#PP13: Puggy: van alle markten thuis

Internationaal trio komt laat op gang

tekst: Paul Bijkerk foto's:Bart Notermans ,

De leden van het trio Puggy hebben allen een andere komaf (Franse bassist, Zweedse drummer, Engelse zanger), maar wonen en werken in Brussel. De zodoende Belgisiche popband mag vanmiddag aantreden als opener op het Brand Bier stage. De mannen starten in een bijna lege tent die langzaam volstroomt. Vooraan staat een groepje jonge meisjes die vanaf minuut één op de catchy melodietjes meespringen. Zanger Matthew Irons belooft 'easy' te starten, voor de mensen met een kater.

CONCERT:
Puggy, Pinkpop Brand Bier stage, zondag 16 juni 2013
 
MUZIEK:
Een krap decennium geleden ontmoetten de Franse bassist Romain Descamps en de Engelse gitarist Matthew Irons elkaar op de Jazz School in Brussel. Nadat Zweedse drummer Egil Ziggy Franzen een keer mee mocht jammen met de twee andere bandleden, was daar de geboorte van Puggy. Het trio maakt catchy indie poprock met zowel elektronisch als akoestisch repertoire. Ze mochten al eerder in het voorprogramma staan van geen misselijke namen: Smashing Pumpkins, Incubus en Deep Purple. In eigen land werd het nummer 'When You Know' van het tweede album Something You Might Like een bescheiden hit. Inmiddels hebben de poprockers al drie studioalbums op hun naam staan. Het laatste, To Win The Word, kwam in april dit jaar uit. 

PLUS:
De popformatie start met een gastmuzikant op toetsen. Frontman Matthew Irons ziet eruit als de ideale schoonzoon met een nette kantoorbaan. Bij zijn blauwe net gestreken blouse, colbertje en zwarte puntschoenen mist enkel nog een koffertje. Met de eerste drie nummers wordt direct het nieuwe materiaal van het laatste album gespeeld. Het internationale trio blijkt instrumentaal multi-inzetbaar: de zanger bedient naast de semi-akoestische gitaar ook toetsen, synthesizer en drums. De drummer speelt  ook keyboard, de bassist bespeelt ook de drumcomputer, en alle bandleden zingen ook nog eens in harmonie mee. Wanneer de frontman de melodie van 'Chariots of Fire' van Vangelis op toetsen speelt, stijgt het optreden naar een bijna symfonisch orkestraal hoogtepunt, wat zich ontlaadt in het nummer 'Teaser'. Het publiek explodeert van enthousiasme. Dit is zeker een festivalact: de langzaam vol gestroomde Brand Bier tent klapt enthousiast mee. Ook meegenomen: de stem van leadzanger Irons lijkt bij lange uithalen bijzonder veel op die van Freddie Mercury.

MIN:
'How I Needed You' van het tweede album Something You Might Like wordt ingezet met een tokkelende gitaar. Het zoete popliedje met een nogal clichématig thema is niet echt geschikt voor een festival. Met drie albums op zak zouden ze toch beter moeten weten? De cover 'Toxicity' van System Of A Down komt wat rauw op je dak vallen; de rustige versie weet niet te overtuigen. 

CONCLUSIE:
Catchy is het juiste woord voor deze Brusselse formatie, maar we horen wel melodieën waarbij originaliteit nog te vaak ontbreekt. Door de diversiteit van muzikale invloeden is de band als een kameleon die steeds van kleur verschiet: van zoete pop, via indierock-invloeden naar symfonische eightiesrock. Puggy is van alle markten thuis, maar duidelijk nog op zoek naar een coherent eigen geluid. Vooral de pianoloopjes, die doen denken aan Supertramp en Queen blijven hangen. Daarnaast zijn de indie gitaarrifjes met Afrikaanse ritmes enorm aanstekelijk, maar kennen we die niet al van de indierockbandjes uit Brooklyn, New York? Op driekwart van het optreden lukt het de frontman het publiek mee te krijgen en dat leidt tot meeklappen en het scanderen van de teksten. De vonk slaat over - beter laat dan nooit - en de festivalenergie van deze act komt alsnog tot zijn recht.


CIJFER:
6,5