CONCERT:
Palma Violets, Pinkpop Brand Bier stage, zaterdag 15 juni 2013
MUZIEK:
Was 'Best of Friends' de Britse song van het jaar 2012? Volgens NME wel, en laten we ze maar gelijk geven. Wat een heerlijk onstuimige garagepopanthem met een venijnig refrein om uit volle borst mee te blèren. Hij wordt halverwege de set gepropt, en met gejuich ontvangen. Op andere momenten weerklinken The Clash en The Ramones ('Rattlesnake Highway' bijvoorbeeld), maar noem gerust ook britpopbands als The Libertines. Waar hun voorbeelden echter alles volsmeren met rammelende gitaarakkoorden, pakt Palma Violets het vandaag íets intelligenter aan: toetsenist Peter Mayhew legt een warm akkoordendekentje neer met orgeltjes, terwijl hij dromerig voor zich uitkijkt, en laat de ruimte over voor de gitaar om gekke melodielijntjes te spelen in plaats van slaggitaar. En zanger/gitarist Samuel Fryer klinkt als een jonge Iggy Pop, wiens woorden af en toe worden ondersteund met de tweede stem van Jesson. Niet melodieus en 'mooi', maar hees schreeuwend om het geheel kracht bij te zetten.
PLUS:
En verdraaid, wat klinkt dat lekker! Een paar pints achterover slaan met je makkers, een, twee, drie, vier, en godverdomme gaan met die banaan! Je kunt het je zo voorstellen, de huisfeestjes die Palma Violets speelde aan de overkant van de oceaan. De Britse jongens spelen hun garageliedjes onstuimig en spannend. Atypisch voor deze Pinkpop, maar wat een revelatie om te zien: niet te lang nadenken en gewoon die gitaarlijntjes en drieminutensongs de tent in knallen. Natuurlijk flikkert er een microfoonstandaard om (wedden dat ze niet zijn gewend dat er een roadie is om die op te pakken?) en huilen als een stel hongerige wolven. Klappen er mensen mee? Dan steek je daar de draak mee, terwijl je je vettige haren uit je ogen zwaait. Palma Violets zijn jong, wild en onbezonnen in alles...
MIN:
…maar Pinkpop ís geen huisfeestje en zo'n gigantische tent is wel héél ander werk dan een krappe ruimte van nog geen vijftig meter bomvol bezopen tieners. 'Best of Friends', 'Chicken Dippers' en '14' slaan ook vandaag in als een bom, maar zeker de eerste helft van de set slaat behoorlijk dood. Palma Violets valt niets te verwijten, want ook die songs spelen ze met een flinke portie branie en om het goede voorbeeld te geven heffen ze vast een biertje. Maar als opener van de tweede festivaldag moet het zand even uit de ogen van Landgraaf worden geschoten.
#PP13: Palma Violets trasht z'n eigen huisfeestje
Britse hype-act knalt het zand uit de ogen van Pinkpop
Halverwege de set verschijnt er een ondeugende grijns op het gezicht van Palma Violets-bassist Chilli Jesson (goeie naam!). Tijdens 'Chicken Dippers' (goeie songtitel!) klappen de mensen plotsklaps mee. 'Oh fuck, we've never had this before!' Zo'n tent openen op Pinkpop is wel andere koek dan de huisfeestjes die ze afgelopen tijd in de VS speelden, maar met zulk een onbesuisde garagerock bouw je óók in Landgraaf je eigen feestje. Het kost alleen iets meer werk.
CONCLUSIE:
'Is er tijd voor nog een liedje? Te gek, dan gaan we nog even lol trappen!' Dat wordt 'Brand New Song', met de passende tekst 'I've got a brand new song, it's gonna be a number one.' Alleen de gitarist en drummer spelen het, hun laconieke bandleden laten hun instrumenten voor wat ze zijn om gierend van het lachen over het podium te springen, en even later ook door het publiek, gekke dansjes te doen en mee te blèren. Et voilà, zo maakt Palma Violets er op de valreep tóch nog een huisfeestje van.
CIJFER:
7,5