#PP13: La Pegatina's aanstekelijke mix

Polonaises, dansjes en handjes in de lucht

Door Paul Bijkerk, foto's Bart Notermans ,

Pretorkest La Pegatina mocht vandaag z'n 700ste optreden geven, in tien jaar tijd. Aan hen de taak om op het Mainstage de net uit bed gerolde Pinkpopgangers wakker te schudden. Als de zeven Catalanen starten met een groot confettikanon en uitbundige muziek, barst het feestgedruis in de Limburgse carnavalsstreek direct los. Het blijkt van begin tot eind een perfecte combinatie. De zeven bandleden, die springend als energiebolletjes het veld opzwepen, leggen met handen en voeten uit hoe het publiek op de muziek moet bewegen. Festivalgangers aarzelen geen moment om in groten getale te reageren: klappende handjes, springende roze hoedjes en kleine polonaises. Arriba!

CONCERT:
La Pegatina, Pinkpop Mainstage, zaterdag 15 juni 2013

MUZIEK: 
Een 'pegatina' is een sticker of etiket en als we een etiket op deze band moeten plakken is dit niet zo ingewikkeld: patchanka, in de stijl van Manu Chao, maar dan zonder de politieke boodschap en voluit gericht op feestvieren. De band knipoogt naar salsa, polka, ska en rumbamuziek, muziek die zijn oorsprong heeft als slavenmuziek, vanuit Afrika naar het midden van Amerika is gekomen en vooral in Cuba populair is geworden. Rumba betekent letterlijk feest, en dat is een juiste omschrijving voor de zeven van Barcelona. De Catalanen startten de band tien jaar geleden, en zonder een platenmaatschappij besloten ze hun liedjes gratis op internet aan te bieden. Inmiddels hebben ze een groot festival-cv opgebouwd. Dit is een echte festivalband die het publiek opzweept. Het cv wordt komende zomer nog verder uitgewerkt met een bomvolle Europese touragenda. Begin dit jaar kwam het album Eureka! uit, samenvallend met het tienjarig jubileum.  

PLUS:
Het publiek is de springerige gangmakers geen moment zat. Vooral de toetsenist/accordeonist en de gitarist weten het publiek aan te jagen. De vrolijkheid van de bandleden geeft direct energie en die energie gaat niet meer weg. Toppunt is wel het laatste nummer ‘Mari Carmen’, waarbij de band als een drumband met enkel trommels en tamboerijnen het inmiddels extatische publiek in trekt. 

MIN:
De liedjes beginnen steeds in hetzelfde tempo wel erg op elkaar te lijken. Het is een feestje, dat moet je ze nageven, maar dat lukt ze dan ook met soms wel heel erg plat effectbejag. De carnavalskraker ‘Er staat een paard in de gang’ wist het publiek tot nog hogere extase te brengen, maar je kunt je natuurlijk afvragen dat het repertoire is dat thuishoort op het hoofdpodium van Pinkpop.

CONCLUSIE:
La Pegatina bewijst na Lowlands opnieuw dat Nederlanders goed raad weten met de aanstekelijke Catalaanse carnavalsmuziek. De mannen springen van hot naar her als een stel losgebroken dierentuinbeesten. Zouden de heren al vanaf het allereerste optreden zo veel energie in hun act stoppen? Aan het einde kondigen de Catalanen aan dat dit La Pegatina's 700ste optreden is en ongetwijfeld een van de meest memorabele. Aangezien er alleen maar een Wikipediapagina over deze band bestaat in het Nederlands, het Catalaans, het Italiaans en het Galego (lokale taal van Galicië), valt aan te nemen dat ze niet dagelijks voor zo'n mensenmassa staan. Eén ding is zeker, carnavalesker wordt het niet op deze Pinkpop.

Cijfer:

7