#PP13: Jimmy Eat World teert op oud materiaal

Publiek heeft meer oog voor de zon dan de band

Door Paul Bijkerk, foto's Bart Notermans ,

De mannen van Jimmy Eat World vieren dit jaar het twintigjarige bestaan van de band. De Amerikaanse poppunkrockers uit Arizona mochten vanavond op de 3FM Stage hun ontgroening op Pinkpop meemaken.

CONCERT:
Jimmy Eat World, Pinkpop 3FM Stage, vrijdag 14 juni 2013

MUZIEK:
De Amerikanen begonnen als Metallica-coverband en specialiseerden zich voornamelijk in poppunk met alternatieve emo-rockinvloeden. Vooral de hoge zang van frontman Jim Adkins is typerend. Het kwartet uit Arizona is de afgelopen twintig jaar vrij productief geweest: een compilatiealbum, twee live-albums, twaalf singles, zeven EP's en maar liefst acht studioalbums, waarvan Damage dit jaar uitkwam. Meer dan genoeg materiaal om uit te putten voor een uur muziek.

PLUS:
Met de nieuwe liedjes neemt de band afstand van de poppunk van hun beginjaren. Hierdoor klinkt de band wat volwassener en hoeft frontman Adkins niet meer de hoge uithalen te bereiken, die af en toe niet heel prettig in het gehoor liggen. In het veld staan enkele groepjes fans die de teksten van vooral oud materiaal foutloos meezingen.

MIN:
Leadzanger Jim Adkins haalt de hoge uithalen niet, bij vlagen zingt hij vals. De tweede stem van gitarist Tom Linton klinkt ook niet lekker onder het stemgeluid van de frontman. Zanger Adkins probeert met een spontane actie te vragen of het publiek er klaar voor is, na geen reactie vraagt hij het nog een keer, waardoor het een soort poppenkastattractie wordt, tenenkrommend wanneer het publiek niet reageert. Het lijkt het zoveelste optreden van de tour, met ongeïnspireerd uitgesproken standaardteksten tussen de nummers door als: ‘Thank you for coming’ of ‘You guys were awesome’.

CONCLUSIE:
Het was rustig op het veld, maar dat neemt niet weg dat er toch een handjevol fans speciaal naar Pinkpop is gekomen om Jimmy Eat World op het podium te zien. Vooral bij de hits 'Middle' en 'Sweetnes', die pas op het eind worden gespeeld, zien we de band loskomen en gaan eindelijk de handjes in de lucht. Deze ontwapening en energie hadden we eerder willen zien, tot aan de laatste twee nummers leek de band op routine te varen zonder interactie met het publiek. Het is alleen wel te laat in een set van een uur van een band met twintig jaar tijd ervaring. Het leidde tot een landerige sfeer op Pinkpop. Het publiek leek meer oog te hebben voor de zon en de eerste biertjes.

CIJFER:
5