#ESNS13: Traumahelikopter sloopt systeemplafond en zegeviert

Groningse garagerockers spelen thuiswedstrijd

Timo Pisart, foto's: Harold Zijp ,

Nog voor de eerste tonen van Traumahelikopter de zaal in knallen, krijgt uw verslaggever een biertje in het gezicht. Al gauw een tweede, dan een derde. Daarna raakt hij de tel kwijt. Als nauwelijks halverwege het eerste nummer een deel van het systeemplafond naar beneden dondert, is duidelijk dat hier een legendarisch optreden gaat plaatsvinden.

GEZIEN
Traumahelikopter, Noorderslag 2013, Volkskrant Marathonzaal, zaterdag 12 januari 2013

MUZIEK
Een garage, heel veel drank en hele vuige garage-rock 'n roll. Naar verluidt was de show van Traumahelikopter (sowieso de beste bandnaam van de avond) op de Mojo-borrel gisternacht redelijk legendarisch. Crowdsurfen, bier gooien, kotsen in de hoek van de garage: de hele reutemeteut. Ook vanavond is de Marathonzaal in de Oosterpoort stampvol juichende dronkelui, en dat zijn echt niet alleen jongeren uit Groningen-Noord.

"Een-twee-drie-vier!" Even aftikken en we gaan weer verder met het geïmproviseerde drumstel van niet meer dan een snare, een tom, plus een hi-hat. De rest werd gisteren waarschijnlijk verloren in een weiland, net als de basgitaar. Dan maar met twee gitaren, dat klinkt toch prima? Traumahelikopter speelt een ode aan Jay Reatard en een cover van de een of andere obscure New Yorkse band. De inspiratiebronnen van Traumahelikopter zijn vaak slechts bekend bij een handvol hardcore liefhebbers. 

PLUS
Maakt dat uit? Nee man, de toeschouwers in de Marathonzaal zijn híér en nú aan een tweede jeugd begonnen... Ging daar ondertussen het tweede stuk systeemplafond? Een jongen in tie=dye-shirt weet niet van ophouden: hij gaat crowdsurfend het publiek over, in elkaar gedoken als een bommetje. "I'm infected, oh, baby, I'm sick", scanderen de gitaristen. Manisch. En dan heeft traumahelikopter ook nog eens de beste bandnaam van de avond.

MIN
Achterin de Marathonzaal prijken ongelovige gezichten. Gebeurt dit nou echt? Ja, dit gebeurt godverdomme echt, en je hebt er maar mee te dealen. Halverwege de show probeert de band om Gijsbert Kamer, popjournalist bij Volkskrant en presentator van deze zaal, aan het stagediven te krijgen. Hij doet het niet, status hoog te houden zeker... En de schade die in de Marathonzaal is veroorzaakt? Die kan onmogelijk worden betaald van de gage van Traumahelikopter. Als ze die al krijgen.

CONCLUSIE
ALLES MOET KAPOT! Dit jaar hebben we Lowlands' palmtakkendeejay Kees van Hondt niet nodig, we hebben immers Traumahelikopter. Wat een show.

CIJFER
9,5