Twenty One Pilots, Lowlands Charlie, zaterdag 17 augustus 2013
#LL13: Twenty One Pilots is de verrassing van Lowlands
Krankzinnige cabareteske out of the box supershow
Muziek in hokjes stoppen doe je om te overleven. Zet tweehonderd acts op een festival en je gaat vanzelf sorteren. Je kunt het onmogelijk allemaal aflopen. Dus: Twenty One Pilots komt uit op het label Fueled By Ramen, zal dus net als de rest van de acts op dat label live wel een soort Paramore/Fun./Panic! At The Disco zijn. Toch? NOT!
HET CONCERT:
DE ACT:
Muzikaal duo uit het Amerikaanse Columbus, Ohio, bestaande uit multi-instrumentalist Tyler Joseph (piano/ukelele/synths) en drummer Josh Dun. Ze brachten al twee albums uit in eigen beheer, voordat ze opgepikt werden door Fueled By Ramen, waarop ze hun meest recente album Vessel uitbrachten. Deze herfst toeren ze door Amerika in het voorprogramma van Fall Out Boy en komen in februari weer naar Europa. Ze plakken vele stijlen aan elkaar, zoals rock en synthpop, maar wat het meest opvalt zijn de raps van Tyler Joseph, die qua manier van rappen wel wat weg heeft van Eminem.
HET NUMMER:
Vier nummers in de set komt de hitsingle 'Holding On To You'. Joseph gebaart het publiek dat ze hem moeten gaan dragen en het lukt zowaar. Achteraf vertelde de manager dat dat wonderbaarlijk genoeg altijd lukt, waar ze ook spelen.
HET MOMENT:
Het is een aaneenschakeling van hoogtepunten. Dat begint al met het aan en uittrekken van een op Superman gelijkend geraamtepak in het eerste nummer. What The Fuck? En wat denken ze te bereiken met alleen een piano en een drumstel on stage. Meespelen met wat bandopnames? Wat gaat dit worden? Cabaret? Zonder te veel weg te geven: vier nummers later staat de hele zaal te hossen.
HET PUBLIEK:
Het begint met enkele tientallen in deze kleinste tent. Bijna zielig. Aan het eind is het een soort zwaan-kleef-aan, volle, hossende tent, die na afloop minutenlang om een toegift smeekt. Op een festival nota bene, dat komt zelden voor, want iedereen weet dat de tijdschema's krap zijn. Volstrekt bizar. In wat voor sociaal experiment ben ik nu weer beland?
HET OORDEEL:
Als je al dertig jaar concerten ziet, denk je alles al gezien te hebben. Maar niet Twenty One Pilots dus. Muzikaal een soort Ben Folds meets Eminem meets The Vengaboys. Hiphop-elementen voor rockers, die van cabaret houden. Ja, dat klinkt bijhoorlijk slecht op papier. Het is ook nauwelijks in woorden te vatten, alles lukte, het was magisch vanavond. Maar in praktijk is dit het soort out of the box liveconcerten met rare verkleedpartijen en volksmennende trucs, dat je je nog jarenlang zult heugen. Mis het niet komend voorjaar!