Dubbelalbum Succes / Ik ben Twan was "compleet polsdoorsnijdende muziek", aldus Willem. "Nu hebben we de verantwoording voor onszelf genomen, we hebben minder frustraties, en een soort rationeel relativerend vermogen ontwikkeld om naar de situatie te kijken." Twan: "We zijn minder destructief geworden, we zijn geen gasten meer die tracks maken voor de veertienjarige jongetjes. Vroeger wáren we die gastjes."

Wacht eens even, denkt u nu waarschijnlijk, The Opposites aan de huisje-boompje-beestje? Het valt alleszins mee. Luister daarvoor vooral dat nieuwe album. Wat een plaat, doorspekt met hitsingles. U kende Sukkel voor de Liefde, Slapeloze Nachten en Hey dj al, nu is daar nummer vier Thunder (een clubhit in wording): een ode aan "Thunderdome, de stempel van onze generatie", en de gabbercultuur van met z'n duizenden gezamenlijk uit je bol gaan. Hij is geproduceerd door Yellow Claw, met naast die ouderwetse hardcorebeat ook een snufje trap en een videoclip met afbrandende auto's. Of neem Held, een track met Sef over die veteraan, een man van in de vijftig die nog altijd alle feestjes afstruint en nog op de dansvloer te vinden is als er niemand anders meer over is. Twan: "Het is die man die zijn legacy vindt in de club, die er oud wordt en er for life blijft strijden. Het is iemand die zijn plaatje helemaal uitzingt. Dat is ook wel zielig, maar heeft iets heel nobels. We applaudiseren voor die figuur."

Zijn jullie 's middags weleens met een kater en die angst wakkergeworden: "Shit, er is een kans dat ik daar zelf in ga veranderen?"
Twan: "Nee. Vroeger wel, maar nu pakken we ons leven echt aan. Als er iets kut gaat in je leven, of dat nou op persoonlijk vlak of je carrière is, kun je dat aanpakken. Je moet er gewoon aan werken."
Willem: "We hebben veel te veel ambitie."
Twan: "Da's het leven, hè? Het zit vol met obstakels. Je kunt jezelf gemakkelijk laten verneuken door alles op zijn beloop te laten."
Willem: "Mensen vergeten weleens dat we náást The Opposites ook gewoon mensen zijn, met onzekerheden."
Twan: "Ja, 99% van de tijd staan we niet op het podium, hè? Na zo'n award ga ik weer naar huis om in m'n eentje op de bank te zitten, nou ja, met Baco."
Willem: "Natuurlijk genieten we van alles wat erbij komt, maar we zijn wél nuchter. Niet dat we, omdat we The Opposites zijn, overal mee wegkomen."

Nee? Denk je dat nooit?
Willem: "Ja, natuurlijk wel. We zien onszelf niet zo, maar soms is het leuk om het wél over the top te doen. Moet je voorstellen hoe dat is: je bent met je vrienden op de feestjes en krijgt alle bandjes, waarmee je óveral binnenkomt en je alles mag doen? Dat is toch een jongensdroom? Stel dat je vier bent, en je hebt een compleet fucking pretpark voor jezelf? Je mag in élke attractie die je wilt. Man, dat is toch fantastisch? Natuurlijk ga je dan ook wel zoeken naar het uiterste, en de grens verleggen."

Zo was daar die ene avond die eindigde in de Chicago Social Club "a.k.a. de kankersoos a.k.a. het rioolputje", lacht Twan. "Alle remmen gingen los, we hebben de boel lekker gezellig afgebroken, gesloopt." Willem weet precies over welke dag Twan het heeft. De eigenaar keek later de beelden terug van de bewakingscamera en vroeg zich af: "Waarom stond jij ineens achter de bar? Waarom stond hij óp de bar?" "Dat was chaos. Fantastisch, toch?"