Franse electrorock met veel invloeden uit funk en punk (oorspronkelijk zaten de vijf bandleden in de punkband Carving). In 2009 bracht Skip the Use het gelijknamige debuutalbum uit, en werd prompt uitgeroepen tot het Franse antwoord op Bloc Party. Na een tour door Canada en Europa en de release van de EP "Sound from the Shadow", dook de band de studio in met LCD Soundsystem producer Tim Goldsworthy. Met hem werd het tweede album "Can Be Late" opgenomen, dat begin vorig jaar uitkwam. Skip the Use wist daarmee vooral aandacht te genereren in Frankrijk en België. Nu richt de band zijn pijlen nu op de rest van Europa met Eurosonic als opstap.

 

Het dak van Vera gaat eraf. Frontman Mat Bastard toont zich een crowdpleaser pur sang. “I know most are you are from the music business,” zegt hij. “But I want to see everyone of you dance right now!” Het publiek gehoorzaamt gewillig. Alles kan hij ze laten doen: van links naar rechts lopen en natuurlijk het klassie –met-zijn-allen-op-de-grond-zitten-en-dan-springen! Het is echt zeldzaam met hoeveel enthousiasme de band de zaal inpakt, en dat inderdaad voor een showcase met industrievolk. 

Het is werkelijk zo plat als een dubbeltje. Nog platter dan dat, eigenlijk. De feestfunkpunkdisco van Skip The Use heeft helemaal niks om het lijf behalve dat ze geschikt zijn om op te dansen. Zelfs dat eigenlijk niet: om echt te swingen is het veel te log. Het enige goede nummer van Skip The Use is eigenlijk Ghost. Veel van de muziek is eigenlijk ronduit lelijk. Op een gegeven moment geeft Bastard het zelfs toe: “This song is just really bad”, zegt hij. “But we love it when it’s messy and crappy.” Waarvan akte.

Ach ja, het publiek heeft er maling aan. Het feest is duidelijk AAN in Vera. Voor zoveel enthousiasme krijgt Skip The Use voor vanavond een voldoende. Buiten het chauvinistische Frankrijk gaan we weinig van deze band horen.

6