CONCERT:
Graveyard, Pinkpop, Brand Bier stage, zaterdag 15 juni 2013
MUZIEK:
Het Zweedse Graveyard leverde eind vorig jaar derde album Lights Out af, waarop het recept niet wezenlijk veranderde: zwaar psychedelische en blues-rock in nummers van rond de vijf minuten. De tweede plaat Hilsingen Blues (april 2011 uit op Nuclear Blast) leverde het kwartet uit Göteborg bescheiden faam op, zeker ook dankzij hun liveshow. De beeldende duiding luidt: The Darkness zonder aanstellerij, Wolfmother maar dan psychedelischer en hechter en vooral: een ruigere Black Mountain, met drugs op.
MIN:
Graveyard opent hard met 'An Industry Of Murder', ook opener van de nieuwste plaat, met begeleidende sirene. Het overdonderde publiek slaat het aan de grond genageld gade, terwijl de Zweden er allevier nog een schepje bovenop doen: onder meer de drums moeten harder, maar het geluid is al tot één dikke stroop geworden. Veel nuances verdwijnen, waardoor het verschil tussen de opener en 'Hilsingen Blues' (het sterke titelnummer van de tweede) minimaal is. Zelfs het normaal zo epische en nu wat sneller gespeelde 'I Ain't Fit To Live Here' verzuipt in de kledderige geluidsbrij.
#PP13: Graveyard verzuipt bijna
Maar worstelt... en komt boven
Net na feestnummer La Pegatina is de tent volgestroomd voor een feestje van een heel andere, duisterder orde. Aangericht door vier langharige, besnorde Vikingen, die zo weggelopen lijken uit Black Sabbath, Led Zeppelin of iedere andere seventies rockband.
PLUS:
Halverwege herpakken ze zich met 'Buying Truth', dat meer lucht bevat en hier en daar een woohoohoohoo-koortje. Precies wat er aan ontbrak en het geluid lijkt ook wat beter afgesteld. Oudje 'Thin Lines' opent met klaaglijke zang en groeit uit tot een fraai opgebouwd nummer met ingetogen spanning die ontlaadt. Het groeit met 'The Siren' uit tot hoogtepunt van een gespleten set. 'The Siren' (van Hilsingen Blues) sluimert aanvankelijk als Deep Purple's 'Child In Time' om dan groots open te barsten met zanger Joakim Nilsson die 'Tonight a demon came into my head and tried to choke me in my sleep' op uit die rauwe strot perst. Oef. Sidderen met deze hele fijne lange uitvoering. Het publiek heeft ondertussen al even wat leukers ontdekt: het jonassen van bezoekers, maar gaat daarna over op mosh en circle pits en de set eindigt ovationeel.
CONCLUSIE:
Zonde van de valse start. Het verschil met de sterke Lowlands 2012-show is aanvankelijk schrikbarend groot. Ze herpakken zich echter zo sterk, dat je voelt dat ze veel beter kunnen, dat ze nog kunnen groeien als ze de set (en de geluidsafstemming) beter balanceren. Herkansing: op 11 september komen ze weer voorbij, als ze in de HMH het voorprogramma verzorgen van Soundgarden.
CIJFER:
7