Duits-Grieks echtpaar dat samen indiefolk maakt, met een biografie vol opmerkelijke feiten. Ze zijn al twaalf jaar samen. Eleni en Daniel Benjamin zaten eerder samen in een punkband (!). Zij zong in zijn achtergrondband toen hij het als solo-artiest probeerde. Maar het succes kwam pas nadat ze het in het voorprogramma van Whitney Houston (!) als duo probeerden, en ook op het podium een stel werden. Met een nieuwe bandnaam brachten ze in 2011 het debuutalbum "My Heart’s Sick Chord" uit, vernoemd naar het favoriete instrument van Johan Sebastian Bach (het klavecimbel, ‘harpsichord’ in het Engels). Maar naast klassieke muziek noemen ze ook Duitse muziek uit de jaren zeventig zoals Scorpions (!) als invloed. Ze zijn nu bezig met een wereldtournee die al meer dan een jaar duurt en waarin ze voorprogramma’s voor onder meer Sufjan Stevens, White Stripes, Jose Gonzalez en The Flaming Lips verzorgden.

De klassiek-georienteerde nummers van Sea+Air zijn zeer goed te pruimen, zoals 'You Don’t Care About Me' en vooral het prachtige 'Safe From Harm'. Het duo is op zijn best als ze dit soort barokpop spelen. In technisch opzicht is het knap hoe ze met zijn tweeën rijke arrangementen weten neer te zetten. Tijdens optredens wisselen ze voortdurend van instrument en spelen er samen soms wel vijf tegelijk. Het meest bijzonder is wel het voetpedaal waarmee Eleni de bas speelt.

De band komt op met een nogal potsierlijke act, met allebei een kaars in de hand staan ze op het podium. Daarna vouwen ze synchroon hun handen in een driehoek. De twee zien eruit alsof ze aan een linedance gaan beginnen, maar dat blijft het publiek gelukkig bespaard. Tegenover de baroktoppers staat een hele trits nietszeggende popsongs, die hooguit boven de middelmaat uitstijgen vanwege de ongebruikelijke instrumentatie. Maar met deze instrumenten is het ook nog een hoop geklooi: het halve optreden lang zijn de twee met bassdrums en gitaren heen en weer aan het sjouwen, waardoor veel tijd verloren gaat. Zouden een paar extra bandleden niet gewoon wat handiger zijn? Als de band het wat ruiger wil aanpakken, zoals aan het einde van het up-tempo 'Do Animals Cry', vliegt het nummer gelijk van de rails. Scorpions als invloed klinkt helemaal niet meer zo raar als je Benjamins hardrock-achtige uithalen in de refreinen hoort. Het is een allegaartje van niet passende puzzelstukjes.

Sea+Air moet duidelijker kiezen wat ze willen. Er is niks mis met variatie maar het korte optreden vliegt vandaag alle kanten op. De baroksongs wat meer benadrukken zou geen slecht begin zijn.

5