleinste venue waar Depeche Mode in decennia heeft gespeeld. Gahan oogt fris en beweegt als Freddie Mercury die dansles bij Mick Jagger heeft gehad. Martin Gore grijnst vrijwel de hele show van oor tot oor. Andy Fletcher is 'his usual grumpyness' en kijkt stuurs naar al zijn keys vanachter een donkere zonnebril. Kortom, Depeche Mode heeft er zin in en kan de wereld weer aan. Gisteren werd een uitvoerige wereldtournee aangekondigd, waaronder een show in Nederland op 7 december in de Ziggodome. Het optreden van vanavond moet een voorproefje zijn.
De band opent met een nieuw track van het komende 13e studioalbum 'Delta Machine' dat volgende week zal verschijnen. Een album dat opvalt door de vele samenzang tussen David Gahan en Martin Gore. De eerste single is niet erg representatief voor de rest van het materiaal. Als 'Try walking in my shoes' uit 1993 door de band wordt ingezet, barst de zaal uit haar voegen. En hoe toepasselijk, het moge een wonder heten dat David Gahan hier nog staat. De man heeft lange tijd grote moeite gehad in zijn eigen schoenen te staan: grootse en meeslepende verslavingen met als dieptepunt enkele zelfmoordpogingen eind jaren negentig. Die ellende kreeg zijn weerslag op het album 'Ultra' dat in 1997 verscheen. Het enige album waarmee de band niet heeft getourd.
David Gahan vroeg enkele dagen terug aan Martin Gore tijdens hun 'A conversation with Depeche Mode' panel op SXSW hoe die beslissing tot niet touren destijds eigenlijk tot stand was gekomen.'There simply was no discussion, you weren't able of thinking at the time', voegde Gore hem toe. David Gahan gaf ruiterlijk toe dat hij hele jaren is kwijtgeraakt in zijn herinneringen van die tijd. Opvallend in dit gesprek was de openheid van de drie leden over hun onderlinge problemen. De lichaamstaal van heren maakte tijdens het gesprek duidelijk dat Gore en Gahan weer beste maatjes zijn en dat Fletcher vooral gedoogd wordt. Schijn kan bedriegen, maar als Andy Fletcher het woord neemt over het nieuwe album, lijken Gore en Gahan verbaasd dat hun medebandlid kennelijk ook een mening heeft over het geheel.
'Personal Jesus' van het succes album Violator (1990) wordt akoestisch ingezet, en knalt daarna op volle kracht de Brazos Hall in, 'reach out and touch me!'. De band - aangevuld met drummer en meezingende toetsenist - weet te overtuigen. 'Barrel of a gun', het nieuwe 'Heaven' en 'Enjoy the silence', ze komen allemaal voorbij. De elektronische sound die hen in de jaren tachtig niet altijd in dank werd afgenomen door critici - in 1985 sprak men er schande van dat Depeche Mode op Torhout-Werchter speelde tussen 'echte' bands als Ramones, R.E.M. en U2 - lijkt 25 jaar later juist hun unieke en eigen sound te zijn. Martin Gore vertelt dat het nog best lastig is om hun sounds uit de jaren 80 live te reproduceren, veel sequencers uit die tijd zijn er niet meer en geregeld moet hij zijn toevlucht nemen tot het samplen van zijn eigen muziek.
De donkere noten in de songs, dito teksten, het getormenteerde leven van Gahan, de ruzies in de band, het draagt kennelijk vooral bij aan de mythe-vorming rondom de band. Een 'SXSW volunteer' fluistert mij ter plekke toe dat ze zeker weet dat Martin Gore een huis heeft in Austin, maar dat Depeche Mode hier normaal nooit speelt omdat de beschikbare arena's te klein zijn. Depeche Mode speelt hier inderdaad alleen in Houston of Dallas. In Nederland speelde Depeche Mode in 30 jaar tijd slechts 11 keer, waarvan de meeste keren eind jaren tachtig en begin jaren negentig.
Het aangekondigde Pinkpop optreden van 2009 moest worden afgezegd vanwege een tumor in de maag van David Gahan. Dat kon er ook nog wel bij. Gevraagd naar hoe hun shows er visueel uit zullen zien komend jaar, zegt Gahan: 'Anton Corbijn - our fourth bandmember- has been shooting his material, we haven't seen it yet and he will take us by surprise'. Tekenend voor het vertrouwen in Dutchie Corbijn die intussen al tientallen jaren verantwoordelijk voor vrijwel alle visuele uitingen van Depeche Mode.
'Enjoy the silence' galmt nog na in de zaal, als Depeche Mode al weer vertrokken is. Het publiek roept nog 10 minuten om een toegift maar ik zie de auto met de heren al wegrijden. Misschien wel naar het huis van Martin Gore in Austin. Ik denk het niet.