#PP13: Douwe Bob is je buurjongen die op Elvis lijkt

Beste singer-songwriter heeft de juiste vrienden

Atze de Vrieze ,

Meedoen aan een televisiewedstrijd is niet goed voor je street credibility, maar de singer-songwriterwedstrijd van Giel Beelen is toch wel iets anders. Aan het einde van de race liet winnaar Douwe Bob zich omringen door de juiste mensen. Concreet: de band van Tim Knol. Daarvan heeft hij de belangrijkste schakel nog over: toetsenist en songwriter Matthijs van Duijvenbode.

CONCERT:
Douwe Bob, Pinkpop 3FM stage, zaterdag 15 juni 2013

MUZIEK:
De rest van zijn band deugt ook: Jeroen Overman was ook bassist van Tim Knol, drummer Bram Hakkens is een van de meest gevraagde van Nederland (o.a. Kyteman Orchestra, Kane), Jan Peter Hoekstra is een prima gitarist. En bij 'Breaking Wheel' sluit ook drummer Wouter Rentema (ex-GEM) nog even aan. Samen vertolken ze de roots/folksongs van Douwe Bobs onlangs verschenen debuut.

PLUS:
Met zulke bedreven muzikanten lukt het Douwe Bob moeiteloos een volwassen festivalshow te brengen. Alsof-ie het al jaren doet. Een paar uptempo songs om mee te beginnen. Als derde al het prima liedje 'Judge, Jury & Executioner', een echte folksong met 'Blind Man's Bluff'. Halverwege een liedje in zijn eentje, dan nog een warmbloedig liefdeslied met mondharmonica over ijskoud bier met drie man rond een microfoon. Even uitpakken met twee drummers en dan hit 'Multicoloured Angels'.

MIN:
Net als Tim Knol kiest Douwe Bob voor een wat oubollige stijl, folkrock, een beetje blues, cowboyschoenen, jasje van slangenleer. Een losjes gecouffeerde fifties kuif. Op de een of andere manier komt Knol met dat ouwelijke een stuk beter weg dan Douwe Bob, waarvan je je afvraagt of dat nou allemaal zo moet. Douwe Bob is je buurjongen die op Elvis lijkt. En dan met de nadruk op buurjongen, niet op Elvis. Knol komt meer uit als een schrijver van tijdloze liedjes, Douwe Bob is gewoon onhip, en hij heeft zwakker songmateriaal.

CONCLUSIE:
De zoektocht naar de beste singer-songwriter leidt logischerwijs niet naar een grillige, spannende kluizenaar. Iemand die zich afzondert van de wereld en zijn pijn of worsteling in heel bijzondere liedjes verwerkt. Nee, Douwe Bob is een aardige vent met een goede stem. Hij is benaderbaar, de singer-songwriter die jij en ik ook zouden kunnen zijn, zo voelt het. Normaal gebleven, en dus zingend over normale dingen. 'Why wait for a falling star when you can just shoot one down,' zingt Douwe Bob. Een aangenaam romantische gedachte, een droom die ons allen aanspreekt. Douwe Bob in de grotemensenwereld, helemaal geen slechte match. Deze set zal op de vele zomerfestivals prima overeind blijven, tot in alle uithoeken van Nederland.

CIJFER:
7