Gezien
Vanderbuyst, Eurosonic, Vindicat, 10 januari 2013
Muziek
Drie albums heeft Vanderbuyst in drie jaar bij elkaar geschreven. Het tempo blijft hoog, en dat heeft vast veel te maken met het feit dat Vanderbuyst het wiel zelf niet uit wil vinden. Hun puike oeuvre is gebaseerd op grofweg de vroege Iron Maiden met de meest hardrockende momenten van Deep Purple en Led Zeppelin. Maar dan wel - en dat is niet onbelangrijk - heel compact. Bas, gitaar, drum. Geen symfonische elementen maar boogie en riffs die leiden naar de kern: de solo. DE SOLO.
Plus
Hoewel Vanderbuyst door al het spelen een geoliede machine geworden is, blijft gitarist en liedjesschrijver Willem Verbuyst de motor van de band. Hij is technisch geweldig: vingervlug, geraffineerd en een held om te zien. Kijk hem gaan: hij zet zijn voet op de monitor, keurig op de rand, gewaarschuwd door een 'no feet' stickertje, en laat zijn vingers links en rechts om de gitaarhals krullen. Hij combineert met de gretigheid van een ordinaire graaier en de tederheid van een charmeur. Dan stapt hij naar achteren en zakt in een soort spreidstand naar beneden, enkomt dan weer omhoog. De zang van Jochem Jonkman was altijd een beetje de zwakke schakel - niet slecht maar ook niet heel overtuigend. Een echte Bruce Dickinson is hij nog altijd niet, maar hij heeft wel een enorme groei doorgemaakt. De aanstekelijke grijns op zijn gezicht en een goed snorretje doen de rest. Als bassist buigt hij soms met de riff mee, soms net er tegenin. Datzelfde doet drummer Barry van Esbroek. Zo hebben ze inmiddels een geweldige set met veel variatie, tempoversnellingen en sterke songs.
Min
Er valt op dit moment en op deze plek verdomd weinig in te brengen tegen deze band. Ook wie niet valt voor de pretentieloze retrohardrock zal moeten beamen dat het wel verdomd goed gedaan is.
Conclusie
De verhalen van Vanderbuyst's manager Bidi van Drongelen zijn aanstekelijk. Hij gelooft in zijn band, en ook vandaag staat hij weer op rij twee met zijn vuist in de lucht het goede voorbeeld te geven. Voor 40.000 hardrockers spelen de mannen op grote Duitse festivals, vertelt hij ons altijd. Hier in Nederland hebben we ze nog nooit voor meer dan 500 man gezien. Maar wat geeft het. Het leven is mooi, man. Met dat gevoel ga je weg na drie kwartier Vanderbuyst. Het is absoluut geen grap, maar je gaat weg met de grootste lach van de dag.
Cijfer
8
#ESNS13: Stinkhol Vindicat perfect voor Vanderbuyst
Compacte old school hardrock
Keurige nieuwbouwpopzalen zijn een plaag voor een band als Vanderbuyst. Nee, dan Vindicat, het aftandse hol van de gelijknamige Groningse studentenvereniging, waar het bier in plakjes van de vloer te schaven is. Er klinkt een oerkreet in de backstage (nou ja, de ruimte achter het podium) vlak voor het trio de planken op stapt. Gitarist Willem Verbuyst en zanger/bassist Jochem Jonkman planten de gitaren in hun versterkers en laten de haren omhoog blazen door de rookmachine: "Dit is hoe rock 'n roll hoort te ruiken!"